مقدمه
اختلال خود زشت انگاری اختلال سلامت روانی است که شما نمیتوانید فکر کردن درباره یکی یا بیش از یکی از عیوب یا نقص‌های خیالی ظاهرتان را متوقف کنید—نقصی که بطور خرده ظاهر میشود یا نمیتواند توسط دیگران دیده شود. اما شما ممکن است احساس خجالت زدگی، شرمندگی و اضطراب بکنید که ممکن است از بسیاری موقعیت‌های اجتماعی اجتناب ورزید.
هنگامیکه مبتلا به اختلال خود زشت انگاری هستید، در روز ساعات زیادی به شدت بر ظاهر و تصویر بدنی‌تان تمرکز میکنید، بطور تکراری خودتان را در آینه بررسی میکنید، خودتان را می آرایید یا در جستجوی اطمینان بخشی هستید.
شما ممکن است در جستجوی محصولات آرایشی متعددی برای تلاش برای ” تعمیر” نقص خیالی باشید. پس از آن، ممکن است رضایت موقتی یا کاهش در پریشانی‌تان را احساس کنید، اما اغلب اضطراب به سراغتان می آید و ممکن است به جستجو برای دیگر راه‌ها برای تعمیر و اصلاح نقوص ادامه دهید.
درمان اختلال خود زشت انگاری ممکن است شامل درمان شناختی رفتاری و دارودرمانی باشد.
علائم
نشانه‌ها و علائم اختلال خود زشت انگاری شامل موارد زیر است:
- بطور افراطی با نقص خیالی در ظاهر که برای دیگر قابل دیدن نیست یا بصورت خرده ظاهر میشود مشغول شدن
- باور قوی که شما دارای نقص در ظاهرتان هستید که شما را زشت یا بدشکل میکند
- باوری که دیگران توجه ویژه‌ای به ظاهر شما بصورت منفی دارند یا مسخره‌تان میکنند
- درگیری در رفتارهای معطوف به اصلاح کردن یا پنهان کردن نقص خیالی که مقاومت یا کنترلش سخت است، همانند بررسی متناوب آینه، آرایش کردن یا کنددن پوست
- تلاش برای پنهان کردن نقوص خیالی با مد کردن، آرایش یا لباس‌ها
- مقایسه مداوم ظاهرتان با دیگران
- جستجوی متناوب اطمینان بخشی درباره ظاهرتان از طرف دیگران
- داشتن تمایلات کمال گرایانه
- جستجوی محصولات آرایشی با رضایت اندک
- اجتناب کردن از موقعیت‌های اجتماعی
مشغولیت با ظاهرتان و افکار افراطی و رفتارهای تکراری میتوانند ناخواسته، سخت برای کنترل و زمان بر باشند که میتوانند منجر به پریشانی عمده یا مشکلاتی در زندگی اجتماعی‌تان، کار، مدرسه یا دیگر مناطق عملکرد شوند.
شما ممکن است بطور افراطی بر بیش از یکی از بخش‌های بدن‌تان تمرکز کنید. این ویژگی که شما تمرکز میکنید ممکن است تغییر کند. ویژگی‌های رایج افراذ متمایل برای اصلاح و تعمیر عیوب شامل موارد ذیل است:
- صورت، همانند بینی، چهره، آکنه و دیگر لکه‌ها
- موها، همانند ظاهر، نازكي و كچلي
- ظاهر پوست و رگ‌ها
- اندازه سينه
- اندازه و حجم عضلات
- اندام‌هاي تناسلي
مشغوليت با بدن سازي‌تان، بسيار كوچك بودن يا به اندازه كافي عصلاني نبودن ( بد ريخت انگاري عضلاني) اغلب بطور ويژه در آقايان رخ ميدهد.
