شاید دویدن مانند یک کار فکری ذهن را درگیر نکند، اما تحقیقات جدید نشان می دهد که دویدن به صورت منظم و آهسته باعث افزایش اتصالات و ارتباطات در قسمت هایی از مغز می شود که به تصمیم گیری و انجام چندین کار به طور همزمان مربوط است.اثرات مثبت ورزش بر روی شناخت به طور کامل ثبت شده اند اما مکانیسم پشت این اثر محافظتی، غیر قابل توضیح باقی مانده است. این یافته نشان می دهد که فعال باقی مانده در طول زندگی از لحاظ جسمی به طور بالقوه می تواند برای محافظت در برابر زوال عقل در سنین پیری کمک کند.
فعالیت های شناختی پیچیده مانند نواختن آلات موسیقی در اوایل زندگی به منظور افزایش عملکرد مغز در سنین پیری انجام می گیرند.
Resting state functional connectivity (ارتباطات بالفعل در مغز در حالت استراحت) به الگوهای ارتباطی بین مناطق جداگانه مغز در حالت استراحت فرد گویند و نشانه خوبی از قدرت شناختی کلی فرد فراهم می کند. بر اساس این محققان تصمیم گرفتند تا چگونگی تاثیر ورزش بر این ارتباطات در حال استراحت در یک فرد جوان را بررسی کنند. برای این مطالعه مغز دوندگان مرد دوی استقامت، از سنین ۱۸ تا ۲۵ سال توسط MRI مورد بررسی قرار گرفت و با مردانی با رده ی سنی مشابه که حداقل به مدت یکسال هیچ گونه ورزشی انجام نداده اند، مقایسه شد.
این تیم تحقیقاتی با انتشار نتایج تحقیق خود در مجله Frontiers in Human Neuroscience نشان داد که اتصالات بین نورونی در مغز دوندگان به مراتب بیشتر است که این در هماهنگی وظایف شناختی بالاتر نقش دارند.
همچنین اتصالات پیشرفته تری در شبکه frontoparietal، متشکل از چندین منطقه مختلف مغز که تنظیم عملکرد اجرایی و حافظه را بر عهده دارد، پیدا شد.
به طور کل طبق نظر یکی از محققان این مطالعه، فعالیت هایی که مردم آن ها را تکراری در نظر می گیرند در واقع شامل بسیاری از توابع پیچیده شناختی است، مانند برنامه ریزی و تصمیم گیری!! که ممکن است بر روی مغز تاثیرگذار باشد.
