محققان مرکز تحقیقات مرکز پزشکی کودکان (CRI) در UT Southwestern کشف کردند که سلول‌های کبد با مضاعف‌شدگی کامل ژنوم، که به عنوان سلول‌های پلی‌پلوئیدی شناخته می‌شوند، می‌توانند کبد را در برابر سرطان محافظت کنند. این مطالعه که امروز در Cell Developmental منتشر شده است، به یک رمز و راز قدیمی در زیست شناسی کبدی می‌پردازد و می‌تواند ایده‌های جدیدی را برای جلوگیری از سرطان ایجاد کند.
مقاله مرتبط: دردسری اضافه: بیماری‌هایی که خطر ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهند
بیشتر سلول‌های انسانی دیپلوئید هستند، تنها یک مجموعه از کروموزوم‌های هماهنگ را حمل می‌کنند که ژنوم هر فرد را شامل می‌شوند. سلول‌های پلی‌پلوئیدی دو یا چند مجموعه از کروموزوم‌ها را حمل می‌کنند. این سلول‌ها در قلب، خون و کبد پستانداران شایع هستند، اگر چه در اغلب انسان‌ها نادر است. زمانی که کبد در معرض آسیب و یا استرس ناشی از بیماری کبد چرب یا سمی محیطی است، پلی‌پلوئیدی شدن ( پلی‌پلوئیدیزاسیون) نیز به طور قابل توجهی افزایش می یابد که می‌تواند باعث سرطان کبد در سال‌های بعدی زندگی شود . با این حال ناشناخته است که آیا این افزایش در پلی پلییدازاسیون اهمیت عملی دارد یا نه.
تحقیقات قبلی در مورد عملکرد دقیق سلول‌های کبدی پلی‌پلوییدی، در بخشی از آن محدود شده است، زیرا تغییر تعدادی از مجموعه کروموزوم‌ها در یک سلول یا پلویید بدون ایجاد جهش‌های دائمی در ژن‌هایی که ممکن است بر سایر فعالیت‌های سلولی تأثیر بگذارد، دشوار است. مانند تقسیم، بازسازی، یا ایجاد سرطان. به همین دلیل، ایده‌های زیادی در مورد اینکه چرا کبد پلی‌پلوئیدی است، وجود داشت اما شواهد تجربی کمی وجود داشت.
مقاله مرتبط: سرطان چگونه ایجاد می‌شود؟
پژوهشگران CRI رویکرد جدیدی کشف کرده‌اند. دکتر Hao Zhu، استاديار CRI و محقق CPRIT در پژوهش سرطان، گفت:
آزمایشگاه ما ، برای اولین بار ، روش‌های جدیدی را برای تغیر موقت و برگشت پذیر پلوییدی ایجاد کرده است. این امر پیشرفت مهمی بود، زیرا به ما اجازه می‌داد تا اثرات پلوئید را از اثرات ژن‌هایی که پلوئید را تغییر می‌داد جدا کنیم. با استفاده از این تکنیک‌ها، ما توانستیم نشان دهیم که “سلول‌های کبدی پلی‌پلوییدی، کبد را در مقابل تشکیل سرطان در موش محافظت می‌کنند.”
به طور شگفت انگیزی، کبد با سلول‌های پلیپوئیدی بیشتر ،پس از زخم‌های مختلف ، دچار مشکل در بازسازی نمی‌شود.
این یافته‌ها یک مفهوم طولانی مدت را مطرح می‌کند که پلی‌پلوییدی به طور کلی یک حالت طرفدار سرطان است. آن‌ها در عوض می‌گویند که این می‌تواند یک واکنش تطبیقی در سلول‌های کبدی طبیعی باشد. در انسان، سرطان زمانی ایجاد می‌شود که ژن‌هایی که سرطان را سرکوب می‌کنند و به عنوان سرکوب کننده ای تومور شناخته می‌شوند، از بین می‌روند و یا زمانی که جهش‌ها یا ژن‌هایی که سرطان را ایجاد می‌کنند به نام Oncogenes ، افزایش می‌یابند یا فعال می‌شوند.
دکتر ژو ،استادیار کودکان و طب داخلی در UT Southwestern، می‌گوید:
ما پلی‌پلوییدی را در سلول‌های کبدی یافتیم که فعالیت‌های برخی از انکوژن‌های کبدی را تحت تاثیر قرار نمی‌دهد، اما آن را در برابر از دست دادن ژن‌های سرکوب‌کننده تومور محافظت می‌کند.هنگامی که سلول‌های دیپلویید طبیعی یک یا هر دو نسخه از ژن‌های سرکوبگر تومور را از دست می‌دهند، سرطان‌ها می‌توانند شکل بگیرند. سلول‌های پل‌پلوئیدی که نسخه‌های بیشتری از ژن‌های مهارکننده تومور را حمل می‌کنند، بهتر محافظت می‌شوند و مقاومت بیشتری نسبت به شکل گیری سرطان دارند، زیرا آن‌ها این نسخه‌های اضافی ژنوم را دارند.
