درمان HPV
برای خود ویروس hpv درمانی وجود ندارد، اما بسیاری از عفونت های hpv طی ۱۸ تا ۲۴ ماه، بدون ایجاد عوارض طولانی مدت، به خودی خود از بین می روند. حدود ۷۰ تا ۹۰ درصد از موارد عفونت HPV توسط سیستم ایمنی بدن پاکسازی می شود.
از آنجایی که دارویی برای درمان عفونت فعال hpv در دسترس نیست، درمان hpv شامل رفع علائم hpv و پایش هرگونه تغییرات در پوست یا سلول های مخاطی است. علاوه بر ایجاد زگیل های تناسلی، بیش از ۳۰ مورد از حدود ۱۵۰ ویروسی که HPV را تشکیل می دهند با سرطان های دهانه رحم،مقعد و سایر سرطان ها مرتبط هستند. برای انواع پرخطر HPV که می توانند در نهایت باعث ایجاد سرطان شوند، یافتن تغییرات سلولی غیرطبیعی از طریق انجام تست پاپ اسمیر منظم و/یا تست های HPV بهترین راه برای جلوگیری از سرطان دهانه رحم است.
گزینه های درمان HPV بیشتر براساس این است که آیا فرد حداقل یکی از ویژگی های زیر را دارد یا نه:
- عفونت بدون علامت
- زگیل تناسلی
- تغییرات غیرنرمال سلولی (دیسپلازی) دهانه رحم، واژن، فرج، مقعد، آلت تناسلی مردانه، دهان یا گردن
عفونت بدون علامت
زمانی که عفونت hpv بدون علامت باشد، درمان خاصی توصیه نمی شود. این عفونت ها اغلب زمانی شناخته می شوند که شریک جنسی فرد زگیل تناسلی داشته باشد.
اگر تست HPV دهانه رحم زنی مثبت شود اما پاپ اسمیر نرمال باشد، پزشک ممکن است یکی از دو مورد زیر را انجام دهد:
- طی ۱۲ ماه، برای یک نوبت دیگر از تست ها برنامه ریزی کند. اگر نتایج نرمال باشد می توان به برنامه غربالگری معمول بازگشت. اما اگر نرمال نباشد، به انجام تست های دیگر نیاز است.
- انجام تست HPV برای شناسایی دو سویه پرخطر HPV -نوع ۱۶ و ۱۸- که مسئول ۷۰ درصد تمام سرطان های دهانه رحم است. اگر نتایج منفی بودند (یعنی این دو نوع ویروس خاص شناسایی نشدند)، طی ۱۲ ماه دوباره فرد تست می شود. اما اگر نتایج مثبت باشند، تست های بیشتر مورد نیاز است.
از آنجایی که توصیه خاص یا تست HPV در دسترسی برای مردان وجود ندارد، مردانی که پرخطر در نظر گرفته می شوند (یعنی مردانی که با دیگر مردان رابطه جنسی برقرار کرده و در سکس مقعدی پذیرنده شرکت دارند، باید تحت پاپ اسمیر مقعدی قرار گیرند تا دیسپلازی یا تغییرات سلولی غیرنرمال بررسی شود. بخصوص اگر این مردان مبتلا به HIV باشند، این مورد صدق می کند.
اگر وجود HPV در شما تایید شده اما علامتی ندارید، ممکن است واکسیناسیون HPV به شما توصیه شود تا در برابر شایع ترین سویه های پرخطر HPV و انواعی که باعث ایجاد زگیل تناسلی می شوند، از شما محافظت شود. واکسیناسیون تا ۲۶ سالگی برای زنان و تا ۲۱ سالگی برای مردان توصیه می شود.
افراد پرخطر می توانند هر زمان واکسینه شوند. شریک های جنسی نیز باید برای واکسیناسیون در نظر گرفته شوند.
زگیل تناسلی
اگرچه زگیل های تناسلی باعث ناراحتی شده و منظره بدی ایجاد می کنند، اما به طور کلی باعث ایجاد مشکلات جدی در سلامت فرد نمی شوند. بسیاری از این زگیل ها توسط دو سویه کم خطر به نام های HPV6 و HPV11 ایجاد می شوند که حدود ۹۰ درصد از تمام موارد بروز زگیل تناسلی به علت این دو سویه است.
بعضی از زگیل های تناسلی ممکن است خود به خود، به طور معمول طی یک سال، ازبین بروند. سایر زگیل های تناسلی ممکن است نیاز به درمان با کرم های موضعی که توسط پزشک تجویز می شود، داشته باشند.
