در طی سالیان زیادی که بعنوان روانشناس خدمت کرده ام، بار ها با این موضوع برخورد کرده ام که افراد در بحرانی ترین شرایط ممکن، نزد دوستان صمیمی خویش رفته اند اما حاضر نشده اند به روانشناس مراجعه کنند، یا مراجعانی بوده اند که اذعان کرده اند مادرشان هم می تواند کار روانشناس را انجام دهد. بنده طی ۱۰ سال تجربه اخیر خویش سعی کرده ام تا توجیهات مراجعان مبنی بر عدم مراجعه به روانشناس را گردآوری و بازگو کنم. ۱.من ترجیح می دهم با دوست صمیمی خود صحبت کنم تا به روانشناس مراجعه کنم:
بله، با دوستان و اعضای خانواده خود باید در مورد مشکلات خویش صحبت کرد. زمانی که شما در شرایط بحرانی بسر می برید، حمایت از طرف دیگران، از هر چیزی مهمتر است، هر چند که امر روان درمانی جایگزین دوستی نمی شود اما دوستی هم نمی تواند اثرات روان درمانی را بهمراه داشته باشد. ارتباط درمانی میان درمانگر و مراجع فراتر از یک رابطه دوستیست، چرا که تنها ” حمایت ” را در برنمی گیرد بلکه شما را به چالش می کشد تا به یک بینش نسبت به مشکلات خویش برسید. روانشناسان سالها آموزش می بینند تا در ریشه یابی مشکلات، به شما کمک کنند و اینکه هیچوقت دوستان شما یک زمان مشخص در طول هفته تنها برای بررسی و حل مشکلات شما وقت نمی گذرانند، درسته؟
۲. جلسات روان درمانی بسیار گران است:
بله درست که بیمه تمامی هزینه های جلسات روان درمانی را پوشش نمی دهد اما تمام این هزینه ها، به نوعی سرمایه گذاری بر روی خویش است. شاید خیلی اوقات هزینه ها گران بنظر برسند، اما مطمعن باشید اگر الان مشکل را حل نکنید، بعدا مجبور می شوید به بهای گزاف تری آنها را حل و فصل کنید.
۳. من زمانی برای روان درمانی و جلسات هفتگی ندارم:
اگر مشکلی دارید که زندگی شما را دچار اختلال کرده است، پس بهترست با کمک روانشناس چند ساعتی از روز خود را به حل آن اختصاص دهید تا سریع تر آن را حل کنید و زمانی که هر روز بمنظور مقابله با مشکل خود صرف می کنید را صرفه جویی کنید و به زندگی عادی برگردید.
۴.یکبار پیش روانشناس رفتم اما هیچ کمکی بهم نکرد:
هر روانشناس مانند هر آدمی، دارای ویژگی های شخصیتی و ظاهری منحصرد بفرد خویش است، پس دلیلی ندارد که شما فکر کنید تمام روانشناسان یکی هستند و روان درمانی موثر نیست. به احتمال بسیار زیاد، شما نتوانسته اید با روانشناس مربوطه ارتباط درمانی برقرار کنید که در این صورت بهترست به روانشناس دیگری مراجعه کنید.
۵. ” حرف زدن ” واقعا چه دردی را درمان می کند:
” حرف زدن ” در امر روان درمانی می تواند به تغییر ویژگی های شخصیتی بیانجامد، بطور مثال پژوهشات اخیر نشان داده اند که حرف زدن میان درمانگر و مراجع، می تواند روان رنجوری را کاهش دهد یا برونگرایی را افزایش دهد. ” حرف زدن” تاثیر بسزایی دارد، کافیست یک دوست صمیمی و قابل اعتماد داشته باشید تا با وی در مورد مشکلات خود صحبت کنید و یک حال خوب به شما دست دهد. حال فکر کنید که حرف زدن با یک درمانگر با صلاحیت، می تواند چه تغییراتی را در شما ایجاد کند.
۶.من از اینکه بخوام با یک غریبه در مورد مشکلاتم حرف بزنم، احساس بدی دارم:
با توجه به تجربیاتم، میتوانم بگویم که این موضوع خود یک مشکل اساسی بحساب می آید. اکثر روانشناسان مهارت هایی را فرا گرفته اند تا بتوانند حس آرامش بخش و خوبی را در شما ایجاد کنند و هیچوقت شما را قضاوت نکنند. اگر پس از چند جلسه ملاقات با روانشناس خویش، احساس راحتی نکردید پس در مورد این احساس ناخوشایند با روانشناس خویش صحبت کنید و یا به روانشناس دیگری مراجعه کنید. رابطه درمانی یک رابطه دوطرفه و حرفه ای می باشد.
۷.روانشناسان کار خاصی نمی کنند، فقط روبروی آدم می نشینند و قضاوت می کنند:
این موضوع بستگی به روانشناس شما دارد. بسیاری از آنها به شما اجازه می دهند که هر آنچه در ذهنتان می گذرد را بیان کنید، بسیاری از آنها نیز توصیه های عملی ارائه می دهند یا بازخورد دقیقی در مورد نحوه درک شما از مشکلاتتان ارائه می دهند. حتی درمانگرانی که بیشتر ترجیح می دهند گوش بدهند، شما را بسمتی پیش می برند که نسبت به مشکلات خویش بینش پیدا کنید. ممکنست گاهی مورد قضاوت روانشناس خویش قرار بگیرید، اما در نظر داشته باشید که روانشناس سعی می کند از تمامی احساسات مثبت و منفی شما صحبت شود.
۸.روانشناسان واقعا از ته دل به ما بها نمی دهند، بلکه فقط دنبال پول هستند:
بصورت کلی، مردم روان درمانگری را بعنوان شغل خویش بر می گزینند تا بتوانند به مردم کمک کنند. تا بحال هیچ روان درمانگری را ندیده ام که از طریق روان درمانگری میلیونر شده باشد.
۹.من اگر کمی احساس افسردگی کنم، برای اینکه حالم بهتربشه، از پروزاک استفاده می کنم:
دارو های روانپزشکی بر روی همه بطور یکسان عمل نمی کنند. بعلاوه، تمام دارو های روانپزشکی عارضه های جانبی دارند. اگر شما مصرف دارو روانپزشکی را به حرف زدن با روانشناس ترجیح می دهید، پس روان درمانی را در نظر بگیرید که اولا خبری از عوارض جانبی نیست و دوما اینکه یک عمل سازنده و مثبت تلقی می شود که در بدترین حالت ممکن، تاثیری بر روی حل مشکلات شما ندارد، نه اینکه با عوارض جانبی به شما آسیب برساند. موضوع بعدی اینست که حتی در بدترین نوع اختلالات روانپزشکی، تجویز و مصرف دارو بهمراه جلسات هفتگی روان درمانی تاثیر گذار می باشد.
۱۰.من نمی خواهم آبرویم پیش بقیه برود:
روان درمانی امری محرمانه قلمداد می شود و مواد مورد بحث در جلسات روان درمانی، زیر نظر قانون می باشد. تا زمانی که مراجع خطری برای خود و دیگران نداشته باشد، تمامی راز های مراجع در اتاق روان درمانی باقی می ماند.
بطور کلی ” حرف زدن ” همیشه می تواند در حل بسیاری از امور روزمره و مشکلات ما، کارامد باشد. هر زمانی که احساس نگرانی، اضطراب یا نارضایتی از زندگی به ما دست داد، سعی کنیم یک روانشناس با صلاحیت پیدا کنیم و با وی درباره مشکلات خویش صحبت کنیم.
