طبق کشفیات مطالعه جدیدی که در New England Journal of Medicine منتشر شده است، یک بیماری غیرمعمول خودایمنی که منجر به آسیب ریوی و پوست میشود میتواند به طور موثری با پیوند سلولهای ایمنی درمان شود. این روش درمانی جدید میتواند نجات بیماران مبتلا به اسکلرودرمی حاد را در مقایسه با بیش از چهل سال اخیر بهبود بخشد.
مقاله مرتبط: انواع ایمونوتراپی
در این روش آزمایشگاهی از شیمیدرمانی و رادیوتراپی برای نابودی سیستم ایمنی معیوب بدن استفاده میشود و سپس آن را به وسیله پیوند سلولهای بنیادی جایگزین میکنند. این سلولهای بنیادی از خون خود بیمار گرفته میشوند و بعد از شیمی درمانی به خود فرد بازگردانده میشوند.
در یک آزمایش بالینی مولتی-سایت، این روش از سایر درمانهای موجود موفقیتهای بیشتری را به اثبات رسانده است و بهبود قابل توجهی از نجات و کیفیت زندگی بیماران گزارش شده است. کارن بالن، پزشک و یکی از محققان این مطالعه و مدیر بخش پیوند سلولهای بنیادی مرکز سرطان دانشگاه ویرجینیا، گفت: این یک حرکت رو به جلوی بزرگ در درمان اسکلرودرمی حاد است.
مطالعه اسکلرودرمی
این مطالعه موثرترین درمان موجود یعنی داروی سیکلوفسفامید را با این روش جدید مقایسه کرده است. ۳۴ نفر از شرکتکنندگان ذر این آزمایش سیکلوفسفامید و ۳۳ نفر درمان پیوند سلولهای بنیادی دریافت کردند. بعد از ۷۲ ماه، ۸۶ درصد کسانی که پیوند سلولهای بنیادی دریافت کرده بودند زنده ماندند این در حالی است که تنها ۵۱ درصد از کسانی که تزریقات سیکلوفسفامید داشتند زنده مانده بودند.
این محققان در New England Journal of Medicine جزئیات یافتههایشان را شرح میدهند و نتیجه میگیرند:
در طول چهار سال و نیم پیگیری شرکتکنندگانی که پیوند دریافت کرده بودند به طور قابل توجهی نتایج بهتری نسبت به کسانی که سیکلوفسفامید دریافت کرده بودند نشان دادند. به علاوه ۴۴ درصد شرکتکنندگانی که سیکلوفسفامید دریافت کرده بودند شروع به استفاده از داروهای ضد روماتیسم برای پیشرفت اسکلرودرمیشان کرده بودند در حالی که این آمار برای کسانی که پیوند دریافت کرده بودند تنها ۹ درصد بود.
طبق گزارش این محققان، هر دو روش درمانی باعث افزایش خطر ابتلا به عفونتها و کاهش شمار سلولهای خونی میشود و به طور کلی میزان عفونتها مشابه است.
مقاله مرتبط: چربی بدن شما ممکن است شما را در برابر عفونت محافظت کند
همهی شرکتکنندگان مبتلا به اسکلرودرمی حاد بودهاند که باعث آسیب به ریهها و کلیههای آنها شده بود. این محققان نوشتند که مطالعه آنها محدودیتهایی داشته است که باعث میشوند امکان داشته باشد که نتوان از یافتههای آن برای همهی بیماران مبتلا به اسکلرودرمی استفاده کرد.