بیماری هانتینگتون، سیستیک فیبروزیس و دیستروفی عضلانی، همه بیماری‌هایی هستند که می‌توانند با یک جهش واحد ردیابی شوند. تشخیص در بیمار بدون علائم برای این بیماری نسبتا آسان است. آیا جهشی دارید؟ پس شما در معرض خطر هستید. از سوی دیگر، بیماری‌های پیچیده دارای ردیابی جهشی روشنی نیستند. یک تحقیق جدید چند نهادی توسط محققان ژاپنی، جهش ژنتیکی ناشناخته‌ای را نشان می‌دهد که می‌تواند به عنوان پیش‌بینی‌کننده برای اختلالات عصبی، اسکیزوفرنی و اوتیسم عمل کند.
Professor Toshihide Yamashita، یکی از نویسندگان این مطالعه، می‌گوید:
تشکیل سیناپس ناهنجار، در پاتوژنز اسکیزوفرنی و اوتیسم مهم است. سلول‌های میکروگلیا به ساختار و عملکرد اتصالات سیناپس کمک می‌کند.
میکروگلیا تنها سلول‌های مغز هستند که گیرنده CX3CR1 را بیان می‌کنند. جهش‌هایی در این گیرنده شناخته شده است که بر اتصال سیناپس تاثیر می‌گذارد و باعث ایجاد رفتار غیر‌طبیعی در موش‌ها می‌شود. آنها همچنین با بیماری‌های عصبی التهابی مانند بیماری مالتیپل اسکلروزیس همراه بوده‌اند، اما هیچ مطالعه‌ای در اختلالات رشد عصبی نقشی متذکر نشده‌است.
مقاله مرتبط: آیا نوشیدن قهوه می‌تواند راهکاری برای پیشگیری از بیماری MS باشد؟
محققان بر حسب این فرضیه، تحلیل آماری از ژن CX3CR1 را در بیش از ۷۰۰۰ بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی و اوتیسم و افراد سالم انجام دادند و یک کاندید جهش یافته یافتند که یک آمینو‌اسید تنها از آلانین به ترئونین تغییر کرده و به عنوان یک نشانگر کاندید برای پیش‌بینی شناخته شد.
Yamashita اضافه کرد و گفت: متغیرهای نادر، عملکرد ژن را تغییر می‌دهند، اما با تناوب کمی در یک جمعیت رخ می‌دهد. آنها برای مطالعه بیماری‌های پیچیده‌ای که علت جهشی روشنی ندارند، بسیار مورد توجه هستند. جایگزینی آلانین با ترئونین نیز به همین صورت نادر است.
مقاله مرتبط: جهش ژنی خطر چاقی را افزایش می‌دهد
ساختار CX3CR1 دامنه‌ای را در بر می‌گیرد که به نام Helix 8 شناخته می‌شود که برای شروع یک آبشار سیگنالینگ مهم است. مدل‌های کامپیوتری نشان داد که تغییر یک اسید آمینه برای به خطر انداختن سیگنالینگ کافی است.
این متغیر، منطقه را از آبگریز به آبدوست و بی‌ثبات کننده هلیکس ۸ تغییر می‌دهد.
Yamashita این‌گونه توصیف می‌کند:
ما جهش را در سلول‌ها بیش از حد اعمال کردیم و سیگنالینگ Akt را مختل کردیم.
طبق اظهارات او، این یافته‌ها اولین ارتباطات تغییر ژنتیکی در میکروگلیا‌ها با اختلالات توسعه‌ی عصبی است. علاوه بر این، او امیدوار است که این اکتشاف، بتواند پایه‌ای برای تشخیص پیش‌بینی شده باشد.
هیچ روش قابل‌اعتمادی برای تشخیص اسکیزوفرنی یا اوتیسم در بیماران بدون علائم وجود ندارد. درک عمیق‌تر از عوامل خطر ژنتیکی به ما کمک خواهد‌کرد تا اقدامات پیشگیرانه را پیش ببریم.
