آرتروز گردن یک اصطلاح کلی است که به‌هنگام سایش و یا پارگی دیسک گردن به‌کار می‌رود. با ما همراه باشید تا باعلائم و درمان آرتروز گردن آشنا شوید.
آرتروز گردن یک اصطلاح کلی است که به‌هنگام سایش و یا پارگی دیسک‌های ستون فقرات در ناحیه گردن ناشی از افزایش سن به‌کار می‌رود. با دهیدراته و کم آب شدن دیسک و کوچک شدن دیسک، علائم استئوآرتریت ایجاد می‌شود، رشد غیرعادی و زوائد استخوانی در لبه‌های مهره‌های ستون فقرات.
اسپوندیلوز گردن بسیار شایع است و با افزایش سن هم بدتر می‌شود. بیش از ۸۵ درصد از افراد بالاتر از ۶۰ سال درگیر اسپوندیلوز گردن هستند.
بیشتر افراد هیچ علامتی ناشی از این مشکلات را تجربه نمی‌کنند. هنگامی‌که علائم رخ می‌دهد، درمان‌های غیرتهاجمی‌اغلب مؤثر هستند.
علائم
برای اکثر افراد، آرتروز گردن هیچ علامتی ایجاد نمی‌کند. در صورت بروز علائم، معمولاً به‌صورت درد و سفتی در گردن ظاهر می‌شود.
بعضی اوقات، آرتروز گردن باعث تنگ شدن فضای مورد نیاز نخاع و ریشه‌های عصبی می‌شود که از ستون فقرات به قسمت‌های دیگر بدن شما منتقل می‌شوند. اگر نخاع یا ریشه‌های عصبی آسیب ببینند، ممکن است علائم زیر رخ دهند:
- احساس سوزن سوزن شدن (احساس گز گز)، بی حسی و ضعف در بازوها، دست‌ها، پاها یا پنجه پاها
- عدم هماهنگی و مشکل در راه رفتن
- از دست دادن کنترل ادرار یا مدفوع
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
در صورت بورز ناگهانی بی حسی یا ضعف در دست یا پا، یا از دست دادن کنترل ادرار یا مدفوع، به پزشک مراجعه کنید.
با افزایش سن، استخوان‌ها و غضروف‌هایی که ستون فقرات گردن شما را تشکیل می‌دهد، به تدریج دچار سایش و پارگی می‌شوند. این تغییرات شامل موارد زیر هستند:
کم آب شدن دیسک‌ها یا دهیدراته شدن دیسک‌ها: دیسک‌ها مانند کوسن و بالش‌هایی هستند که بین مهره‌های ستون فقرات قرار گرفته‌اند و تا سن ۴۰ سالگی، اکثر دیسک‌های نخاعی افراد شروع به خشک شدن و کوچک شدن می‌کنند که این امر امکان تماس و سایش بیشتر استخوان‌ها برروی یکدیگر را فراهم می‌کند.
فتق دیسک: سن بر روی بیرون‌زدگی دیسک‌های نخاعی تأثیر گذار است.ترک‌ها غالباً ظاهر می‌شوند، که منجر به فتق دیسک می‌شوند که برخی اوقات ممکن است بر روی نخاع و ریشه‌های عصبی فشار وارد کند.
زائده استخوانی در مهره‌ها spurs)): از بین رفتن دیسک غالباً سبب می‌شود تا ستون مهره‌ها برای تقویت ستون فقرات مقدار اضافی استخوان تولید کند. این زائده‌های استخوانی ممکن است به نخاع و ریشه‌های عصبی را فشار وارد کند.
رباط‌های سفت: رباط‌ها، طناب‌های بافتی هستند که استخوان را به استخوان متصل می‌کنند. رباط‌های ستون فقرات می‌توانند با افزایش سن، سفت شوند و انعطاف پذیری گردن شما را محدود کنند.
عوامل خطر
عوامل خطر برای آرتروز گردن شامل موارد زیر هستند:
- سن: اسپوندیلوز گردن ناشی از افزایش سن امری طبیعی می‌باشد.
- شغل: مشاغلی که شامل حرکات تکرارشونده در گردن، وضعیت و موقعیت نامناسب بدنی یا کارهایی که نیاز به بالا ماندن سر به مدت طولانی دارند، استرس اضافی بر گردن شما وارد می‌کنند.
- جراحات گردن: به نظر می‌رسد آسیب‌های قبلی گردن باعث افزایش ریسک و خطراسپوندیلوز گردن می‌شوند.
- عوامل ژنتیکی: برخی افراد در برخی خانواده‌ها با گذشت زمان بیشتر این تغییرات را تجربه می‌کنند.
- سیگار کشیدن: استعمال دخانیات با افزایش درد گردن مرتبط است.
عوارض آرتروز گردن
اگر نخاع یا ریشه‌های عصبی به دلیل اسپوندیلوز گردن به شدت تحت فشار قرار بگیرند و فشرده شوند، می‌تواند منجر به ایجاد آسیب دائمی‌شود.
