پژوهشی جدید نشان می‌دهد اگر حادثه‌ای به طور مکرر برای افراد بازگویی شود، بیش‌از ۵۰% آنان باور می‌کنند که آن‌را واقعا تجربه کرده‌اند! حتی برخی از آنان ادعا خواهند کرد که می‌توانند با جزئیات بیشتری آن‌را بازگویی کنند.
دکتر کیمبرلی وِید (Kimberley Wade) از بخش روان‌شناسی دانشگاه وارویک در انگلستان، نتایج تحقیقات خود و همکارانش را در مجله‌ی Memory منتشر ساخته‌است.
حفظ خاطرات، دارای مکانیسمي شناخته شده است؛ حافظه، پروسه‌ای است که در آن، مغزاطلاعات و تجربیات را از گذشته ذخیره می‌کند و بخش مهمی از زندگی انسان را تشکیل می‌دهد که به او امکان حفظ روابط، یادگیری، برنامه‌ریزی، تصمیم‌گیری و داشتن توانایی حفظ هویت را می‌دهد.
با این‌حال، بازیابی و به‌یاد آوردن مجدد خاطرات چندان امر ساده‌ای نیست. بنابر عقیده‌ی دکتر وِید و تیمش، بسیاری از محققان هم‌چنان در مکانیسم به‌یادآوری خاطرات اختلاف نظر دارند. در حالت کلی، بازیابی مجدد خاطرات می‌تواند شامل مراحلی نظیر بازسازی آن‌ها، که شامل کنارهم قرار دادن قسمت‌های مختلف حادثه از طریق قوه‌ی تخیل، باورهای فردی، القای اجتماع و حتی پیشنهادات اطرافیان می‌باشد.
یکی از پیامدهای داشتن توانایی بازسازی خاطرات و انعطاف حافظه، این است که افراد می‌توانند شرح‌حالی کامل از آن‌چه را که پشت سر گذاشته‌اند، درباره‌ی خود ارائه دهند، حتی اگر هرگز اتفاق نیافتاده باشد! در قالب کلماتی دیگر، بسیار از آن‌چه را که می‌پنداریم برایمان اتفاق افتاده‌است، هرگز حقیقت نداشته است.
برای این پژوهش، دکتر وِید و همکارانش، داده‌ها حاصل از ۴۲۳نفر از افراد که مشکوک به ساختن خاطرات قلابی یا با اصطلاحی دیگر، ایمپلنت حافظه بودند را بررسی کردند.
برای این افراد، خاطراتی دروغین مانند مشکل ایجاد کردن در مدرسه، شرکت در مراسمی خاص و یا .. تعریف شده‌بود. نزدیک به نیمی از این افراد باور داشتند چنین وقایعی را تجربه کرده‌اند.
این تیم تحقیقاتی عقیده دارند این یافته‌ها می‌تواند منجر به رمزگشایی از این واقعهی شگفت‌انگیز کند.
