اختلال استرس پس از حادثه، Post-traumatic stress disorder(PTSD)))، در اعضای ارتش ایالات متحده غالبا بعد از صدمات مغزی مانند ضربه مغزی بوجود می آید. تا به حال، این چرایی ناآشکار بوده است. یک تیم از روانشناسان و عصب‌شناسان از دانشگاه UCLA گزارش میکنند که آسیب مغزی ترومایی باعث تغییراتی در منطقه ای از مغز می شود که به آمیگدال معروف است، و متعاقبا مغز بعد از چنین مصدومیت‌هایی ترس را بطور متفاوت و مختلف پردازش می‌نماید.
نویسنده ارشد مطالعه Michael Fanselow که دارای کرسی خانواده Staglin در دانشگاه UCLA و مدیر مرکز فستیوال موسیقی برای سلامت مغز و رفتار است در این خصوص می پرسد:” آیا آسیب مغزی منجر به بروز اختلال پس از حادثه می شود یا برعکس و فرایند این عمل چییست؟ ما در حال یاگیری این موضوع مهم هستیم.”
در این مطالعه دو گروه از موش‌های صحرایی مورد مطالعه قرار گرفتند. از طریق عمل جراحی مغزی، مصدومیت مغزی شبیه ضربه مغزی در نوزده موش صحرایی ایجاد شد. گروه کنترل که شامل شانزده موش بودند نیزتحت عمل جراحی مغز قرار گرفتند ولی متحمل آسیب مغزی نشدند. تمامی موش‌های صحرایی درمعرض سطح پایینی از سر وصدا (noise) قرار گرفتند و بدنبال آن یک سری شوک متوسط و کوتاه مدت از قسمت پا به آنها وارد شد. این شوک ها برای آنها ترس‌آور بود، اما زیاد دردناک نبودند. زیرا موش های صحرایی یاد گرفتند که سرو صدا را با شوک مرتبط بدانند و در نتیجه سر وصدای مربوطه موجب ترس و واهمه آنها شد.
موش‌های صحرایی در موقع ترس تمایل به ایستادن دارند. هنگامیکه آنها خاطره ترسناکی را بیاد می آورند، کاملا بی حرکت می مانند. ضربان قلب و فشار خون‌شان رو به افزایش میگذارد و هر چه قدرخاطره قوی‌ترباشد میزان بی حرکت بودن آنها نیز بیشتر می شود. در روز سوم آزمایش، محققان دوباره موش‌ها را درهمان مکان دادند که در آنجا به آنها شوک وارد شده بود، ولی دیگر به آنها شوکی وارد نکردند و واکنش آنها را مورد مطالعه قراردادند.
موش‌ها گروه کنترل دوباره بی حرکت شدند اما موش‌‌هایی که صدمه مغزی دیده بودند مدت زمان خیلی بیشتری بی حرکت ماندند. در نتیجه محققان دریافتند که موش هایی که مصدومیت مغزی داشتند حتی بدون دریافت شوک ازطریق پا شروع به نشان دادن واکنش پاسخ به سرو صدا کردند.
Ann Hoffman، محقق UCLA در روانشناسی و نویسنده اصلی پژوهش در این خصوص می گوید:” حساسیت به سر و صدا علامت رایج بعد از ضربه (مغزی) است که ممکن است تا حدودی بتواند روشن نماید چرا واکنش‌های ترس به محرک‌های خاص بعد از صدمه مغزی افزایش می یابد.”
دوباره Fanselow در این خصوص می گوید:” تقریبا می توان گفت که سر و صدای سفید (white noise) درست مثل شوک عمل کرد. صرف خود سروصدا، حتی در صورت خیلی کم بودن بودن و حتی قابل اغماض بودن، برای آنها ترسناک شد و موش ها سر وصدا را همانند یک شوک پنداشتند.”
محققان آمیگدال را که در یادگیری ترس ضروری شناخته می شود مورد مطالعه قرار دادند. افراد با اختلالات اضطرابی دارای فعالیت افزایش یافته در آمیگدال می باشند و اختلال پس از حادثه یا PTSD با فعالیت افزایش یافته در آمیگدال مرتبط شناخته می شود.
در این مورد Hoffman عقیده دارد که آمیگدال از نورون‌ها تشکیل شده است و آمیگدال یک موش صحرایی حدود ۶۰۰۰۰ نورون دارد. محققان، همچنین، کشف کرده اند که در زمان پخش سر وصدای سفید تعداد نورون های فعال در بخش آمیگدال موش های صحرایی دارای آسیب مغزی پنج برابر نورون‌های فعال در آمیگدال موش های گروه کنترل بود.
آمیگدال به مناطق دیگر مغزی که به اصطلاح اطلاعاتی برای آن فراهم میکند، گوش فرا می دهد. دراین خصوص Fanselow می گوید:” آمیگدال تصمیم میگیرد که آیا موقعیت ترسناک است یا نه و هنگامیکه تصمیم بگیرد موقعیت ترسناک است، پاسخ ترس را تولید میکند.”
