مطالعات نشان میدهند نگهداشتن دست کسانی که در درد و رنج به سر میبرند، به کاهش حس درد و تنظیم ریتم تنفس و ضربان قلب کمک میکند. تماس دست دو نفر به هماهنگی بین ضربان قلب و ریتم تنفسشان کمک میکند؛ دکتر پاول گلداستاین۱، محقق اول این مجموعه میگوید:
هر چقدر حس دلسوزی همسران و اثر آرامشبخش آنان بیشتر باشد، هماهنگی بین بدنهایشان در هنگام برقراری تماس فیزیکی نیز بیشتر خواهد شد.
این پژوهش در حوزهی هماهنگی بینفردی قرار دارد و هماهنگی فیزیولوژیک خودبهخودی بین افراد و نزدیکانشان را نشان میدهد. یکی از ابتداییترین مصادیق این امر نیز، هماهنگی گامهای دو نفر که با هم قدم میزنند، میباشد.
این مطالعه ثابت کردهاست امواج مغزی دو نفر که ارتباط نزدیکی با یکدیگر دارند، با هم هماهنگ میشود.
ایدهی این پژوهش به ذهن دکتر گلداستاین، در هنگام تولد دخترش خطور کرد؛ هنگامی که همسرش در درد به سر میبرند و تنها کاری که از او برمیآمد، نگهداشتن دستش بود و به نظر میرسید که این کار کمک میکند.
وی میخواست بفهمد آیا واقعا تماس فیزیکی میتواند باعث اهش درد شود یا نه.
به منظور انجام دادن این آزمایش، زوجها در سه وضعیت قرار داده شدند، در حالی که دست یکیگر ار نگه داشته بودند، در حالی که در یک اتاق قرار داشتند اما تماسی فیزیکی نداشتند، در حالتی که در دو اتاق کاملا مجزا قرار داشتند. سپس خانمها در معرض درد قرار میگرفتند.
نتایج نشان میدادند تنها نشستن در کنار یکدیگر برای هماهنگی فیزیولوژیک دو طرف کافی است اما در حالتی که درد وجود دارد، این هماهنگی تنها در صورت وجود تماس فیزیکی برقرار میشود.
دکتر گلداستاین میگوید:
به نظر میرسد که درد کاملا هماهنگی بینفردی را قطع میکند و تماس آن را مجدداً برقرار میکند.
با این حال، مکانیسم دقیق این عمل همچنان ناشناخته است؛ تماس میتواند یک وسیلهی ارتباطی باشد که اثراتی آرامشبخش و مسکن را القا میکند.
پینوشت
۱. Pavel Goldstein