مطالعه ژنتیکی، ژن‌های مرتبط با تمايل به تنهايی و رغبت اجتماعی را آشکار کرده است

سه نفر از محققان در دانشکده پزشکی بالینی دانشگاه کمبریج ژن‌هایی را کشف کرده‌اند که به نظر می‌رسد نقش مهمی را در تمایل فرد به تنهایی و به نوعی، میزان اجتماعی بودن آن‌ها ایفا می‌کند. در مقاله‌ای که در نشریه Nature Communications منتشر شد، Felix Day، Ken Ong و John Perry مقایسه خود را از صفات ژنتیکی افراد ذکر شده در پایگاه اطلاعات سلامت توصیف کردند.

دانشمندان به مدت طولانی در این فکر بودند که ژن‌ها ممکن است نقش مهمی در این که چگونه افراد در یک شرایط خاص احساس تنهایی می‌کنند، داشته باشند. برخی افراد به نظر می‌رسد که انزوا را ترجیح می‌دهند، در حالی که دیگران آن را شکنجه‌آور می‌دانند. به همین ترتیب، اعتقاد بر این است که ژن‌ها احتمالا نقش اجتماعی افراد را نیز کنترل می‌کنند. در این تلاش جدید، محققان این فرضیه‌ها را با انجام تحقیقات در یک پایگاه داده عمومی، U.K. Biobank، که اطلاعات بیمار را ذخیره می‌کنند، می‌آزمایند. از آن جا که اطلاعات بهداشتی شامل اطلاعاتی از نظرسنجی در مورد تنهایی و اجتماعی بودن و همچنین اطلاعات ژنتیکی است، محققان توانستند داده‌ها را براساس موقعیت ژنتیکی مرتب کنند.

محققان دریافتند که می‌توانند تنوع‌هایی در ۱۵ موقعیت ژنتیکی را که می‌تواند با تنهایی در ارتباط باشد را شناسایی کنند – افرادی با تنوع ژنتیکی معین، به نظر می‌رسید، احساس تنها‌یی بیشتری نسبت به دیگران دیگران دارند. آن‌ها همچنین ارتباطی بین چاقی و تنهایی پیدا کردند، هرچند که نمی‌توانستند بگویند که کدام عامل، دیگری را تحریک می‌کند. محققان همچنین ارتباطاتی بین ۱۳ موقعیت ژنتیکی با شیوه و رفتارهای اجتماعی، مانند گرایش به بازدید از نمایشگاه به طور منظم یا دیدار دوستان پیدا کردند. و ۱۸ موقعیت ژنتیکی دیگر نیز با مشارکت در فعالیت‌های مذهبی همراه بوند.

محققان خاطرنشان می‌کنند که همچنین متوجه چندین همپوشانی ژنتیکی شده‌اند مثلا کسانی که دارای انواع ژنتیکی مرتبط با افسردگی هستند، همچنین گاهی اوقات استعداد ژنتیکی برای سلامت عروق ضعیف و چاقی دارند. آن‌ها تاکید می‌کنند که ژن‌ها به تنهایی مسیول این که چگونه یک فرد ممکن است احساس تنهایی کند و یا به چه شیوه‌ای اجتماعی باشد نیستند. آن‌ها معتقدند که ژن‌ها حداقل نقش کوچکی در این فرایند دارند. آن‌ها همچنین اذعان می‌کنند که نتایج بر مبنای گزارش‌های خود افراد از تنهایی و فعالیت‌های اجتماعی خود است، به این معنی که قبل از این که نتایج تایید شود، باید مطالعات بیشتری انجام شود.