محققان اندام عنوان‌دار جدیدی را درون بدن انسان طبقه‌بندی کرده‌اند که همه‌ی این وقت زیر نگاه سطحی ما در سیستم گوارشی پنهان مانده بود.
اگرچه ما قبل از این هم درباره‌ی این ارگان جدید اطلاعاتی داشتیم ولی عملکرد آن معلوم نبود و مطالعه‌ی آن می‌تواند کلیدی برای فهم بهتر و درمان بیماری‌های شکمی و گوارشی باشد.
این ارگان جدید که نام آن مزانتری است در سیستم گوارشی ما یافت می‌شود و مدت‌ها اعتقاد بر این بود که از ساختارهای تکه‌تکه و جدا از هم ساخته شده است اما تحقیق اخیر نشان داده که ساختار در حقیقت یکیست و ارگان پیوسته می‌باشد. شواهد بازطبقه‌بندی این ارگان در ژورنال The Lancet Gastroenterology & Hepatology منتشر شده است.
“در این تحقیق که به دقت مورد بازبینی و ارزیابی قرار گرفته است، اکنون ما می‌گوییم که در بدن ارگانی داریم که تاکنون تأیید نشده بود”. این‌ها سخنان J Calvin Coffey می‌باشد که برای اولین بار این اندام را کشف کرده است.
تعریف آناتومیکی که حدود ۱۰۰ سال است در آناتومی رواج دارد صحیح نیست. مزانتری تکه‌تکه و پیچیده نیست بلکه ساختاری ساده و یکپارچه دارد. به لطف تحقیق جدید حتی معروفترین کتاب مرجع آناتومی، گری هم بروز شده است تا تعریف جدید به آن اضافه گردد.
مزانتری چیست؟ لایه‌ای با دو چین از پریتونیوم – لایه‌ی پوشاننده‌ی حفره‌ی شکمی- که روده را به دیواره‌ی شکمی متصل و همه چیز را در جایش قفل می‌کند. یکی از اولین تعاریف برای مزانتری که توسط لئوناردو داوینچی ارائه شده بود این اندام را اتصالی بی‌اهمیت تلقی می‌کرد. در طی قرن گذشته پزشکان به این نتیجه رسیدند که این ساختار از بخش‌های جدا از هم ساخته شده و زیاد مهم نیست. ولی در سال ۲۰۱۲، Coffey و همکارانش با جزئیات میکروسکوپی نشان دادند که مزانتری ساختاری یکپارچه می‌باشد.
در طی ۴ سال گذشته آن‌ها شواهد بیشتری مبنی بر این ادعا جمع‌آوری کردند و آخرین موردی که انتشار یافت آن را رسمی کرد. این ارگان جدید را می‌توانید در شکل زیر مشاهده کنید:
و با این حال که تغییری با این کشف در ساختار موجود در بدن ما ایجاد نمی‌شود، با این طبقه‌بندی، زمینه‌ی جدیدی برای علوم پزشکی ایجاد شده که می‌تواند نتایج سلامتی را بهبود بخشد. “با داشتن دیدگاهی به این اندام مثل سایر ارگان‌ها ما می‌توانیم بیماری‌های شکمی را با این منشأ دسته‌بندی نماییم. قدم بعدی تعیین نقش و عملکرد این ارگان می‌باشد”.
این اتفاق نشان می‌دهد که با این همه پیشرفت‌های علمی هنوز چیزهای زیادی برای آموختن وجود دارد.
