شواهد آن موجود است. مخلوق مرموزی که بیش از نیم میلیارد سال پیش زندگی می کرد، اکنون ثابت شده که یک حیوان (اولین جانور) است. یک فسیل از ۵۵۸ میلیون سال پیش که آنقدر خوب حفظ شده که هنوز هم مولکول چربی دارد، به طور قطع برای بحث و گفتگو درباره‌ی هویت دیکنسونیا آنجا خوابیده است!
قبل از انفجار کامبرین در ۵۴۱ سال پیش که در آن زندگی حیوانات مدرن مثل اسفنج ها، کرم ها و قارچ ها ظاهر شد، ثبت فسیلی بسیار کم است. اما حیات وجود داشت، کت شواهد فسیلی از یک گروه موجودات زنده ی اسرار آمیز داریم که به طور کلی به عنوان ادیاکاران زنده شناخته شده است.
جنس دیکنسونیا، که برای اولین بار در ۱۹۴۷ توصیف شده است، شاید شناخته شده ترین عضو این گونه است، و هویت آن برای بیش از ۷۰ سال مورد بحث بوده است. طول آن تا ۱.۴ متر، بدن آن براق، بیضی شکل و پهن است، بر خلاف هر موجود زنده ی امروزی.
نظریه ها بر این اساس است که ممکن است این موجودات جلبک، پروتوزو، گلسنگ، کلونی های باکتری، چتر دریایی، مرجان، کرم، یا نوعی قارچ باشند. این اولین جانور، ویژگی های مشترک بسیار کمی با سایر موجودات دارد. به طوری که ایده ی طبقه بندی و دسته بندی آن، فقط تیری در تاریکی است.
اما کشف کلسترول در فسیل دیکنسونیا از روسیه، شاهد بسیار مهمی است در حمایت از طبقه‌بندی اولین جانور در دسته ی حیوانات است.
یوچن بروک از دانشگاه ملی استرالیا ANU گفت: “مولکول چربی فسیلی که ما پیدا کردیم، این اولین جانور، ۵۵۸ میلیون سال پیش بزرگ و فراوان بودند، برخلاف چیزی که ما پیش از این فکر می کردیم.”
“دانشمندان برای دهه ها بر روی اینکه دیکنسونیا و دیگر فسیل های عجیب و غریب ادیکاران چه بوده اند، بحث کردند: آمیب، تک سلولی غول آسا، گلسنگ، آزمایش شکست خورده ی طبیعت برای تکامل، یا اولین جانوران ابتدایی در زمین.”
مشکل یک شناسایی مثبت تا امروز این است که مواد آلی در طول زمان تضعیف می شوند، و ۵۵۸ میلیون سال پیش، زمان زیادی برای تجزیه شدن سرنخ ها ست.
اخیرا (یک سال پیش) محققان کمبریج دیکنسونیا را به عنوان اولین جانور شناسایی کردند؛ با تطبیق دادن رشد آن بر اساس مراحل زندگی موجودات، و محدود کردن آن ها به حیوانات. این پژوهش نتیجه ی بسیار خوبی داشت و اکنون شواهد فیزیکی برای حمایت از آن وجود دارد.
اما محققان مجبور بودند برای پیدا کردن این مدرک سخت تحقیق کنند. بیشتر فسیل های دیکنسونیا به عنوان اولین جانور که ما پیدا کردیم از تپه های ادیکارا در استرالیا جمع آوری شده است؛ و تحت گرمای بسیار زیاد، فشار و هوای فشرده بوده و طبق گفته های محققان، هیچ ماده ی آلی از آن به جا نمانده است.
به وجود این، بعضی از فسیل های اولین جانور در روسیه مواد آلی خود را حفظ کرده اند؛ مسئله این بود که دسترسی به این گونه ها اصلا آسان نبود.
السا بابروسکی از ANU گفت: “من برای رفتن به این نقطه ی بسیار دور در جهان، خانه ی خرس ها و پشه ها، درواقع برای اینکه بتوانم فسیل های اولین جانور با مواد آلی دست نخورده را پیدا کنم، سوار هلیکوپتر شدم.”
“این فسیل ها در وسط صخره های دریای سفید واقع شده اند که ارتفاع آن ها از ۶۰ تا ۱۰۰ متر است. من مجبور شدم بر لبه ی صخره ها روی طناب ها بچرخم و بلوک های سنگین ماسه سنگ را پایین بکشم، آن ها را به پایین پرتاب کنم، ماسه سنگ ها را بشویم، و این روند زا تکرار کنم تا به فسیل هایی که به دنبالشان بودم، برسم.”
همه ی این کوهنوردی ها در انتها ارزشش را داشت. تیم لایه ای نازک از مواد آلی مرتبط با فسیل ها و لایه های رسوب مجاور برای کنترل بیومارکر هایی که ممکن بود از اطراف جمع شده باشند ولی از فسیل اولین جانور منشا نگرفته باشند، جمع آوری کرد.
رسوبات اطراف حاوی مواد کربنی مرتبط با جلبک سبز بودند، اما مواد آلی جمع آوری شده از فسیل اولین جانور به طور انحصاری از کلسترول و ترکیبات لیپیدی ضروری برای ساخت غشا های سلولی حیوانات تشکیل شده بود.
یک نتیجه ی این تحقیق آن است که احتمال حیات سایر موجودات مثل گلسنگ ها و پروتست ها را از بین می برد؛ چرا که اینها استروئید های متفاوتی از جمله ارگوستروئید و استیگماستروئید داشتند که در دیکنسونیا به مقدار زیادی وجود نداشت.
دانسمندان در مقاله ی خود می نویسند: “فسیل های مولکولی به طور حتم دیکنسونید ها را در قلمرو حیوانات قرار می دهند که دیکنسونیا را به عنوان اولین جانور و قدیمی ترین حیوان یافت شده(۵۵۸ میلیون سال پیش) در کنار کمبرلا ی جوانتر از زیمین گوری (۵۵۵ میلیون سال پیش) تایید می کند.
“هر چقدر که بیگانه به نظر برسند، حضور دیکنسونید های غول پیکر که به ۱.۴ متر می رسیدند، آشکار می کند که حضور ادیکارا در شواهد فسیلی یک دوره ی مستقل در حیوانات سایز بزرگ نیست، بلکه در واقع یک مقدمه برای انفجار حیوانات کامبریج است.
تحقیقات تیم در مجله‌ی Science منتشر شده است.