بينش درباره اختلال خود زشت انگاري متنوع است. شما ممكن است يه ياد آوريد كه باورهايتان درباره تقص‌هاي خيالي‌تان ممكن است افراطي يا نادرست باشد، يا فكر كنيد كه آنها احتمالا درست هستند، يا بطور حتمي متقاعد بودن به اينكه آنها درست هستند. باورهایی که بیشتر درباره آنها متقاعد هستید، پریشانی و اختلال بیشتری را ممکن است در زندگی‌تان تجربه نمایید.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم
خجالت و شرمندگی درباره ظاهرتان ممکن است شما را از جستجوی درمان برای اختلال خود زشت انگاری دور نگه دارد. اما اگر شما دارای هر نشانه و علامتی هستید، به دیدار پزشکتان یا یک متخصص سلامت روان بروید.
اختلال خود زشت انگاری معمولا به خودی خود بهتر نمیشود. اگر درمان نشده رها شود، ممکن است درطول زمان بدتر شود، منجر به اضطراب، هزینه‌های پزشکی گسترده، افسردگی شدید، و حتی افکار و رفتار خودکشی شود.
اگر افکار خودکشی دارید
افکار و رفتار خودکشی با اختلال خود زشت انگاری بدن رایج است. اگر فکر میکنید ممکن است به خودتان آسیب برسانید یا برای خودکشی تلاش نمایید، کمک را از راه درستی دریافت کنید:
- با اورژانس تماس بگیرید.
- با شماره تلفن مربوط به خودکشی تماس بگیرید.
- با متخصص سلامت روانتان تماس بگیرید.
- در جستجوی کمک از طرف پزشکتان باشید.
- خود را به یکی از دوستان نزدیک یا فرد عزیزتان برسانید.
- با یک کشیش، رهبر معنوی یا افراد مشابه در جامعه معنوی‌تان تماس حاصل کنید.
علل
بطور ویژه شناخته شده نیست که چه چیزی منجر به اختلال خود زشت انگاری بدن میشود. همانند بسیاری از بیماری‌های سلامت روان، اختلال خود زشت انگاری بدن ممکن است از ترکیبی از مسائل، همانند تاریخچه خانوادگی اختلال، ناهنجاری‌هایی در مغز، و ارزیابی منفی یا تجربیاتی درباره بدن‌تان یا خودپنداره منتج شود.
عوامل خطر
اختلال خود زشت انگاری بدن معمولا در اوایل سال‌های نوجوانی آغاز میشود و هردو جنس مذکر و مونث را تحت تاثیر قرار میدهد.
عوامل معینی به نظر میرسد خطر گسترش یا رهاسازی اختلال خود زشت انگاری بدن را افزایش میدهد:
- داشتن فامیل خونی با این اختلال یا اختلال وسواس-جبری
- تجربیات منفی زندگی، همانند آزار و اذیت، غفلت یا سوءاستفاده دوران کودکی
- صفات مشخص شخصیتی، همانند کمال گرایی
- فشار اجتماعی یا انتظارات زیبایی
- داشتن دیگر اختلالات روانی، همانند اضطراب یا افسردگی
عوارض
عوارضی که ممکن است منجر شود یا با اختلال خود زشت انگاری بدن رابطه داشته باشد، برای مثال، شامل موارد زیر است:
- افسردگی عمیق یا دیگر اختلالات خلقی
- افکار یا رفتار خودکشی
- اختلالات اضطرابی، شامل اختلال اضطراب اجتماعی ( هراس اجتماعی)
- اختلال وسواسی-جبری
- اختلالات خوردن
- سوءمصرف مواد
- مشکلات سلامتی ناشی از رفتاهایی همانند کندن پوست
- درد جسمی یا خطر بدشکلی ناشی از مداخلات جراحی مکرر
پیش گیری
راه شناخته شده‌ای برای پیش گیری اختلال خود زشت انگاری بدن وجود ندارد. با این حال، بدلیل اینکه اختلال خود زشت انگاری بدن در سال‌های اولیه نوجوانی شروع میشود، شناسایی زودهنگام اختلال و آغاز نمودن درمان ممکن است کمی مفید باشد.
