محققین دانشگاه کلمبیا در مغز موشهای مبتلا به اسکیزوفرنی گروه کوچکی از نورون‌ها را یافته‌اند که تحریکات مداومی در آن‌ها صورت می‌گیرد. این یافته‌ها نشان می‌دهد که اختلال در رفتار هماهنگ شده در این سلول‌های مغزی می‌تواند اختلالات مرتبط با این بیماری را به وجود بیاورد.
اسکیزوفرنی، اختلالی روانی که تقریبا یک درصد جمعیت جهان مبتلا به آن هستند، توسط نشانه‌های خاصی مانند هذیان و توهمات، مشکلات حافظه و ناهنجاری‌های اجتماعی شناسایی می‌شود.
اگر نورون‌هی موشهای مبتلا به اسکیزوفرنی را مانند پیکسل‌های تلویزیون در نظر بگیرید، بیشتر پیکسل‌ها به هم ریخته‌اند. پیکسل‌هایی که قرار بود در کنار هم تصویر ثابتی تشکیل دهند این قابلیت خود را از دست داده‌اند.
محقققین تصمیم گرفتند که بر روی قشر بینایی تمرکز کنند چرا که اختلالات بینایی یکی از شاخص‌های مهم اسکیزوفرنی می‌باشد. این محققین با استفاده از روش تصویر برداری کلسیمی فلش‌های نوری نورون‌هایی که سیگنال الکتریکی را شلیک میکردند را ثبت کردند.در موشهای سالم، گروه‌های ۶۰ تا ۱۲۰تایی از نورون‌ها با الگوی خاصی تولید سیگنال میکردند. اما در موشهای مبتلا به اسکیزوفرنی شلیک سیگنال‌های این نورون‌ها تصادفی بود و بیشتر به صورت انفرادی کار میکردند.
محققین دو مدل موش که یکی دچار اسکیزوفرنی ژنتیکی و دیگری شیمیایی بود را بررسی کردند و نتایج مشابهی گرفتند. به موش‌هایی که دوز عادی کتامین به آن‌ها داده شود مانند موش‌هایی که با جهش ژنی مرتبط به اسکیزوفرنی متولد می‌شوند رفتارهای ناهنجاری در نورون‌های آن‌ها دیده می‌شود.
الگوهای مشاهده شده در این آنالیز نشان می‌دهد که نورون‌ها بیشتر به صورت انفرادی کار می‌کنند تا با دیگر نورون‌ها همکاری داشته باشند. در تحقیقات قبلی محققین مشاهده کردند که تحریک مداوم گروهی از نورون‌ها در قشر بینایی موش‌ها موجب همگرایی سیگنال‌ها می‌شود و ارتباطات با استفاده مکرر قوی‌تر می‌شوند. با کمک این پروسه می‌توان چگونگی شکل‌گیری حافظه و افکار را توجیح کرد، و چگونه می‌توان مدارهای عصبی را به صورت مصنوعی تحریک کرد.
هردو تحقیق می‌توان راه‌های جدیدی برای درمان اسکیزوفرنی، مانند دستکاری ژنی برای بازگردانی نورون‌های ناکارآمد برای بازگشت به وضعیت عادی پیدا کرد.
