کارسینوم مدولاری پستان

کارسینوم مدولاری پستان یک زیر گروه نادر از کارسینوم داکتال تهاجمیIDC (سرطانی است که در مجرای شیر شروع می شود و در خارج از آن گسترش می یابد) و حدود ۳-۵٪ از کل موارد سرطان پستان را تشکیل می دهد. به دلیل اینکه تومور یک توده نرم و گوشتی است که شبیه به بخشی از مغز به نام مدولا است ، به آن کارسینوم “مدولاری” گفته می شود.

سرطان مدولاری در هر سنی ممکن است رخ دهد، اما معمولاً در اواخر دهه ۴۰ و اوایل دهه ۵۰، زنان را مبتلا می کند. سرطان مدولاری در خانم‌هایی که دارای جهش BRCA1 هستند شایع‌تر است. مطالعات نشان داده است که سرطان مدولاری نیز در ژاپن بیشتر از ایالات متحده است.

سلول‌های کارسینوم مدولاری معمولاً از نظر ظاهری دارای درجه بالا و در رفتار، درجه پایین هستند. به عبارت دیگر ، آنها مانند سلول‌های سرطانی مهاجم ، بسیار غیر طبیعی به نظر می رسند ، اما مانند آن‌ها رفتار نمی کنند. سرطان مدولاری به سرعت رشد نمی کند و معمولاً در خارج از پستان به غدد لنفاوی سرایت نمی کند. به همین دلیل ، درمان نسبت به سایر انواع سرطان پستان معمولاً آسان‌تر است.

علل کارسینوم مدولاری پستان

اگرچه هورمون ها در پیشرفت انواع دیگر سرطان پستان نقش دارند، اما به نظر نمی رسد که بر کارسینوم مدولاری تأثیر بگذارد.
در نتیجه افراد جهش ژنتیکی بیشتر مستعد سرطان مدولاری می شوند. افرادی که در ژن BRCA1 دارای جهش هستند ممکن است خطر ابتلا به سرطان پستان مدولاری را افزایش دهند.
طبق یک مقاله در سال ۲۰۱۷ ، سرطان پستان مدولاری در ۱۹٪ از افرادی که جهش ژن BRCA1 را حمل می کنند ، ایجاد می شود.

علائم و نشانه ها

مانند سایر انواع سرطان پستان ، سرطان مدولاری ممکن است در ابتدا هیچ علامتی ایجاد نکند. با گذشت زمان ، توده ای شکل می گیرد و ممکن است نرم و گوشتی باشد یا تا حدی قابل لمس باشد. بیشتر کارسینوم‌های مدولاری کوچک هستند؛ اندازه آن کمتر از ۲ سانتی متر است. سرطان مدولاری همچنین ممکن است باعث درد ، تورم ، قرمزی یا حساسیت در پستان شود.

تشخیص

آزمایشاتی که تصاویر بافت داخل پستان مانند ماموگرافی و سونوگرافی را بدست می آورند ، گاهی اوقات می توانند یک سرطان مدولاری را پیدا کنند. در این آزمایشات ، کارسینوم مدولاری به عنوان یک توده کوچک و به خوبی تعریف شده ظاهر می شود. با این حال ، برخی تحقیقات نشان می دهد که ماموگرافی در تشخیص سرطان مدولاری قابل اعتماد نیست. یک مطالعه نشان داد که این سرطان‌ها در طول معاینه خودآزمایی یا معاینه پستان توسط پزشک بیشتر یافت می شود.

تشخیص کارسینوم مدولاری معمولاً ترکیبی از مراحل را شامل می شود:

معاینه جسمی-فیزیکی پستان‌ها: پزشک شما ممکن است بتواند توده در پستان را احساس کند.
ماموگرافی: برای یافتن تومور و بررسی شواهدی از سرطان در نواحی دیگر پستان.
سونوگرافی: برای به دست آوردن تصاویر بیشتر از پستان و بررسی مناطق دیگر سرطان.
بیوپسی: برای برداشت قسمتی یا تمام توده برای دیدن آن در زیر میکروسکوپ. با استفاده از یک سوزن مخصوص می توان چند سلول از توده را بیرون کشید یا از طریق یک برش کوچک می توان توده را جدا کرد. بیوپسی کلید تشخیص دقیق است ، زیرا آزمایشات تصویربرداری به تنهایی نمی توانند تفاوت بین سرطان مدولاری و انواع دیگر سرطان پستان را بیان کنند.