درمان نگهداری یا حفاظتی طولانی مدت همچنین ممکن است عود علائم اختلال خود زشت انگاری بدن را جلوگیری نماید.
تشخیص
بعد از ارزیابی پزشکی برای کمک به رد کردن دیگر بیماری‌های پزشکی، پزشکتان ممکن است شما را به متخصص سلامت روان برای ارزیابی بیشتر ارجاع دهد.
تشخیص اختلال خود زشت انگاری بدن مبتنی بر این موارد است:
- ارزیابی روانشاختی که عوامل خطر و افکار، احساسات، و رفتارهای مرتبط با خودپنداره منفی را ارزیابی میکند
- تاریخجه شخصی، اجتماعی، خانوادگی و پزشکی
- علائم فهرست شده در کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ( DSM-5)، منتشر شده توسط انجمن روانپزشکی آمریکا
درمان
درمان برای اختلال خود زشت انگاری بدن اغلب ترکیبی از درمان شناختی رفتاری و دارودرمانی است.
درمان شناختی رفتاری
درمان شناختی رفتاری برای اختلال خود زشت انگاری بدن بر موارد ذیل تمرکز میکند:
- کمک به شما در یادگیری اینکه چگونه افکار، واکنش‌های هیجانی و رفتارها مشکلات را درطول زمان حفظ میکند
- به چالش کشیدن افکار منفی غیرارادی درباره تصویر بدنی‌تان و یادگیری راه‌های انعطاف پذیرتری از فکر کردن
- یادگیری راه‌های جایگزین برای اداره استدلال‌ها و آداب و رسوم برای کمک به کاهش بررسی در آینه یا جستجوی اطمینان بخشی
- آموزش دیگر رفتارها برای تقویت سلامت روانتان، همانند برطرف کردن اجتناب اجتماعی
شما و درمانگرتان میتوانید درباره اهداف‌تان برای درمان صحبت کنید و برنامه درمانی شخصی سازی شده برای یادگیری و قدرتمند ساختن مهارت‌های سازگاری تهیه نمایید. دخیل ساختن اعضای خانواده در درمان ممکن است از اهمیت ویژه‌ای، بویژه برای نوجوانان برخوردار باشد.
دارودرمانی
اگرچه دارودرمانی معینی که توسط سازمان غذا و دارو (FDA) برای درمان اختلال خود زشت انگاری بدن تائید شده باشد وجود ندارد، داروهایی برای درمان دیگر بیماری‌های سلامت روان—همانند افسردگی و اختلال وسواسی-جبری—میتوانند موثر باشند.
- بازدارنده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs). بدلیل اینکه اختلال خود زشت انگاری تصور میشود که تا حدودی توسط مشکلات مرتبط با سطح سروتونین شیمیایی مغز رخ میدهد، SSRIها ممکن است تجویز شوند. SSRIها به نظر میرسد برای این اختلال تاثیرگذارتر از دیگر داروهای ضدافسردگی هستند و ممکن است به مدیریت و کنترل افکار منفی و رفتارهای تکراری‌تان کمک کنند.
- دیگر داروها. در برخی موارد، شما ممکن است از مصرف دیگر داروها بعلاوه SSRIها بسته به علائم‌تان بهره ببرید.
بستری شدن
در برخی موارد، علائم اختلال خود زشت انگاری ممکن است بسیار شدید باشد که نیازمند بستری روانپزشکی باشید. این عموما تنها زمانی توصیه میشود که قادر به رعایت مسئولیت‌های روزانه نیستید یا در خطر فوری آسیب رساندن به خودتان هستید.
سبک زندگی و درمان‌های خانگی
اختلال خود زشت انگاری بدن درمان را از طرف متخصص سلامت روان طلب میکند. اما شما میتوانید برخی کارها را برای ساختن برنامه درمانی‌تان، همانند موارد زیر انجام دهید:.
