حتی پس از کنترل دیگر عوامل تعیین‌کننده سلامت (جنسیت، سن، سطح تحصیلات، وضعیت مهاجر، دینداری و کشور مبدأ)، افرادی که در انجام فعالیت‌ها پیشگام و داوطلب هستند نسبت به افراد غیر داوطلب دارای سطح سلامت بالاتری می‌باشند.
این ارتباط مستقیم بین داوطلب بودن و سلامت بسیار معنی‌دار است به طوری که تصادفی بودن آن رد شده‌است. این موضوع را می‌توان تا حدودی با درآمد بالاتر در میان افراد داوطلب توضیح داد. هنگام بررسی ارتباط مستقیم و غیر مستقیم بین داوطلب شدن افراد و سطح سلامت آن‌ها، محققان متوجه یک ارتباط غیر مستقیم در این زمینه شدند، همچنین استاد Stijn Baert در این باره می‌گوید:
این یافته، تحقیقات قبلی را که نشان می‌دهد افراد داوطلب فعالیت فرصت‌های شغلی با عملکرد بالاتری را بدست می‌اورند، تایید می‌کند.
پس افرادی که در انجام غعالیت‌ها داوطلب می‌شوند فرصت‌های شغلی و به دنبال آن درامد بالاتری خواهند داشت که این درآمد بالاتری سطح سلامت فرد را افزایش خواهند داد. (امکانات سلامتی بیشتری در اختیار فرد قرار می‌دهند.)
محققان سه توضیح دیگر برای این ارتباط بیان می‌کنند، پروفسور سارا ویلمز می‌گوید:
اول، انجام کارهای داوطلبانه ممکن است دسترسی به منابع روانی (مانند عزت‌نفس و مفید واقع شدن) و منابع اجتماعی (مانند هماهنگی با اجتماع و دسترسی به حمایت و اطلاعات) را راحت‌تر کند که هر دو اثرات مثبتی بر سلامت فرد دارند.
دوم، داوطلبان شدن در فعالیت‌های بدنی و شناختی، محافظت از فرد را در برابر کاهش عملکرد و زوال عقل در سنین پیری افزایش می‌دهد.
سوم، تحقیقات علوم اعصاب روی داوطلبان به انتشار بیشتر هورمون‌های مربوط به مراقبت (اکسی توسین و پروژسترون) که دارای ظرفیت برای تنظیم استرس و التهاب هستند در افراد داطلب اشاره می‌کنند.
این پژوهش بر پایه‌ی داده‌های حاصل از دور ششم پایش سلامت اجتماعی اروپا (در سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳) شکل گرفته‌است و در آن؛ باورها، ترجیحات و رفتارهای بیش از ۴۰،۰۰۰ شهروند ۲۹ کشور اروپایی (بلژیک، بلغارستان، قبرس، جمهوری چک، آلمان، دانمارک، اسپانیا، استونی، فنلاند، فرانسه، انگلستان، مجارستان، ایرلند، ایتالیا، لیتوانی ، هلند، لهستان، پرتغال، اسلواکی، اسلوونی، سوئد، آلبانی، ایسلند، اسرائیل، کوزوو، نروژ، سوئیس، روسیه و اوکراین) را سنجیده است.
