اغلب نوزادان ریفلاکس دارند اما واقعیت این است که بیشتر آنها نیاز به درمان دارویی ندارند. اگر دلبند شما بعد از تغذیه، بالا می‌آورد ولی به خوبی وزن گرفته، خواب مناسبی دارد و بی‌قراری نمی‌کند، به احتمال بالا مشکل جدی ندارد. برای نوزادانی که مشکل جدی دارند و استفراغ مکرر مانع وزن‌گیری مناسب آنها شده باشد، چندین نوع درمان دارویی در دسترس است.
در بیشتر کودکان تا سن ۹ الی ۱۲ ماهگی علائم ریفلاکس بهبود می‌یابد، اگرچه بعضی اوقات ممکن است تا ۱۸ ماهگی ادامه داشته باشد.
تغییر سبک زندگی
یکی از اولین تغییراتی که والدین باید در زندگی ایجاد کنند، استفاده از پیش‌بند و محافظت از لباس‌های نوزاد و خود در برابر استفراغ است. به علاوه باید از سفت بستن پوشک و پوشاندن لباس‌های تنگ به دلبندتان خودداری کنید.
تغییر مهم دیگر سبک زندگی شامل وضعیت استقرار کودک پس از تغذیه است. برخلاف نظر اکثر والدین، قرار دادن کودک در حالت نشسته بعد از تغذیه، وضعیت را بدتر می‌کند. در حقیقت بهترین حالت نگهداری کودک بعد از تغذیه، نگهداری در حالت ایستاده است.
به علاوه بخاطر داشته باشید که قرار دادن کودک به حالت خوابیده روی شکم، فقط در مواقعی که کودک شما بیدار است و تحت نظر شماست، مجاز است. به دلیل خطر SIDS (سندرم مرگ ناگهانی شیرخوار)، حتی کودکان مبتلا به ریفلاکس باید به پشت بخوابند، مگر اینکه متخصص اطفال توصیه دیگری داشته باشد.
یکی دیگر از روش های مفید برای بهبود ریفلاکس، بالا بردن سر گهواره کودک تا حدود ۳۰ درجه است.
بعضی از نوزادان هنگامی که حجم زیادی از شیر را در یک نوبت بنوشند، بیشتر استفراغ می‌کنند. بنابراین تغییر برنامه تغذیه دلبندتان به طوری که تعداد وعده های بیشتر با حجم کم داشته باشد، می‌تواند علایم ریفلاکس او را کاهش دهد.
آروغ گرفتن مرتب از کودک، مثلا هر چند اونس یک‌بار، گاهی اوقات برای نوزادانی که دچار ریفلاکس هستند مفید است. یعنی به جای اینکه فقط یک بار در انتهای تغذیه آروغ بگیرید، سعی کنید در حین تغذیه چندبار کودک را برای آروغ گرفتن و کاستن از فشار معده، بلند کنید و به حالت ایستاده بگیرید.
درمان ریفلاکس در کودکانی که با شیرخشک تغذیه می‌شوند.
مدت هاست که متخصصان اطفال توصیه می‌کنند والدین نوزادان مبتلا به ریفلاکس، فرمولای کودک خود را غلیظ کنند. این کار را می‌توانید با افزودن یک قاشق غذاخوری غلات برنج (آرد برنج) به ازای هر یک یا دو اونس شیرخشکی که دلبندتان می‌نوشد، انجام دهید.
افزودن آرد برنج علاوه بر اینکه شیر را غلیظ‌تر می‌کند، با توجه به اینکه بیشتری دارد، از پرخوری نوزاد در یک وعده جلوگیری می‌کند و به این ترتیب باعث کاهش علایم ریفلاکس می‌شود.
دو نوع فرمولا (شیرخشک) به منظور کاهش ریفلاکس در کودکان تولید شده که با نام‌های تجاری Enfamil AR و Similac Sensitive RS در فروشگاه‌ها در دسترس است.
درمان دارویی ریفلاکس
اصلی ترین درمان برای کودکانی که دچار موارد شدید ریفلاکس می‌باشند، داروهای آنتی‌ریفلاکس است.
این داروها شامل داروهای آنتی اسید و کاهنده اسید می‌باشند. از جمله:
- آنتی اسیدها (برای استفاده بسیار کوتاه مدت)
- آنتاگونیست های گیرنده هیستامین ۲
- بازدارنده های پمپ پروتون (PPI)
سایر داروها شامل Reglan ، bethanechol و erythromycin هستند که به عنوان عوامل پروکینتیک توصیف می شوند. این داروها در واقع می توانند به تخلیه سریعتر معده کمک می‌کنند اما به دلیل عوارض جانبی متعدد، زیاد مورد استفاده قرار نمی‌گیرند.
ریفلاکس در کودکان و نوجوانان
بسیاری از والدین تصور می‌کنند که ریفلاکس یک بیماری مختص نوزادان و شیرخواران است؛ در حالی که کودکان و نوجوانان نیز ممکن است ریفلاکس داشته باشند. پرهیز از مصرف غذاهای اسیدی از جمله گوجه فرنگی، ترشی، مرکبات و شکلات گاهی اوقات می‌تواند به بهبود ریفلاکس کمک کند. به علاوه مصرف نوشیدنی‌های اسیدی مانند آبمیوه ها، نوشیدنی های گازدار و کافئین‌دار نیز در این افراد، علایم را تشدید می‌کند.
اجتناب از غذا خوردن چند ساعت قبل از خواب، کاهش وزن (در صورت داشتن اضافه وزن) و جویدن آدامس و نوشیدن آب ممکن است علایم ریفلاکس را کاهش دهد. همچنین بالا بودن سر نسبت به بدن هنگام خوابیدن، وعده های غذایی کم حجم و در صورت صلاحدید پزشک مصرف داروی آنتی ریفلاکس به بهبود علایم کمک خواهد کرد.
سایر درمان های ریفلاکس
برای بچه هایی که دچار ریفلاکس شدید هستند و به درمان های دارویی پاسخ نمی‌دهند، انجام جراحی فوندوپلیکاسیون، یک گزینه درمانی است. اگرچه برخی از والدین این عمل جراحی را بسیار تهاجمی می‌دانند، اما می‌تواند گزینه خوبی برای افرادی باشد که علائم ریفلاکس شدید مانند وزن‌گیری نامناسب، کاهش وزن، خفگی، مشکلات تنفسی یا تحریک‌پذیری مکرر دارند.
مشاوره یک جراح اطفال و یک متخصص گوارش کودکان می‌تواند به شما در تصمیم‌گیری نیاز یا عدم نیاز به جراحی کمک‌کننده باشد.