هنگامی که توده زیر میکروسکوپ بررسی می شود، کارسینوم مدولاری دارای چندین ویژگی مهم است که یک آسیب شناس به دنبال آن است:

یک مرز واضح و مشخص بین بافت تومور و بافت طبیعی پستان: سرطان مدولاری به بافت سالم اطراف فشار می آورد ، اما برخلاف کارسینوم داکتال تهاجمی ، وارد بافت اطراف نمی‌شود.
سلول های سرطانی بزرگ با ظاهری درجه بالا : به این معنی که از سلول های طبیعی و سالم پستان بسیار متفاوت به نظر می رسند. با این حال ، سلول‌های سرطان مدولاری مانند سلول‌های سرطانی درجه بالا رفتار نمی کنند، که تهاجمی هستند و به سرعت رشد می کنند و گسترش می یابند. سلولهای سرطانی مدولاری نیز تمایل دارند در یک الگوی مشخص “ورقه مانند” متمایز شوند. دیدن غشاء تک تک سلول‌ها (پوشش بیرونی) دشوار است.
سلول های سیستم ایمنی مانند گلبول های سفید به نام لنفوسیت ها و سلول های پلاسما که در لبه های تومور قرار دارند: سلول‌های سیستم ایمنی برای مقابله با بیماری ها و هر ماده ای که آن‌ها را تهدیدی برای بدن می دانند، کار می کنند. اعتقاد بر این است که این سلول ها به بررسی کارسینوم مدولاری کمک می کنند و از رشد و گسترش سریع آن جلوگیری می کنند.

اگر تومور تمام این خصوصیات را داشته باشد ، یک کارسینوم مدولاری “واقعی” محسوب می شود. گاهی اوقات تومور فقط برخی از این خصوصیات را دارد اما سایر موارد را ندارد ، یا ممکن است با برخی از سلول‌های سرطانی مهاجم مخلوط شوند.

علاوه بر این ، سلول‌های سرطان مدولاری غالباً پروتئینی بنام p53 را بیان می کنند. آسیب شناس ممکن است برای آزمایش p53 آزمایش کند تا در تصمیم گیری در مورد کارسینوم مدولاری ”واقعی” تصمیم بگیرد.

برخی از ویژگی های مهم دیگر سرطان مدولاری وجود دارد:

ER و PR منفی: کارسینوم مدولاری معمولاً برای تست گیرنده های هورمون منفی است.
HER2- منفی: سرطان مدولاری نیز معمولاً برای گیرنده های پروتئین HER2 / neu منفی است.
تشخیص کارسینوم مدولار می تواند چالش برانگیز باشد. شاید تفاوت بین سلول‌های سرطان مدولاری و سلول‌هایی که یک کارسینوم داکتال تهاجمی معمول را تشکیل می دهند ، دشوار باشد. اگر تشخیص سرطان مدولاری را قطعی شد، از پزشک خود بپرسید که آیا آسیب شناس که نمونه را مشاهده کرده است ، در تشخیص این نوع سرطان تجربه ای دارد. همچنین ممکن است بخواهید از آزمایشگاه آسیب شناسی بیمارستان دیگری نظر دیگری کسب کنید.

به طور کلی ، چشم انداز مبتلایان به سرطان پستان مدولاری خوب است زیرا این سرطان به آهستگی رشد می کند ، و احتمال کم شدن آن در خارج از بافت پستان وجود دارد.

یک مطالعه در سال ۲۰۱۶ به بررسی میزان بقاء سرطان پستان مدولاری منظم و غیرعادی در بین ۳۶۸۸ نفر پرداخته است. محققان میزان بقای ۵ ساله ۸۹-۹۲٪ و میزان بقای ۱۰ ساله ۸۵-۸۷٪ گزارش دادند.

درمان کارسینوم مدولاری پستان

شما و پزشکتان با هم یک برنامه درمانی برای سرطان مدولاری تهیه خواهید کرد. برخی از پزشکان احساس می کنند که یک کارسینوم مدولاری واقعی فقط نیاز به عمل جراحی و بدون هرگونه درمان اضافی (یا کمکی) مانند شیمی درمانی یا پرتودرمانی دارد. این امر به این دلیل است که سرطان مدولاری معمولاً تومور کوچکی است که تهاجمی نیست و بندرت به غدد لنفاوی سرایت می کند.

پزشکان دیگر بر این باورند که تمام موارد سرطان مدولاری باید مانند سرطان داکتال تهاجمی درمان شوند. کارسینوم مدولاری واقعی بسیار نادر است و تشخیص آن با اطمینان بسیار دشوار است و برخی پزشکان ممکن است بخواهند مطمئن شوند که تحت درمان سرطان نیستند.

کارسینوما مدولاری آتیپیک همان درمان‌های کارسینوم داکتال تهاجمی را دریافت می کند.
شما می توانید براساس ویژگی های سرطان مانند اندازه تومور ، درجه و اینکه آیا سرطان به هر غده های لنفاوی سرایت کرده است، با پزشک خود همکاری کنید تا برنامه درمانی مناسب برای شما داشته باشد.

