از زمانیکه کروناویروس سندرم تنفسی خاورمیانه (MERS-CoV) برای اولین بار در عربستان سعودی در سال ۲۰۱۲ پدیدار شد، بیش از ۲۴۰۰ مورد تایید شده از عفونت با این ویروس ثبت شده که به بیش از ۸۰۰ مورد مرگ منجر شده‌است. این آمار، یک آمار هشداردهنده در مورد ۳۵ درصد مرگ و میر است. بهمین دلیل، دانشمندان درصدد شناسایی هرگونه ریسک فاکتور در گسترش بیماری شدید یا کشنده بوده‌اند. شواهد بالینی موجود به دیابت بعنوان یک ریسک فاکتور عمده در کنار دیگر شرایط مانند بیماری کلیه، بیماری قلبی و بیماری ریه اشاره دارد.
محققان دانشگاه مریلند (UMSOM) و دانشگاه جان هاپکینز در مطالعه جدید که در نشریه the Journal of Clinical Investigation منتشر شده است، چگونگی مشارکت دیابت در مرگ ناشی از MERS-CoV را نشان داده‌اند. این یافته می‌تواند مسیر چگونگی تشدید یافتن دیگر بیماری‌های تنفسی مانند آنفولانزا و پنومونی با دیابت را روشن‌تر سازد.
آنها، ارتباط میان دیابت و MERS-CoV را در یک مدل موشی بررسی کرده و دریافتند با اینکه این ویروس در موشهای دیابتی در مقایسه با موشهای سالم، کمتر تکثیر یافت، پاسخ التهابی طولانی‌تری در ریه موشهای دیابتی ایجاد شد. موشهای دیابتی سطوحپایینتری از سیتوکاینهای التهابی، تعداد کنترل از ماکروفاژها و سلولهای T داشتند. این نشان می‌دهد افزایش شدت عفونت MERS-CoV در مبتلایان به دیابت بدلیل اختلال عملکردی پاسخ بدن به عفونت است.
دکتر متیو فریمن، دانشیار میکروبیولوژی و ایمونولوژی و مولف مسئول مطالعه می‌گوید: “فهم چگونگی مشارکت دیابت در افزایش شدت عفونت MERS-CoV، حیاتی است. گام بعدی ما، مشخص کردن عامل ایجاد پاسخ ایمنی تغییر یافته در بیماران دیابتی و چگونگی معکوس ساختن این اثرات با درمانها است”.
بیشتر بخوانید: https://virtualdr.ir/59058-scientists-gain-new-insight-on-how-antibodies-interact-with-widespread-respiratory-virus/
مطالعات بعدی می‌توانند اهمیت تلاش مضاعف دست اندرکاران سلامت را در مدیریت و تثبیت سطوح گلوکز بیماران دیابتی که از عفونت خطرناک ریوی رنج می‌برند، برجسته سازد.
دکتر آلبرت ریس، معاون اجرایی دانشگاه مریلند و استاد دانشگاه اذعان داشت: “این، یک یافته مهم برای بیماران مبتلا به دیابت و پزشکانی است که آنها را درمان یم‌کنند. ما از زمانهای طولانی می‌دانیم بیماران دیابتی پیامدهای بدتری در زمان ابتلا به عفونتهای جدی دارند، ولی این دیدگاه جدید بر عملکرد ایمنی می‌تواند مسیر را برای درمانهای بهتر، هموار سازد.”