تشخیص اسپوندیلوز گردن
پزشک شما احتمالاً برای تشخیص بیماری با معاینه فیزیکی شروع می‌کند که این معاینه شامل موارد زیر است:
- دامنه حرکت گردن را بررسی می‌کند
- رفلکس‌ها و قدرت عضلات را آزمایش می‌کند تا متوجه شود آیا فشار بر روی اعصاب نخاعی یا نخاع وجود دارد یا خیر
- بررسی راه رفتن بیمار برای پی بردن به اینکه آیا فشار وارده بر اعصاب در راه رفتن فرد تأثیر گذار بوده یا خیر
تست‌های تصویربرداری
تست‌های تصویربرداری می‌توانند اطلاعات دقیقی را برای کمک به تشخیص و درمان ارائه دهند. پزشک ممکن است انجام تست‌های زیر را دستور دهد:
اشعه ایکس گردن: اشعه ایکس می‌تواند ناهنجاری‌هایی مانند وجود زائده استخوانی را نشان دهد که نشان‌دهنده اسپوندیلوز گردن است. اشعه ایکس گردن همچنین می‌تواند وجود علل نادر و جدی‌تری برای درد و سفتی گردن، مانند تومورها، عفونت‌ها یا شکستگی‌ها را رد کند.
سی تی اسکن CT-Scan)): سی تی اسکن می‌تواند تصویربرداری دقیق‌تری، به ویژه از استخوان‌ها تهیه کند.
ام آر آی MRI 🙁MRI) می‌تواند در مشخص کردن مناطقی که ممکن است اعصاب تحت فشار باشند، کمک کند.
میلوگرافی: در این روش یک رنگ حاجب به کانال ستون فقرات تزریق می‌شود تا جزئیات دقیق‌تری نسبت به تصویر برداری اشعه X یا CT را فراهم کند.
بررسی عملکرد اعصاب
پزشک شما ممکن است آزمایشاتی را برای تعیین اینکه آیا سیگنال‌های عصبی به درستی به سمت عضلات حرکت می‌کنند یا خیر، توصیه کند. آزمایش‌های بررسی عملکردی عصب شامل موارد زیر است:
الکترومیوگرافی(نوار عضله): این آزمایش میزان فعالیت الکتریکی موجود در اعصاب را هنگامی‌که پیام‌ها به‌سمت عضله در حالت استراحت منتقل می‌شود، اندازه گیری می‌کند.
مطالعه هدایت عصبی: الکترودها به پوست شما درست در بالای عصب متصل می‌شوند تا مورد مطالعه قرار بگیرند. شوک کوچکی از عصب عبور می‌دهیم تا میزان قدرت و سرعت سیگنال‌های عصبی را بررسی کنیم.
درمان آرتروز گردن
درمان آرتروز گردن به میزان شدت علائم بستگی دارد. هدف از درمان، تسکین درد، کمک به حفظ فعالیت‌های معمول روزانه تا حد امکان و جلوگیری از ایجاد آسیب دائمی‌در نخاع و اعصاب است.
داروهای آرتروز گردن
اگر مسکن‌های بدون نسخه برای از بین بردن درد کافی نیستند، پزشک ممکن است موارد زیر را تجویز کند:
داروهای ضد درد غیراستروئیدی(NSAID): در حالی که برخی از انواع NSAIDها به‌صورت بدون نسخه در دسترس هستند، ممکن است برای تسکین درد و التهاب ناشی از اسپوندیلوز گردن به NSAIDهایی با قدرت بالا و نسخه‌ای نیاز باشد.
کورتیکواستروئیدها: مصرف یک دوره کوتاه از پردنیزون خوراکی، ممکن است به کاهش درد کمک کند. اگر درد شما شدید است، تزریق استروئید هم ممکن است کمک‌کننده باشد.
شل کننده‌های عضلانی: برخی داروهای خاص مانند سیکلوبنزاپرین(cyclobenzaprine) می‌توانند به تسکین اسپاسم و گرفتگی عضلات در گردن کمک کند.
داروهای ضد تشنج: برخی از داروهای صرع، مانند گاباپنتین و پرگابالین، می‌توانند درد اعصاب آسیب دیده را کمرنگ کنند.
داروهای ضد افسردگی: برخی از داروهای ضد افسردگی به منظور کاهش درد گردن ناشی از اسپوندیلوز گردن استفاده می‌شوند.
فیزیوتراپی
یک فیزیوتراپیست می‌تواند تمریناتی را برای کمک به کشش و تقویت عضلات گردن و شانه‌ها به بیمار آموزش دهد. برخی از افراد مبتلا به اسپوندیلوز گردن از حرکات کششی کمک می‌گیرند که به افزایش فضا در ستون فقرات در افرادی که رشته‌های عصبیشان تحت فشار قرار گرفته، کمک می‌کند.
