بیماری‌های مربوط به سیستم عصبی مرکزی ممکن است خود را در شبکیه نمایان کنند. محققین دانشگاه فنلاند غربی نشان دادند که تغییرات شبکیه‌ای زودتر از تغییرات مغزی خود را نشان می‌دهند. با ما همراه باشید.
شبکیه، لایه‌ای نازک حساس به نور چشم، می‌تواند جزئی از سیستم عصبی مرکزی به حساب بیاید. در زمانی که بررسی مغز محدودیت‌های خود را دارد، ساختار و عملکرد شبکیه می‌تواند نقش مهمی ایفا کند. اگر وضعیت سلامت مغز به شبکیه مرتبط باشد، تشخیص بیماری به طور مؤثرتری انجام می‌گیرد.
در این تحقیق تکنیک‌های الکترورتینوگرافی و پتانسیل تحریک بینایی مورد استفاده قرارگرفتند. الکترورتینوگرافی می‌تواند عملکرد شبکیه را با کمک الکترودهای قرنیه دنبال کند، در صورتی که پتانسیل تحریکی بینایی می‌تواند عملکرد کورتکس بینایی را اندازه بگیرد. از این روش‌ها برای بررسی خصوصیات بینایی در ۳ بیمار عصبی متفاوت استفاده شد.
در موشی که بیماری هانگتینتون داشت گیرنده‌های مخروطی از کار افتاده بودند، با این وجود ساختار حتی در مراحل پیشرفته بیماری شبکیه حتی تقریباً دست‌نخورده باقی‌مانده بود.
در موشی که مدل بیماری آلزایمر بود، محققان اختلال در گیرنده‌های استوانه‌ای را مشاهده کردند. مخصوصاً پاسخ به فلش‌های نوری سریع‌تر انجام می‌گیرد. این حالت می‌تواند با نقص در گیرنده‌های استیل کولینی که در تخریب حافظه نیز نقش دارند توجیه شود.
در موش‌های مدل neuronal ceroid lipofuscinosis، محققان تغییرات شبکیه را مشابه تغییرات در مرگ سلولی مربوط به پیری توصیف کردند. این وضعیت باعث نقص در پیگمان نوری و کوری می‌شود.
تغییراتی که در شبکیه‌های این ۳ موش مشاهده شد به وضوح با یکدیگر تفاوت داشتند. ناتوانی بینایی سریع‌ترین نشانه در دو مورد از این بیماری‌ها بود. این یافته‌ها از بررسی چشم برای پی بردن به بیماری‌های عصبی حمایت می‌کنند. از آنجایی که بررسی چشم می‌تواند به راحتی صورت بگیرد، ممکن است پیشرفت‌های پزشکی در این رابطه به سرعت انجام بگیرد.