- برنامه درمانی‌تان را ادامه دهید. جلسات درمان را قطع نکنید، حتی اگر حس رفتن به جلسات را ندارید. حتی اگر احساس خوبی دارید، برای مصرف داروهایتان ادامه دهید. اگر جلسات را متوقف کنید، علائم ممکن است برگردند. همچنین شما میتوانید علائم شبیه به ترک را از متوقف کردن ناگهانی داروها تجربه نمایید..
- درباره اختلال‌تان یاد بگیرید و اطلاعات جمع کنید. آموزش درباره اختلال خود زشت انگاری بدن میتواند به شما قدرت بدهد و شما را به ادامه برنامه درمانی‌تان برانگیزد.
- به نشانه‌های هشداردهنده توجه نمایید. با دکتر یا متخصص سلامت روانتان برای یادگیری اینکه چه چیزی ممکن است علائم‌تان را آزاد یا رها سازد کار کنید. برنامه‌ای را ایجاد کنید پس شما میدانید که اگر علائم برگشتند چه کاری انجام دهید. اگر متوجه هر تغییری در علائم یا اینکه چه حسی دارید شدید با دکتر یا درمانگرتان تماس بگیرید.
- راهبردهای یاد گرفته شده را تمرین کنید. در خانه، بطور روتین مهارت‌هایی را که درطول درمان یاد گرفته‌اید تمرین کنید تا اینکه آنها تبدیل به عادات قوی شوند.
- از مواد و الکل اجتناب کنید. الکل و مواد تفننی میتوانند علائم را بدتر کنند و با داروها تداخل ایجاد کنند.
- فعال شوید. فعالیت فیزیکی و تمرین میتواند به شما در مدیریت بسیاری از علائم، همانند افسردگی، استرس و اضطراب کمک نماید. پیاده روی، دویدن، شنا کردن، باغبانی یا انجام دادن اشکال دیگری از فعالیتی فیزیکی که از آن لذت میبرید را در نظر بگیرید. با این حال، از ورزش افراطی به‌عنوان راهی برای تعمیر و اصلاح عیوب خیالی اجتناب نمایید.
سازگاری و حمایت
با دکتر یا درمانگرتان درباره تقویت مهارت‌های سازگاری‌تان، و راه‌هایی برای تمرکز بر شناسایی، نمایش و تغییر افکار منفی و رفتارهایی درباره ظاهرتان صحبت کنید.
این نکات را برای کمک به سازگاری با اختلال خود زشت انگاری در نظر بگیرید:
- در یک دفتر بنویسید. این میتواند به شما در شناسایی بهتر افکار، هیجانات و رفتارهای منفی کمک کند.
- منزوی نشوید. برای شرکت در فعالیت‌های عادی تلاش کنید و بطور منظم با دوستان و خانواده که میتوانند به‌عنوان حمایت سالم رفتار کنند دورهم جمع بشوید.
- از خودتان مراقبت کنید. سالم غذا بخورید، از لحاظ فیزیکی فعال بمانید، و خواب کافی دریافت نمایید.
- به یک گروه حمایتی بپیوندید. با افراد ئیگری که با چالش مشابه مواجه هستند در تماس باشید.
- بر اهداف‌تان متمرکز بمانید. بهبودی فرایندی مداوم است. توسط نگه داشتن و حفظ اهداف بهبودی‌تان در ذهن باانگیزه بمانید.
- ریلکسیشن و مدیریت استرس را بیاموزید. برایتمرین فنون کاهش استرس همانند مدیتیشن و تنفس عمیق تلاش نمایید.
- هنگامیگه احساس ناامیدی یا پریشانی میکنید تصمیمات مهمی اتخاذ نکنید. شما ممکن است بطور واضح فکر نکنید و ممکن است بعدا از تصمیمات‌تان پشیمان شوید.
