آیا داشتن دوستان نزدیک و صمیمی عزت نفس شما را افزایش میدهد یا داشتن عزت نفس بالا کیفیت روابط دوستانه‌تان را ارتقا می‌بخشد؟
طبق یافته‌های فراتحلیل نتایج بیش از دو دهه پژوهش که توسط انجمن روانشناسی آمریکا منتشر شد، هردومورد درست می باشند.
مولف تحقیق Michelle A. Harris، پروفسور دانشگاه آستین تگزاس در این مورد می گوید:”برای اولین بار ما پاسخ سیستماتیک به سئوال اصلی در زمینه تحقیقات عزت نفس داریم: اینکه آیا و تا چه حد روابط اجتماعی شخص تکامل و تحول عزت نفس او را تحت تاثیر قرار می دهد و برعکس، و در چه سنی.”
Harris و همکارش Ulrich Orth، پروفسوردانشگاه برن ۵۲ مطالعه را که شامل بیش از ۴۷،۰۰۰ شرکت‌کننده (۵۴٪ مونث) بودند و به بررسی تاثیر عزت نفس بر روابط اجتماعی درطول زمان یا برعکس (تاثیر روابط اجتماعی بر عزت نفس) می پرداختند را مورد تجزیه وتحلیل قرار دادند. تمامی این تحقیقات بین سالهای۱۹۹۲ و ۲۰۱۶ منتشر شده و شامل کشورهای متعددی ( برای مثال ۳۰ نمونه از ایالات متحده امریکا، چهار نمونه از سوئیس، سه نمونه از آلمان، دو نمونه از استرالیا، بلژیک، کانادا، فنلاند، یونان، روسیه، و سوئد) بودند. شرکت‌کنندگان ۶۰٪ سفیدپوست، ۲٪ اسپانیایی-لاتین تبار، ۱۲٪ نژاد دیگر و ۱۹٪ نژاد های مختلط بودند. سن نمونه‌ها شامل محدوده ای از اوایل کودکی تا اواخر بزرگسالی بودند.
محققان دریافتند که روابط اجتماعی مثبت، حمایت اجتماعی، و مقبولیت اجتماعی به شکل‌گیری تکامل عزت نفس در افراد در طی زمان در سنین ۴ تا ۷۶ کمک مینمایند. آنها همچنین تاثیرمعنی دار و قابل ملاحظه ای را در جهت معکوس یافتند. طبق نظر Harris این در حالی است که پژوهش‌های اولیه به یافته‌های متناقضی دست یافته بودند. این فراتحلیل نظریه‌های کلاسیک و معاصرتاثیر عزت نفس بر ارتباطات اجتماعی و تاثیر ارتباطات اجتماعی بر عزت نفس را پشتیبانی میکند. یافته‌ها بعد از ملحوظ نمودن جنسیت و نژاد مشابه بودند.
در این خصوص Harris می گوید:” ارتباط متقابل میان عزت نفس و روابط اجتماعی بدین معنی است که تاثیرات چرخه بازخورد مثبت درطول زمان انباشته میشود و میتواند همانطور که افراد مسن تر می شوند قابل توجه باشد.”
مولفان تحقیق این ایده را مورد بحث وبررسی قرار می دهند که روابط مثبت با والدین ممکن است موجب ارتقا عزت نفس در کودکان شود که می تواند منجر به روابط مثبت‌تری با همتایان در نوجوانی گردد و همچنین ممکن است عزت نفس را در بزرگسالی و در مراحل بعدی زندگی تقویت نماید. با این حال، این زمینه نیازمند نظریه یکپارچه ای است که بتواند توضیح دهد که آیا روابط (اجتماعی) دارای چنین تاثیر انباشت شونده‌ای درطول زندگی هستند یا نه، یا اینکه روابط خاصی می تواند در سن خاصی بطورویژه مهم جلوه نماید یا نه.
در این خصوصHarris عقیده دارد که در مواقعی که عزت نفس یا روابط اجتماعی پایین باشد، میتواند عامل دیگر را به صورت منفی تحت تاثیر قرار دهد و کیفیت زندگی را بشدت تنزل دهد و باعث نیاز به مداخلات بالینی بویژه برای جبران تبعات منفی گردد.
در خاتمه Harris می گوید:”این حقیقت که این تاثیر منفی در نتایج مطالعات و تحقیقات مختلف و با مشخصات متفاوت نمونه‌ها نشان داده شده است، باور ما را به صحیح بودن یافته‌هایمان مطمئن تر می کند.”