برنامه شما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

جراحی برای از بین بردن سرطان و در صورت لزوم هرغده لنفاوی مبتلا: اگر سرطان مدولاری به غدد لنفاوی گسترش یابد ، معمولاً بیش از ۳ گره درگیر نمی شود. روش های ممکن عبارتند از:

لامپکتومی: جراح تنها بخشی از پستان شما را که حاوی تومور است و برخی از بافت طبیعی که آن را احاطه کرده است از بین می برد. جراح شما همچنین ممکن است برخی از غدد لنفاوی را خارج کند.
ماستکتومی کامل یا ساده: برداشتن پستان بدون برداشتن غدد لنفاوی زیر بغل: برای بررسی گره یا گره نزدیک به تومور برای هرگونه نشانه گسترش سرطان ، ممکن است بیوپسی گره سنینلین انجام شود.
ماستکتومی رادیکال اصلاح شده: جراحی برای برداشتن پستان ، پوشش عضله دیواره سینه و برخی از غدد لنفاوی زیر بازو.

شیمی درمانی

شیمی درمانی شامل مصرف داروهای ضد سرطان به صورت قرص یا به طور مستقیم تزریق وریدی است. این داروها از طریق جریان خون به کلیه نقاط بدن می روند. هدف اصلی نابودی سلول های سرطانی است که ممکن است از تومور اصلی جدا شده باشد.

پرتودرمانی

پرتودرمانی که رادیوتراپی نیز نامیده می شود ، امواج پرانرژی را در ناحیه بدن مبتلا به سرطان مانند قفسه سینه یا غدد لنفاوی زیر بغل هدایت می کند. این پرتوی کارگردانی می تواند سلول‌های سرطانی را که ممکن است از آن باقی بماند ، از بین ببرد.

بیشتر کارسینوم مدولار برای گیرنده های استروژن و پروژسترون منفی است. بنابراین ، آنها معمولاً با روشهای درمانی هورمونی مانند مهارکننده های تاموکسیفن یا آروماتاز قابل درمان نیستند ، که در توانایی استروژن در تقویت سلول‌های سرطانی دخالت دارند. سرطان مدولاری نیز معمولاً برای گیرنده های HER2 منفی است ، بنابراین نمی توان با داروهای ضد HER2 مانند Herceptin (نام شیمیایی: trastuzumab) ، Kadcyla (نام شیمیایی: T-DM1 یا ado-trastuzumab) ، نرننکس (نام شیمیایی: neratinib) درمان کرد. ، Perjeta (نام شیمیایی: پرتوزوماب) ، و Tykerb (نام شیمیایی: lapatinib) درمان کرد.

پیگیری پس از درمان

بعد از معالجه، شما و پزشکتان برای تهیه برنامه ای از ویزیت های بعدی و معاینات که برای وضعیت شما مناسب است ، همکاری خواهید کرد. برنامه شما ممکن است شامل آزمون های زیر باشد:

شما احتمالاً هر ۴ تا ۶ ماه به مدت ۵ سال معاینه فیزیکی و سابقه پزشکی دارید و بعد از آن هر سال یک بار. اگر در حال مصرف تاموکسیفن یا اشکال دیگر هورمون درمانی هستید ، می توانید با پزشک خود در مورد عوارض جانبی که ممکن است تجربه کنید ، مشورت کنید.
اگر لامپکتومی یا جراحی محافظت از پستان داشتید، ۶ تا ۱۲ ماه پس از اتمام پرتودرمانی، ماموگرافی پستان آسیب دیده و هر سال ماموگرافی در هر دو سینه انجام شود.
اگر ماستکتومی داشتید، هر سال ماموگرافی از سینه باقی مانده برنامه ریزی خواهد‌ شد. اگر به دلیل داشتن سابقه خانوادگی قوی یا آزمایش ژنتیکی مثبت برای جهش های BRCA1 یا BRCA2 در معرض خطر ابتلا به سرطان پستان قرار داشته باشید ، پزشک ممکن است علاوه بر ماموگرافی سالانه ، MRI پستان را نیز توصیه کند.
اگر تاموکسیفن مصرف می کنید ، هر سال معاینه فیزیکی و تاریخچه پزشکی انجام می شود؛ زیرا این دارو می تواند خطر ابتلا به سرطان رحم را افزایش دهد. هرگونه علائم غیرمعمول مانند خونریزی غیر طبیعی باید سریعاً به پزشک گزارش شود. (اگر هیسترکتومی داشته اید و دیگر رحمی ندارید ، این توصیه برای شما صدق نمی کند.)
اگر درمان‌های شما منجر به یائسگی زودرس شود یا در حال حاضر به طور طبیعی یائسگی را پشت سر گذاشته اید و یک داروی مهار کننده آروماتاز مصرف می کنید ، با آزمایش تراکم استخوان به نظارت منظم بر سلامت استخوان خود نیاز خواهید داشت. داشتن سطح پایین تر استروژن در بدن ، که نتیجه یائسگی زودرس یا گرفتن یک مهار کننده آروماتاز است ، می تواند بر سلامت استخوان تأثیر بگذارد.
بسته به نیازهای فردی شما ممکن است نیاز به آزمایشات بیشتر یا بازدیدهای مکرر داشته باشید. از پزشک خود بپرسید که چه چیزی توصیه می کند.