آمادگی برای قرار ملاقات‌تان
اگرچه ممکن است درباره نگرانی‌هایتان توسط پزشکتان شروع به صحبت کردن نمایید، به احتمال زیاد به یک متخصص سلامت روان، همانند روانپزشک یا روانشناس، برای ارزیابی بیشتر و درمان تخصصی ارجاع داده شوید.
چه کاری میتوانید انجام دهید
قبل از قرار ملاقات‌تان، فهرستی از این موارد را تهیه نمایید:
- هر علامتی که شما یا خانواده‌تان متوجه شده‌اید، و برای چه مدت زمانی. اگر درباره رفتارهایتان و اینکه چه چیزی متوجه شده‌اند احساس نگرانی میکنند از دوستان یا اعضای خانواده سوال کنید.
- اطلاعات کلیدی شخصی، شامل رخدادهای تروماتیک در گذشته‌تان و هر استرس زای عمده حال حاضر. درباره تاریخچه پزشکی خانواده اطلاعاتی بدست آورید، شامل هر تاریخچه‌ای از بیماری‌های روانی همانند اختلال خود زشت انگاری بدن و اختلال وسواسی-جبری.
- اطلاعات پزشکی‌تان، شامل بیماری‌های جسمی یا روانی با آنهایی که تشخیص داده شده‌اید.
- تمامی داروهایی که مصرف میکنید، شامل اسامی و مقدار مصرف هر دارویی، داروهایی گیاهی، ویتامین‌ها یا دیگر مکمل‌هایی که مصرف میکنید.
سوالاتی که میخواهید از دکترتان بپرسید برای نهایت استفاده از قرار ملاقات‌تان.
برخی سولات پایه برای پرسیدن از دکتر یا متخصص سلامت روان شامل موارد زیر است:
- به نظر شما چه چیزی بیشتر احتمال دارد که منجر به علائم من میشود؟
- دیگر علل ممکن علائم من چه چیزهایی هستند؟
- آیا رقتاردرمانی کمک کننده خواهد بود؟
- آیا داروهایی وجود دارد که ممکن است کمک کند؟
- درمان چه مدت طول خواهد کشید؟
- من چه کاری برای کمک به خودم میتوانم انجام دهم؟
- آیا بروشور یا جزواتی دارید که بتوانم داشته باشم؟
- آیا وبسایت‌هایی وجود دارد که بتوانید توصیه کنید؟
از پرسیدن سوالات اضافی درطول قرار ملاقات تردید نکنید.
از پزشکتان چه انتظاری داشته باشید
دکتر یا متخصص سلامت روان ممکن است سوالاتی همانند سوالات زیر از شما بپرسد:
- آیا درباره ظاهرتان نگران هستید؟
- برای اولین بار چه زمانی شروع به نگران شدن درباره ظاهرتان کردید؟
- زندگی روزمره‌تان چگونه توسط علائم‌تان تحت تاثیر قرار گرفته است؟
- هر روز چه مدت زمانی را برای فکر کردن درباره ظاهرتان صرف میکنید؟
- در صورت وجود، چه درمان‌های دیگری داشته‌اید؟
- در صورت وجود، چه فرایندهای زیبایی داشته‌ايد؟
- چه چيزهايي را روي خودتان براي احساس بهتر كردن يا كنترل علائم‌تان انجام داده‌ايد؟
- چه چيزهايي باعث ميشود احساس بدتري داشته باشيد؟
- آيا دوستان يا خانواده درباره خلق يا رفتارتان نظري داشته‌اند؟
- آيا بستگاني داريد كه با بيماري رواني تشخيص داده شده باشند؟
- اميد كسب چه چيزي را از درمان داريد؟
- چه داروهايي، گياهان دارويي يا ديگر مكمل‌ها را مصرف ميكنيد؟
پزشک يا متخصص سلامت روانتان سوالات اضافي مبتني بر پاسخ‌ها، علائم و نيازهايتان را خواهد پرسيد. آمادگي و پيش بيني سوالات به شما در نهايت استفاده از زمان با پزشکتان كمك خواهد كرد.