سایر روش های درمان زگیل تناسلی شامل:
- کرایوتراپی یا سرمادرمانی (منجمد کردن زگیل ها با نیتروژن مایع)
- الکتروکوتری (cauterization به معنای سوزاندن است؛ استفاده از الکتریسیته برای سوزاندن زگیل ها)
- جراحی
- لیزردرمانی
- تری کلرواستیک اسید (به طور موضعی به کار برده می شود تا به تدریج یک زگیل را از بین ببرد)
هرگز نباید زگیل های تناسلی را طبیعی یا نرمال تلقی کرد. نباید بدون مراجعه به پزشک شروع به درمان خانگی زگیل تناسلی کنید. اگرچه بیشتر زگیل ها خوش خیم هستند، بعضی ممکن است نیازمند بررسی بیشتر باشند؛ بخصوص اگر خونریزی داشته باشند، ملتهب شوند، منتشر شوند، مقاوم به درمان باشند یا ظاهر غیرمعمول داشته باشند.
دیسپلازی یا تغییرات غیرطبیعی سلولی
عفونت با بعضی سویه های مشخص پرخطر HPV می تواند باعث تغییرات غیرطبیعی در بافت های دستگاه تناسلی یا مقعد شود. این تغییرات غیرطبیعی دیسپلازی نامیده می شوند. شدت این تغییرات از خفیف (با درجه کم) تا جدی و شدید ( با درجه بالا) متغیر است.
دیسپلازی خفیف معمولا به خودی خود بهبود می یابد، اما دیسپلازی متوسط تا شدید ممکن است به شکل اولیه سرطان به نام کارسینوم درجا (carcinoma in situ, CIS) پیشرفت کند.
اگر تست پاپ اسمیر شما نرمال نباشد، نیاز به انجام تست های دیگر است. تشخیص با انجام بیوپسی و آنالیز بافت ها در آزمایشگاه می تواند انجام شود. colposcopy یا کولپوسکوپی روشی است برای مشاهده دقیق دهانه رحم برای دیدن سلول های دیسپلاستیک.
در افراد دارای دیسپلازی با درجه خفیف، پزشکان به طور معمول مراقبت انجام داده و منتظر رویکرد می مانند.
در افراد دارای دیسپلازی متوسط تا شدید، برای درمان بافت درگیر را با روش برداشت الکتریکی قوسی (LEEP)، بیوپسی مخروطی (cone biopsy)، سرمادرمانی یا کرایوتراپی یا سایر روش های جراحی از بین می برند.
یادآوری این نکته مهم است که دیسپلازی معادل سرطان نیست. ازبین بردن بافت های درگیر برای کاهش نئوپلاستیک (سرطانی) شدن سلول های دیسپلاستیک انجام میشود.
درمان دیسپلازی ( چه در دهانه رحم، مقعد، آلت تناسلی یا حنجره) فقط علائم عفونت را درمان می کند، نه خود عفونت را. افرادی که تشخیص دیسپلازی در آن ها صورت گرفته است نیازمند این هستند که برای بروز مجدد، به دقت تحت کنترل قرار گیرند. بخصوص اگر عفونت HPV بیش از دو سال طول بکشد.
ملاحظات
اگرچه عفونت HPV می تواند باعث نگرانی شما شود، اما به شما این فرصت را می دهد که قبل از جدی یا حتی کشنده شدن، مشکل را دریابید.
روی هم رفته، درمان های HPV عوارض کمی دارند. حداقل بخشی از هزینه بسیاری از درمان ها توسط بیمه تحت پوشش قرار می گیرد.
زنانی که مکررا تحت درمان و بیوپسی قرار می گیرند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای زایمان زودرس یا نوزادان کم وزن هنگام تولد باشند. اما درمان HPV به طور مستقیم شانس باردار شدن زنان را تحت تاثیر قرار نمی دهد. علاوه براین، HPV به ندرت می تواند هنگام بارداری از مادر به نوزاد منتقل شود.
سرطان
اگرچه احتمال آن کم است، اما درصورت تشخیص سرطان به یاد داشته باشید که دریافت زودهنگام درمان بهترین نتایج را برای شما دارد.
اگر سرطان دهانه رحم در مراحل اولیه تشخیص داده شود به طور معمول با جراحی قابل درمان است. در بعضی موارد، نیاز به برداشتن رحم نیست اما ممکن است رحم برداشته شود. استراتژی های درمان کنونی روی از بین بردن سلول های پیش سرطانی آلوده با HPV متمرکز است تا کمترین آسیب به تمامیت رحم وارد شود. رادیوتراپی یک گزینه درمانی برای زنانی است که در مراحل اولیه سرطان دهانه رحم هستند. در بعضی موارد از رادیوتراپی در کنار جراحی یا شیمی درمانی یا هردو استفاده می شود.
