طبق تحقیقی جدید، کسانی که به طور مکرر از آنتی بیوتیک استفاده کرده اند امکان ابتلا به دیابت نوع ۲ در آنها افزایش می یابد.
پژوهشگران فهمیدند که افرادی که در این تحقیق انواع خاصی از آنتی بیوتیکها به مدت دو یا چند دوره برای آنها تجویز شده بیشتر از افرادی که اصلا برای آنها آنتی بیوتیک تجویز نشده یا یک دوره تجویز شده، دیابت نوع ۲ را در خود نشان میدادند.آنتی بیوتیکهای این تحقیق شامل این چهار دسته بودند:پنی سیلینها، سفالوسپورینها، کینولونها و ماکرولیدها.
دکتر رافائل کلمان میگوید: این تحقیق در مورد استفاده بیش از حد از آنتی بیوتیکها به ما هشدار میدهد، و باید ما را در این باره بیشتر نگران کند.ما باید وقتی از آنتی بیوتیکها استفاده میکنیم بیشتر مراقب بوده، و در این باره بهتر قضاوت کنیم.
طبق گفته کلمان، پزشکان باید این را در نظر بگیرند که یکی از عوارض استفاده طولانی مدت از آنتی بیوتیکها میتواند دیابت باشد.
در افراد دارای دیابت نوع ۲، سلولهای بدن به هورمون انسولین پاسخ نمیدهند، که این هورمون باعث میشود سلولها قند را از خون جذب کنند.افراد دارای این شرایط به داشتن سطح خیلی بالایی از قند در خون خود متمایل هستند.
در این تحقیق، پژوهشگران داده های مردم انگلیس را مورد بررسی قرار دادند.محققان تعداد تجویزهای آنتی بیوتیک را که به ۲۰۰۰۰۰ فرد دیابتی داده شده بود تحلیل کردند.سپس آنها این داده ی کلی را با تعداد تجویزهای آنتی بیوتیک که به ۸۰۰۰۰۰ فرد سالم داده شده بود مقایسه کردند، اما میانگین سن هر دو گروه یکسان بود.نسبت مردان به زنان نیز در هر دو گروه یکسان بود.
محققان دریافتند که هر چه افراد دوره های بیشتری آنتی بیوتیک مصرف کنند، بیشتر در خطر دیابت قرار میگیرند.
برای مثال، خطر دیابت نوع ۲ در افرادی که برای آنها بین دو و پنج دوره پنی سیلین تجویز شده بود در مقایسه با افرادی که برای آنها یک دوره یا هیچ دوره ای تجویز نشده بود، ۸ درصد افزایش یافت.همچنین در افرادی که بیش از پنج دوره برای آنها تجویز شده بود، خطر دیابت نوع دو ۲۳ درصد افزایش یافت.
در بین افرادی که دو تا پنج دوره کینولون برای آنها تجویز شده بود، احتمال داشتن دیابت ۱۵ درصد افزایش یافت، و کسانی که بیش از ۵ دوره کینولون برایشان تجویز شده بود ۳۷ درصد احتمال دیابت افزایش یافت.
با این حال، در افرادی که برایشان یک دوره آنتی بیوتیک تجویز شده بود، خطر ابتلا به دیابت نوع دو در مقایسه با افرادی که تا به حال آنتی بیوتیکی مصرف نکرده بودند، افزایش چندانی نداشت.
این که استفاده مکرر از آنتی بیوتیکها چگونه به دیابت مربوط است به طور دقیق مشخص نیست، اما طبق گفته پژوهشگران آنها به این مشکوک اند که شاید این خطر به عدم تعادل در باکتریهای روده افراد که بوسیله این آنتی بیوتیکها ایجاد میشود مربوط است.
دکتر یو شیائو میگوید: با اینکه تحقیق ما رابطه علت و معلولی نشان نمیدهد، ما فکر میکنیم تغییر سطوح و تنوع باکتریهای روده بتواند ارتباط بین آنتی بیوتیکها و خطر دیابت را توضیح دهد.
کلمان میگوید: به نظر من این تحقیق از این ایده که مشکلات میکروبیومی میتواند به اختلال در سوخت و ساز بدن، عفونت و حتی دیابت منجر شود بیشتر حمایت میکند.علاوه بر آن، آنتی بیوتیکهایی که پزشکان تجویز میکنند به نظر میرسد تنها مشکل نباشد.بیشتر آنتی بیوتیکهایی که مصرف میشوند از غذایی که میخوریم مثل گوشت مرغ و خروس وانواع دیگری از گوشتها بدست می آید.
طبق گفته کلمان، عموما، افزایش شیوع دیابت نوع دو در سالهای گذشته شاید به آنتی بیوتیکهای موجود در غذاها مربوط باشد.تحقیقات این مدلی باعث پیدایش آگاهی جدید از ارتباط بین رژیم غذایی و بیماریهای مزمن میشود.
