محققانی از دانشگاه ایالت کارولینای شمالی به این مورد دست یافتند که نوروترنسمیتر دخیل در ارسال حس خارش از پوست به نخاع و مغز، نقشی در انتقال درد ندارد.
سانتوش میشرا، استادیار علوم عصبی دانشگاه کارولینای شمالی و مسئول این پژوهش، می‌گوید: “این برای ما مهم است که مدارها یا مسیرهای عصبی را درک کنیم تا بتوانیم درمانهای مختص درد یا خارش را توسعه دهیم. این پژوهش، تفاوت‌های مسیرهای درد و خارش را آشکار می‌سازد.”
تیم تحقیقاتی توجه خود را بر روی نوروترنسمیتری بنام Brain natriuretic peptide) BNP) متمرکز کرد. این نوروترنسمیتر در تعداد اندکی از سلول‌های عصبی حسی یا نورون‌ها بیان می‌شود. مطالعه پیشین دکتر میشرا در انستیتو ملی سلامت آمریکا برروی موش‌ها نشان داد BNP در انتقال حس خارش از پوست به مغز دخالت دارد.
مقاله مرتبط: علت خارش بدنمان چیست؟
برای این مطالعه، محققان بدنبال نقش BNP در انتقال درد حاد، التهابی یا نوروپاتیک در موش‌ها بودند. نتایج حاصل از موش‌های طبیعی و موش‌های فاقد ژن BNP یکسان بودند. دکتر میشرا اذعان دارد: “این نشان می‌دهد که BNP در هیچ یک از انواع متمایز درد دخیل نیست. ما میدانیم اگر BNP را هدف قرار دهیم، درد را مهار نخواهیم کرد بلکه خارش را مهار می‌کنیم.”
احساس درد یا خارش زمانی آغاز می‌شود که یک سلول عصبی در سطح بدن به یک محرک واکنش نشان داده و واکنش زنجیره‌ای منتقل شونده از سلولی به سلول دیگر را آغاز می‌کند.
میشرا همچنین می‌گوید: “نورون‌ها با دپلاریزاسیون به محرک واکنش نشان می‌دهند که این مورد، نحوه برقراری ارتباط سلول‌ها با یکدیگر است. زمانیکه نورونی دپلاریزه می‌شود، نوروترنسمیتر آزاد می‌کند که باعث آغاز ارتباط یک سلول با سلول دیگر شده و از نواحی محیطی بدن بسمت سیستم عصبی مرکزی حرکت می‌کند.”
مسیرهای عصبی پیام را به نخاع منتقل می‌کنند که نخاع نیز به مغز متصل است. مغز سیگنالهای منتقل شده توسط اعصاب را تفسیر کرده و احساس درد یا خارش را ایجاد می‌کند.
میشرا ادامه می‌دهد: “اگر ما نحوه انتقال این احساس را بدانیم، قادر خواهیم بود داروها یا درمانهای مخصوصی برای بلوکه کردن نوروترنسمیترها، گیرنده‌ها و یا برای کاهش میزان فعالیت نوروترنسمیترها طراحی کنیم. من این‌ها را Gatekeepers می‌نامم؛ زیرا بین پوست و سیستم عصبی مرکزی مستقر هستند.”
هدف، توسعه و بهبود درمان‌ها برای مختل کردن سیگنالهای درد یا خارش در محلی نزدیک‌تر به منبع (ایجاد آن سیگنال) است.
میشرا درنهایت می‌گوید: “اگر بتوانیم احساس را در سطوح محیطی مانند پوست بلوکه کنیم، مساعدتر از زمانی خواهد بود که احساس را به موقع رسیدن آنها به مغز مورد هدف قرار دهیم. ما اهمیت مدیریت درد را میدانیم. مطالعه احساس خارش حیطه تقریبا جدیدی است ولی بیماری‌های بسیاری وجود دارند که خارش نشانه عمده آنها است: مانند درماتیت آتوپیک، اختلالات سیستم عصبی مانند MS، عفونت و بیماری کلیوی مرحله‌ی انتهایی. این پژوهش گام ابتدایی برای رسیدن به درک بهتر است.”
