آرنج تنیس حالت دردناک است که هنگام فعالیت بیش از حد تاندون های آرنج در اثر حرکتهای مکرر مچ و بازو اتفاق می افتد.
علی رغم اسم این بیماری ، تنها ورزشکاران دچار آرنج تنیس نمی شوند. افرادی که مشاغل آنها دارای حرکاتی در مچ دست است نیز می توانند دچار آرنج تنیس شوند، مثل لوله کش، نقاش، نجار و قصاب…
درد آرنج تنیس در درجه اول در جایی رخ می دهد که تاندون های عضلات بازو به یک برجستگی استخوانی در قسمت خارجی آرنج متصل شوند. این درد می تواند به بازو و مچ دست نیز منتقل شود.
پزشک اغلب استراحت و مسکن های بدون نسخه را برای تسکین آرنج تنیس توصیه می کند. اگر این نوع درمان ها کمکی نکنند، ممکن است پزشک درخواست جراحی کند.
علائم تنیس البو
درد مرتبط با آرنج تنیس در قسمت خارجی آرنج به بازو و مچ متمرکز می شود. درد و ضعف ممکن است دشوار باشد:
- دست دادن یا گرفتن یک شی
- چرخاندن دستگیره در
- نگه داشتن یک فنجان قهوه
چه موقع به پزشک مراجعه کنیم
اگر روشهای درمانی مثل استراحت، یخ و استفاده از مسکن های بدون نسخه ، درد و حساسیت آرنج را کاهش ندهد، به پزشک مراجعه کنید.
علل تنیس البو
آرنج تنیس، استفاده بیش از حد از دست و آسیب دیدگی عضله است. علت آن انقباض مکرر عضلات بازو است که از آن برای صاف و بالا بردن دست و مچ دست خود استفاده می کنید. حرکات و فشارهای مکرر به بافت ممکن است منجر به ایجاد یک پارگی ریز در تاندون ها شود که عضلات بازو را به برجستگی استخوانی در قسمت خارجی آرنج متصل می کند.
همانطور که از نامش پیداست، بازی تنیس، به ویژه استفاده مکرر از سکته مغزی با تکنیک ضعیف، یکی از دلایل احتمالی آرنج تنیس است. با این حال، بسیاری از فعالیتهای بازو می توانند باعث ایجاد آرنج تنیس شوند، از جمله:
- استفاده از ابزار لوله کشی
- رنگ آمیزی
- پیچ رانندگی
- خرد کردن مواد غذایی، به ویژه گوشت
- تکرار استفاده از ماوس کامپیوتر
عوامل خطر آرنج تنیس بازان
عواملی که ممکن است خطر ابتلا به آرنج تنیس را افزایش دهند عبارتند از:
- سن: آرنج تنیس افراد در هر سنی بخصوص در بزرگسالان بین ۳۰ تا ۵۰ سال مشاهده می شود.
- کار: افرادی دارای مشاغلی که شامل حرکات تکراری مچ دست و بازو است ، احتمالاً دچار آرنج تنیس می شوند. به عنوان مثال می توان به لوله کش، نقاش، نجار، قصاب و آشپز اشاره کرد.
- ورزش های خاص: شرکت در ورزش های راکت احتمال ابتلا به آرنج تنیس را افزایش می دهد، به خصوص اگر از ضربه ضعیفی نیز وارد شود.
تشخیص آرنج تنیس بازان
در طول معاینه فیزیکی، پزشک ممکن است به ناحیه آسیب دیده فشار وارد کند یا از بیمار بخواهد آرنج، مچ دست و انگشتان را به روش های مختلف حرکت دهد.
در بسیاری از موارد، سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی اطلاعات کافی را در اختیار پزشک قرار می دهد تا بتواند آرنج تنیس را تشخیص دهد. اما اگر پزشک مشکوک باشد که این علائم علت دیگری دارد، ممکن است اشعه ایکس یا انواع دیگر آزمایش های تصویربرداری را به بیمار پیشنهاد دهد.
