دانشمندان طی مطالعه‌ی اسکن‌های مغزی، موفق به کشف تغییرات ساختاری مغز در حین افسردگی شدند.
اسکن‌ها حاکی از وجود تغییراتی در ماده‌ی سفید مغزی که حاوی فیبرهای عصبی است، می‌باشد. بخش سفید مغز امکان برقراری ارتباط بین سلول‌های مغزی از طریق سیگنال‌های عصبی را ممکن می‌سازد.
مقاله‌ی مرتبط: مشاهده فعالیت مغزی راهی برای درمان افسردگی!
ماده‌ی سفید، جزء اصلی تشکیل‌دهنده‌ی اتصالات مغزی است که اختلال در آن موجب مشکلات پردازش احساسات و مهارت‌های فکری درارتباط می‌شود.
این مطالعه که بزرگترین در نوع خود محسوب می‌شود برروی بیش از ۳۰۰۰ نفر صورت گرفت و بخش‌هایی از چگونگی بیولوژیک فرایند افسردگی را آشکار کرد که می‌تواند در جست‌و‌جو برای روش‌های تشخیصی و درمانی بهتر موثر باشد. به گفته‌ی متخصصین، تعداد بالای شرکت‌کنندگان در این تحقیق نشان‌دهنده‌ی محکم و قابل اعتماد بودن نتایج حاصله است.
محققین دانشگاه Edinburgh از نوعی تکنیک لبه برشی به نام diffusion tensor imaging (تصویربرداری فشاری انتشاری) برای ترسیم نقشه‌ی بخش سفید مغز استفاده‌کردند.
کیفیت ماده‌ی سفید از نظر تمامیت آن در افرادی که علائمی از افسردگی را گزارش کرده‌بودند کاهش یافته بود. این تغییرات در سایر افراد مشاهده نمی‌شد.
افسردگی اصلی‌ترین عامل معلولیت در سراسر جهان مجسوب می‌شود ۲۰% از افراد در طول زندگی خود آن را تجربه می‌کنند و دارای علائمی مانند خلق و خوی ضعیف، خستگی و احساس تهی‌بودن می‌باشد.
مقاله‌ی مرتبط: ۶ نشانه‌ی آشکار افسردگی که افراد قبول ندارند
شرکت‌کنندگان این مطالعه از بین ۵۰۰,۰۰۰ داوطلب موجود در UK Biobank (خزانه‌ای ملی تحقیقی با قابلیت دسترسی به اطلاعات سلامت تمام اعضا) انتخاب شدند.
Heather Whalley، محقق ارشد بخش روان‌پزشکی دانشگاه ادینبورگ, در‌باره‌ی این مطالعه اعلام کرده‌است:
در این مطالعه از اطلاعات موجود در بزرگترین نمونه‌ی مطالعاتی منتشرشده تا کنون استفاده شده است و نشان می‌دهد که افراد افسرده، دارای تغییراتی در اتصالات ماده‌ی سفید مغزشان دارند. درحال حاضر نیازی اساسی برای تامین درمان افسردگی وجود دارد و مسلماً فهم بهتر مکانیسم آن کمک شایانی برای طراحی روش‌های درمانی بهتر و موثرتر می‌کند. در قدم‌های بعدی این مطالعه دانشمندان به دنبال فهم اینکه چکونه نبود این تغییرات در مغز با محافظت بهتر در برابر افسردگی مرتبط است، خواهند پرداخت.
نتایج این تحقیقات با همکاری دانشگاه Glasgow در Scientific Reports منتشر شده‌است.