عمل جراحی
اگر درمان‌های ذکر شده موثر واقع نشوند یا علائم و نشانه‌های عصبی -مانند ضعف در بازوها یا پاها را بدتر شوند- ممکن است به‌منظور ایجاد فضای بیشتر برای نخاع و ریشه‌های عصبی به جراحی نیاز باشد.
عمل جراحی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- خارج کردن زائده استخوانی یا فتق دیسک
- خارج کردن بخشی از مهره گردن
- با استفاده از پیوند استخوان و و سایر تجهیزات و سخت افزارها قسمتی از گردن را به آن متصل می‌کنند
سبک زندگی و درمان‌های خانگی آرتروز گردن
اسپوندیلوز خفیف گردن ممکن است به موارد زیر پاسخ مثبت دهد:
ورزش منظم: حفظ فعالیت به بهبودی سریع اسپوندیلوز کمک می‌کند، حتی اگر مجبور باشید بعضی از تمرینات خود را به دلیل درد گردن تغییر دهید. به‌نظر می‌رسد افرادی که به‌صورت روزانه پیاد‌روی می‌کنند، کمتر دچار درد گردن و کمردرد می‌شوند.
ضددرد‌های بدون نسخه: ایبوپروفن ، ناپروکسن سدیم یا استامینوفن اغلب برای کنترل درد ناشی از آرتروز گردن کافی هستند.
گرما یا یخ: استفاده از گرما یا یخ بر روی گردن می‌تواند تا حدودی درد موجود در عضلات گردن را تسکین دهد.
گردن‌بند‌های طبی: گردن‌بند طبی به عضلات گردن امکان استراحت می‌دهد. با این حال، یک فقط برای مدت زمان‌های کوتاه می‌توان از گردن‌بند طبی استفاده کرد زیرا در نهایت می‌تواند منجر به ضعیف شدن عضلات گردن شود.
آماده شدن برای قرار ملاقات با پزشک
ممکن است به یک فیزیوتراپیست یا پزشک متخصص در اختلالات ستون فقرات (ارتوپد) مراجعه کنید.
آنچه شما می‌توانید انجام دهید شامل موارد زیر است
علائم خود را به همراه زمان شروع آن‌ها را یادداشت کنید
شرایط مهم پزشکی خود، از جمله سایر مشکلات و بیماری‌های خود را بنویسید.
اطلاعات شخصی مهم، از جمله هرگونه تغییر عمده در زندگی شخصی یا عوامل استرس زا را یادداشت کنید.
لیستی از تمام داروهای مصرفی، ویتامین‌ها یا مکمل‌های خود تهیه کنید.
بررسی کنید که آیا کسی در خانواده شما نیز مشکلات مشابهی داشته است یا خیر.
از یکی از بستگان یا دوستان خود بخواهید تا شما را همراهی کنند، تا به شما در یادآوری گفته‌ها و توصیه‌های دکتر کمک کند.
سوالات خودتان را که باید از دکتر بپرسید، بنویسید تا فراموش نکنید.
سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید
محتمل‌ترین علت علائم من چه بیماری می‌باشد؟
به چه تست‌هایی نیاز دارم؟
چه درمان‌هایی وجود دارد؟
من بیماری و مشکلات دیگری هم دارم، چگونه می‌توانم به بهترین وجه آن‌ها را مدیریت کنم؟
علاوه بر سؤالاتی که برای سؤال از پزشک خود تهیه کرده اید، از پرسیدن سؤال‌های دیگری که در حین قرار صحبت با پزشک به ذهنتان می‌آیند، دریغ نکنید.
چه انتظاری از پزشک باید داشته باشید
پزشک شما احتمالاً تعدادی سؤال از شما خواهد پرسید. آماده بودن برای پاسخ‌گویی به آن‌ها ممکن است باعث شود تا برای پرداختن به مسائلی که می‌خواهید در مورد آن‌ها به طور کامل با پزشک بحث کنید، وقت داشته باشید. ممکن است پزشک از شما موارد زیر را بپرسد:
محل دقیق درد گردن شما کجا می‌باشد؟
آیا قبلا هم این درد را تجربه کرده‌اید و به‌صورت خود به‌خودی از بین رفته است؟
آیا در کنترل ادرار یا مدفوع خود تغییری احساس می‌کنید؟
آیا احساس سوزن سوزن شدن و گزگز یا ضعف در بازوها، دست‌ها، پاها یا پنجه پا دارید؟
آیا در راه رفتن مشکل دارید؟
چه اقدامات و مراقبت‌هایی از خود را امتحان کرده اید و هریک از آن‌ها چه میزان کمک‌کننده بوده‌است؟
شغل و حرف شما چیست؟
آیا تا به حال دچار جابه‌جایی یا شکستگی مهره‌های گردنی یا آسیب دیدگی‌های گردن دیگری شده اید؟
