آنژین صدری

افزایش فعالیت در بیمارانی که دچار ایسکمی قلبی هستند، برخی اوقات سبب درد شدید قلبی می‌شود که گاهش اوقات به قسمت فوقانی جناغ سینه، بازوی چپ، شانۀ چپ و گردن منتشر می‌گردد. این حالت آنژین صدری (Angina Pectoris) نام دارد. عقیده بر این است که افزایش فعالیت سبب می‌شود تا جریان خون کرونری نتواند به حد کافی، ناحیۀ ایسکمیک را تغذیه کند.تجمع مواد اسیدی مثل اسید لاکتیک یا فرآورده‌های دردزا مانند هیستامین، کینین‌ها یا سایر آنزیم پروتئولیتیک، پایانه‌های درد را در عضلۀ قلبی تحریک کرده و ایمپالس‌های درد از طریق اعصاب سمپاتیک تا دستگاه عصبی مرکزی هدایت می‌شوند. تحریک شدید سمپاتیک به‌عنوان مثال در حالات استرس‌زا و هیجانی نیز می‌تواند با انقباض شدید عروق کرونر سبب ایجاد آنژین صدری شود. برای رفع درد آنژین صدری می‌توان از داروهای گشادکنندۀ عروق مثل نیتروگلیسین و سایر داروهای نیتراتی استفاده کرد.داروهای بتابلوکر یا مسدودکنددۀ گیرنده‌های بتاآدرنرژیک مانند پروپرانولول که مانع از اثر تحریکات سمپاتیکی  بر سرعت ضربان قلب و متابولبسم قلب در حین فعالیت یا بروز احساسات می‌‍شوند نیز به طور طولانی‌مدت در درمان آنژین صدری به کار می‌روند. وازودیلاتورهای دیگری از قبیل مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین، مسدودکننده‌های رسپتور آنژیوتانسین، مسدودکننده‌های کانال کلسیمی و رانولازین هم در درمان آنژِن صدری مزمن موثر واقع می‌شوند. اخیراً از دو نوع عمل جراحی برای بهبود خون‌رسانی به ناحیۀ ایسکمیک قلب استفاده می‌شود که عبارتند از جراحی بای‌پس آئورتی – کرونری و آنژیوبلاستی کرونری.