اسوتریکا؛ طرح یک معما

بیایید نزدیک. نزدیک‌تر. چون هر قدر فکر کنید که بیشتر می‌بینید، راحت‌تر فریب خواهید خورد.

دنیای واقعاً عجیبی است. اتفاقات غریبی نیز می‌افتد. مثلاً چه کسی فکرش را می‌کرد که موجودی مقاوم در برابر تشعشعات هسته‌ای ۶ هزار گریی^۱ به نام خرس آبی، انسان را دفن و در زمین پساآخرالزمانی حکومت خواهد کرد. اصلاً چرا خرس باید در آب باشد؟ مگر تاردی‌گرید چه اشکالی دارد؟ و چرا تاردی‌گرید باید بتواند در برابر انفجارات تاب آورد و خالق بمب اتم، خود قادر نباشد حتی ۱۰ گری را تحمل کند؟! اصلاً چرا انسان باید اسلحه‌ای طراحی کند که دستی‌دستی خود را نابود کرده و خرس آبی را جانشین خود سازد؟ واقعاً چرا خرس آبی؟

با این که مسئلۀ خرس آبی خیلی برایم مهم است ولی از آن‌جا که دنیای خیلی عجیبی است، خرس آبی کم‌ترین ارتباطی به اصل مطلب امروزمان ندارد و علت حضورش در سرتاسر این نوشته بدین خاطر است که این نوشته هم عجیب است. ولی جدا از خرس آبی، جهان حقیقتاً عجیب است. مثلاً پلوتو را در نظر بگیرید. چرا باید کره‌ای سنگی به شعاع ۱,۱۸۹ کیلومتر که حتی به بشر اجازه نمی‌دهد یک سالگی خود را هم جشن بگیرد، صرفاً به دلیل تعریف سلیقه‌ای IAU از سیاره، دچار بحران هویتی شود؟

می‌بینید؟ ما در کره‌ای ۴۶۰۰ میلیون ساله در کنار خوکچه‌های خزه‌ای (بله درست حدس زدید! همان خرس آبی است) مقاوم به تشعشعات ۶ هزار گریی (پی‌نوشت را بخوانید) و در شرایطی زندگی می‌کنیم که یک سیارۀ اصیل را به بازیچه گرفته‌ایم و می‌خواهیم با CRISPR/Cas9 جنین‌های سفارشی تولید نماییم.

دنیای واقعاً عجیبی است. و طبیعتاً اتفاقات غریبی نیز می‌افتد. این نوشته هم عجیب است، چرا که با دیالوگی از فیلم سینمایی “Now You See Me” آغاز شده است. چرا مثلاً؟

اگر شما هم به معماهای عجیب و مسائل غریب علاقمند هستید، روزهای یک‌شنبه و پنجشنبۀ هر هفته با ما همراه شوید. “اسوتریکا” هر هفته ذهن شما را با معماواره‌های شناخته‌شده (ولی پاسخ داده نشده) برای انسان به چالش خواهد کشید و پس آن بدون این که پاسخ درخوری به آن بدهد به مسئله‌ای دیگر خواهد پرداخت، چرا که “اسوتریکا” یک محتوای اپیزودیک عجیب است.

^{پی‌نوشت}

^{۱. می‌بینید؟ این هم از عجایب دیگر دنیاست. چرا باید ترکیب “ی” پایانی واژه با “ی” نسبت نامتعارف از آب دربیاید؟}