نگاه کلی
آرتریت عفونی، عفونتی دردناک در مفصل می‌باشد. عفونت میتواند ناشی از میکروب‌هایی باشد که در جریان خون فرد از نقطه‌ای به نقطه دیگر می‌روند. آرتریت عفونی همچنین میتواند زمانی ایجاد شود که یک جراحت نفوذ کننده، میکروب‌ها را به مفصل برساند.
احتمال ابتلا به آرتریت عفونی در نوزادان و افراد مسن بیشتر است. این بیماری اغلب زانوها را درگیر می‌کند اما میتواند مفصل لگن، شانه و دیگر مفاصل را نیز درگیر کند. عفونت میتواند به سرعت و به شدت، به غضروف و استخوان آسیب وارد کند. بنابراین درمان سریع بسیار مهم می‌باشد.
برای درمان، مفصل را توسط یک سوزن یا با جراحی تخلیه می‌کنند. آنتی‌بوتیک‌ها معمولاً برای درمان عفونت مورد نیاز هستند.
علائم
آرتریت عفونی اغلب سبب اذیت شدید شده و حرکت مفصل را مشکل می‌سازد. مفصل میتواند متورم، قرمز و گرم باشد و ممکن است فرد تب نیز داشته باشد.
چه موقع به پزشک مراجعه کنیم
اگر فرد ناگهان دچار درد شدیدی شود باید به پزشک مراجعه کند.
دلایل
آرتریت عفونی میتواند توسط عفونت‌های باکتریایی، ویروسی یا قارچی ایجاد شود. شایع‌ترین علت این بیماری، عفونت ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس می‌باشد. استاف به طور معمول حتی روی پوست سالم نیز زندگی می‌کند.
آرتریت عفونی زمانی ایجاد می‌شود که یک عفونت پوستی یا ادراری از طریق جریان خون به مفصل منتقل شود. در موارد کمتر معمول، زخم‌های باز، تزریق دارو یا انجام جراحی نزدیک یا درون مفصل می‌توانند راهی برای ورود میکروب‌ها باشند.
لایه پوشاننده مفصل(سینوویم)توانایی اندکی برای محافظت از خود در برابر عفونت دارد. واکنش بدن به عفونت-شامل التهاب که میتواند فشار و جریان خون داخل مفصل را کاهش داده-منجر به آسیب می‌شود.
عوامل خطرزا
عواملی که خطر آرتریت عفونی را افزایش می‌دهند، عبارتنداز:
مشکلات مفصلی موجود: بیماری‌های مزمن که مفاصل را تحت تأثیر قرار می‌دهند-مانند، پوکی استخوان، آرتریت روماتوئید، نقرس یا لوپوس-می‌توانند همانند سابقه جراحی مفصل یا آسیب مفصلی، خطر ابتلای فرد به آرتریت عفونی را افزایش دهند.
داروهای آرتریت روماتوئید: این داروها با تضعیف سیستم ایمنی، مفاصل را نسبت عفونت مستعد می‌سازند. تشخیص آرتریت عفونی در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید مشکل است، زیرا علائم و نشانه‌های مشابه‌ای دارند.
شکنندگی پوست: پوستی که به راحتی شکسته شده و به سختی بهبود می‌یابد، سبب دسترسی آسان باکتری‌ها به بدن می‌شود. بیماری‌های پوستی مانند پسواریس و اگزما و نیز زخم‌های پوستی عفونی خطر ابتلا را افزایش می‌دهند. همچنین افرادی که به طور متناوب تزریق انجام می‌دهند نیز خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت در محل تزریق دارند.
ضعف سیستم ایمنی: افراد مبتلا به بیماری‌هایی مانند دیابت و مشکلات کبدی و کلیوی و نیز افرادی که داروهای تضعیف کننده سیستم ایمنی مصرف می‌کنند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا هستند.
آسیب مفصلی: نیش جانوران یا خراش روی مفاصل می‌توانند خطر ابتلا را افزایش دهند.
داشتن ترکیبی از فاکتورهای خطر، فرد را در معرض خطر بیشتری قرار می‌دهد.
عوارض
اگر درمان با تأخیر صورت گیرد، آرتریت عفونی میتواند منجر به از بین رفتن مفصل و آسیب دائمی شود.
تشخیص
آزمایشات زیر معمولاً به تشخیص آرتریت عفونی کمک می‌کنند:
بررسی مایع مفصلی: عفونت میتواند رنگ، استحکام، حجم و ترکیب مایع مفصلی را تغییر دهد. نمونه برداری از این مایع با سوزن و بررسی آن در آزمایشگاه میتواند ارگانیسم ایجاد کننده بیماری را مشخص کند.
آزمایش خون: این آزمایش میتواند وجود عفونت را در خون تشخیص دهد.
تست‌های تصویر برداری: تصویر برداری با اشعه ایکس و دیگر روش‌های تصویر برداری می‌توانند آسیب وارده به مفصل را مشخص کنند.
درمان
پزشکان برای درمان آرتریت مفصلی متکی به تخلیه مفصل و داروهای آنتی‌بیوتیکی هستند.
تخلیه مفصل
برداشت مایع مفصلی عفونی شده، ضروری می‌باشد. شیوه‌های تخلیه عبارتنداز:
- سوزن
- آرتروسکوپی: در این روش، لوله‌ای منعطف را که دوربینی در نوک خود دارد از طریق سوراخی کوچک به مفصل وارد می‌کنند. سپس لوله‌های تخلیه از طریق سوراخ به اطراف مفصل فرستاده شده و مایع را تخلیه می‌کنند.
- جراحی باز: استفاده از روش سوزن و آرتروسکوپی در برخی مفاصل مانند مفصل ران مشکل می‌باشد. پس برای تخلیه این مفاصل، جراحی باز انجام می‌گیرد.
آنتی‌بیوتیک‌ها
برای انتخاب مؤثرترین دارو، پزشک ابتدا باید میکروب مسبب عفونت را شناسایی کند. آنتی‌بیوتیک‌ها معمولاً به صورت وریدی داده می‌شوند. بعدها فرد میتواند از داروهای خوراکی استفاده کند.
به طور معمول، دوره درمان دو تا شش هفته می‌باشد.