رفتار
آرنج تنیس اغلب به مرور زمان بهتر می شود. اما اگر داروهای مسکن بدون نسخه و سایر اقدامات خودمراقبتی تاثیری نداشته باشد، پزشک ممکن است فیزیوتراپی را به شما پیشنهاد دهد. موارد شدید آرنج تنیس ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد.
درمان آرنج تنیس بازان
اگر علائم بیماری مربوط به تنیس است، پزشک به شما پیشنهاد میدهد که متخصصی، روش بازی تنیس یا حرکات مربوط به شغل را ارزیابی کنند تا بهترین مراحل برای کاهش فشار بر روی بافت آسیب دیده تعیین شود.
یک فیزیوتراپیست می تواند تمریناتی را برای کشش و تقویت تدریجی عضلات، به ویژه عضلات بازو، به شما آموزش دهد. تمرینات غیر عادی، که پس از بالا بردن مچ دست بسیار کاهش می یابد، بسیار مفید است. بازوبند یا بریس ممکن است فشار وارد بر بافت آسیب دیده را کاهش دهد.
روشهای جراحی یا روشهای دیگر
- تزریقات: پزشک ممکن است تزریق پلاسمای غنی از پلاکت، بوتاکس یا نوعی تحریک کننده (پرولوتراپی) به تاندون دردناک را پیشنهاد دهد. سوزن خشک که بسیاری از نقاط تاندون آسیب دیده را سوراخ می کند نیز می تواند مفید باشد.
- تنوتومی اولتراسونیک (روش TENEX). در این روش پزشک ، تحت هدایت سونوگرافی ، یک سوزن مخصوص را از طریق پوست به قسمت آسیب دیده تاندون وارد می کند.
- عمل جراحی. اگر علائم پس از شش تا ۱۲ ماه از درمان غیر جراحی بهبود نیابد، ممکن است جراحی برای برداشتن بافت آسیب دیده توصیه شود. این نوع اقدام را می توان از طریق یک برش بزرگ یا از طریق چندین برش کوچک انجام داد. تمرینات توان بخشی برای بهبودی بسیار مهم است.
شیوه زندگی و درمان های خانگی
پزشک ممکن است اقدامات زیر را برای مراقبت از خود توصیه کند:
- دوری از فعالیت های تشدید کننده: از فعالیت هایی که باعث تشدید درد آرنج می شوند خودداری کنید.
- مسکن ها. مسکن های بدون نسخه ، مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن را امتحان کنید.
- یخ: یخ یا کمپرس سرد را به مدت ۱۵ دقیقه سه تا چهار بار در روز استفاده کنید.
- ورزش خاص: اطمینان حاصل کنید که از تکنیک مناسب برای فعالیت های خود استفاده می کنید و از حرکت مکرر مچ دست اجتناب می کنید.
آمادگی برای ویزیت پزشک
احتمالاً ابتدا به پزشک خانواده مراجعه کنید. وی ممکن است شما را به یک متخصص یا جراح ارتوپدی ارجاع دهد.
آنچه می توانید انجام دهید
قبل از قرار ملاقات، ممکن است بخواهید لیستی بنویسید که به سوالات زیر پاسخ دهد:
- علائم شما از چه زمانی شروع شد؟
- آیا حرکتی یا فعالیتی درد را بهتر یا بدتر می کند؟
- آیا اخیراً آرنج تان آسیب دیده است؟
- چه داروها یا مکمل هایی مصرف می کنید؟
چه انتظاری از پزشک خود دارید
پزشک ممکن است برخی از سوالات زیر را بپرسد:
- آرتریت روماتوئید یا بیماری عصبی دارید؟
- آیا در شغل شما حرکات تکراری مچ دست یا بازو وجود دارد؟
- آیا ورزش می کنید؟ در این صورت، چه نوع ورزش هایی را انجام می دهید و آیا تاکنون ورزش خاصی انجام شده است؟
