شکستگی های تنشی ترک های ناچیزی در استخوان هستند. آنها در اثر فشار مكرر غالباً در اثر استفاده بيش از حد از جمله پرش به بالا و پايين و يا مسافت هاي طولاني ايجاد مي شوند. شکستگی تنشی همچنین در استفاده طبیعی از استخوانی که در شرایطی مانند پوکی استخوان تضعیف شده ایجاد می شود.
شکستگی تنشی بیشتر در استخوان های تحمل کننده وزن پا شایع است. ورزشکاران دو میدانی و سربازان نظامی که بسته های سنگین را در مسافت های طولانی حمل می کنند بیشترین خطر را دارند اما هرکسی می تواند یک شکستگی تنشیی داشته باشد. به عنوان مثال اگر یک برنامه جدید ورزشی شدید را شروع کنید ممکن است دچار شکستگی تنشی شوید.
علائم
در ابتدا ممکن است به سختی متوجه درد ناشی از شکستگی تنشی شوید اما با گذشت زمان تشدید پیدا می کند. حساسیت به طور معمول در یک نقطه خاص شروع می شود و در هنگام استراحت کاهش می یابد. ممکن است تورم در ناحیه دردناک ایجاد شود.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنید؟
اگر درد شما شدید شد یا در هنگام استراحت یا شب احساس درد کردید با پزشک خود تماس بگیرید.
علل
شکستگی تنشی اغلب ناشی از افزایش مقدار یا شدت یک فعالیت سریع است.
طی یک روند طبیعی با افزایش بار استخوان به تدریج از طریق بازسازی سازگار می شود. در حین بازسازی بافت استخوان از بین می رود ( جذب ) می شود و سپس دوباره ساخته می شود.
استخوان هایی که در معرض نیروی غیر عادی قرار گرفته اند زمان کافی برای بازسازی سریع سلولهای استخوان ندارند و نمی توانند آنها را جایگزین کنند و این باعث می شود شما بیشتر در معرض شکستگی تنشی قرار گیرید.
عوامل خطر
عواملی که می توانند خطر شکستگی تنشی را افزایش دهند عبارتند از:
ورزش های خاص.
شکستگی تنشی در افرادی که به ورزش های پر فشار از قبیل دومیدانی، بسکتبال، تنیس، رقص یا ژیمناستیک مشغول هستند شایع تر است.
افزایش فعالیت.
شکستگی تنشی اغلب در افرادی رخ می دهد که ناگهان از یک سبک زندگی بی تحرک به یک رژیم تمرینی فعال تغییر می یابند یا افرادی که شدت، مدت یا فراوانی جلسات تمرین را در زمان کوتاه افزایش می دهند.
جنسیت.
خانم ها به ویژه آنهایی که دوره قاعدگی غیر طبیعی یا یائسگی قراردارند بیشتر در معرض خطر شکستگی تنشی هستند.
مشکلات پا.
افرادی که دارای پاهای صاف یا قوس های سفت و سخت هستند بیشتر احتمال دارد که دچار شکستگی تنشی شوند. کفش های پشمی به این مشکل کمک می کند.
استخوان های ضعیف.
شرایطی مانند پوکی استخوان می تواند استخوانهای شما را تضعیف کرده و رخ دادن شکستگی تنشی را آسان تر کند.
شکستگی تنشی قبلی.
داشتن یک یا چند شکستگی تنشی شما را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا قرار می دهد.
کمبود مواد مغذی.
اختلالات خوردن و کمبود ویتامین D و کلسیم می تواند استخوان ها را در معرض شکستگی تنشی قرار دهد.
عوارض
برخی از شکستگی های تنشی به درستی بهبود نمی یابند که می تواند باعث مشکلات مزمن شود. اگر دلایل اصلی مورد توجه قرار نگیرند ممکن است افراد در معرض خطر بیشتری برای شکستگی تنشی قرار بگیرند.
پیشگیری
این مراحل ساده می تواند به شما در جلوگیری از شکستگی تنشی کمک کند.
تغییرات را آهسته انجام دهید.
هر برنامه تمرینی جدید را به آرامی شروع کنید و به تدریج پیشرفت کنید. از افزایش فعالیت خود بیش از ۱۰٪ در هفته خودداری کنید.
از کفش مناسب استفاده کنید.
اطمینان حاصل کنید که کفش های شما برای فعالیت مناسب هستند. اگر کف پا صاف دارید از پزشک خود در مورد کفهای اصلاحی برای کفش خود بپرسید.
اثر متقابل.
فعالیت های کم اثر را به رژیم ورزش خود اضافه کنید تا از فشار مکرر به قسمت خاصی از بدن خود جلوگیری کنید.
تغذیه مناسب دریافت کنید.
برای قوی نگه داشتن استخوان ها اطمینان حاصل کنید که رژیم غذایی شما حاوی کلسیم، ویتامین D و سایر مواد مغذی است.
تشخیص
پزشکان بعضی اوقات می توانند ازروی سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی شکستگی تنشی را تشخیص دهند اما آزمایش های تصویربرداری اغلب مورد نیاز است.
اشعه ایکس
شکستگی تنشی در پرتونگاریهای معمولی X که اندکی پس از شروع درد شما گرفته می شود دیده نمی شود. برای مشاهده شکستگی تنشی در اشعه X ممکن است چندین هفته -و گاهی اوقات بیش از یک ماه زمان لازم باشد.
اسکن استخوان.
چند ساعت قبل از اسکن استخوان مقدار کمی از مواد رادیواکتیو را از طریق داخل وریدی دریافت خواهید کرد. ماده رادیواکتیو در مناطقی که استخوان ها در حال ترمیم هستند به شدت جذب می شود و در اسکن به عنوان یک لکه سفید روشن نشان داده می شود. با این حال بسیاری از انواع دیگر مشکلات استخوان مانند اسکن استخوان به نظر می رسد بنابراین آزمایش اختصاصی شکستگی تنشی نیست.
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)
MRI از امواج رادیویی و یک میدان مغناطیسی قوی برای ایجاد تصاویر دقیق از استخوان ها و بافت های نرم خود استفاده می کند. بهترین روش برای تشخیص شکستگی تنشی محسوب می شود. این روش می تواند آسیب های استرسی درجه پایین (واکنش استرس) را قبل از اینکه اشعه X تغییرات را نشان دهد مشخص کند . این نوع تست همچنین قادر به تمایز بین شکستگی تنشی و آسیب های بافت نرم است.
درمان
شکستگی تنشی به روش های مختلفی درمان می شوند. پزشک شما براساس محل و شدت شکستگی در مورد گزینه های درمان با شما صحبت خواهد کرد. همچنین او قصد دارد تا هر عامل خطر را برای جراحات آتی درمان کند.
درمان هایی که پزشک ممکن است توصیه کند شامل موارد زیر است:
- متوقف کردن فعالیتی که باعث درد می شود. شکستگی تنشی به دلیل استرس تکراری و استفاده بیش از حد اتفاق می افتدبنابراین جلوگیری از فعالیتی که منجر به شکستگی می شود مهم است.
- با قرار دادن یک بسته یخ (۱۰ دقیقه) یا ماساژ یخ (مالش مکعب یخ به مدت سه تا پنج دقیقه) به منطقه آسیب دیده میتوان کمک کرد.
- استراحت تقریباً دو تا هشت هفته.
- انجام تمرینات با اثرمتقابل بدون تأثیر (مانند استفاده از استخر یا دوچرخه) پس از صحبت با پزشک ممکن است مجاز باشید. هنگامی که بتوانید برای مدت طولانی و بدون درد فعالیت های کم اثر انجام دهید می توانید تمرینات با اثر بالا را شروع کنید. اغلب فیزیوتراپی می تواند در بازگشت به فعالیت ها و انجام کارهایی برای جلوگیری از آسیب مجدد بسیار مفید باشد .
- در صورت تورم در پا موقعیت مچ پا یا پا خود را تنظیم کنید. می توانید با بالا بردن پا ورم را کمتر کنید – پایتان را در حالی که روی پشت خود دراز کشیده اید بالاتر از سطح قلب خود قرار دهید .
- مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی به منظور تسکین درد و تورم.
- استفاده از کفش های محافظ برای کاهش استرس در پا . این ممکن است یک کفش پشمی سخت، یک صندل مخصوص چوبی یا کفش طبی باشد که دارای یک کف سفت و سخت است.
- با استفاده از عصا وزن خود را روی پا خود نیندازید تا استخوان بهبود یابد.
آیا در صورت شکستگی تنشی به گچ گیری احتیاج دارم؟
ممکن است پزشک برای نگه داشتن استخوان ها در حالت ثابت نیاز به گچ گرفتن یا قالب شکستگی روی پای شما داشته باشد. استفاده از گچ یا قالب به رفع استرس روی پا کمک می کند و باعث بهبودی می شود.
آیا برای شکستگی تنشی نیاز به عمل جراحی دارید؟
برخی از شکستگی های تنشی برای بهبودی مناسب به عمل جراحی نیاز دارند به این حالت تثبیت داخلی گفته می شود. بسته به محل شکستگی جراح ممکن است از پین پیچ یا صفحات فلزی استفاده کند.
چگونه می توانم در هنگام بهبودی از شکستگی تنشی فعالیتهایم را تغییر دهم ؟
هنگامی که در حال بهبودی از شکستگی تنشی هستید مهم است که دستورالعمل پزشک خود را دنبال کنید. نادیده گرفتن برنامه بهبودی شما و بازگشت خیلی سریع به فعالیتهای کامل خود می تواند منجر به صدمات شدیدتری در آینده شود. وقتی خواستید دوباره ورزش کنید یادتان باشد:
- آن را به آرامی انجام دهید.
- فعالیت هایی را امتحان کنید که استرس کمتری بر آسیب ایجاد می کند.
- در مرحله اولیه بهبودی پزشک ممکن است توصیه کند که برنامه خود را تغییر دهید؛ یک روز استراحت کنید، روز بعد فعالیت انجام دهید و سپس روز دیگر استراحت کنید.
- روزهای متناوب فعالیت و استراحت به بدن اجازه می دهد تا دوباره به سلامت اندام خود بیاید. شما باید دفعات و شدت ورزش را به آرامی بیشتر کنید. اگر فعالیتی که باعث شکستگی تنشی شده است خیلی سریع شروع شود ممکن است یک شکستگی بزرگتر ایجاد کند که درمان آن سخت تر است. اگر مجدداً به استخوان آسیب وارد کنید می تواند منجر به مشکلات طولانی مدت شود و ممکن است شکستگی تنشی هرگز به درستی بهبود نیابد.
