قرص‌های ضد بارداری در دهه‌های گذشته مانع از ۲۰۰،۰۰۰ مورد سرطان رحم شده‌اند.
محققان از گروه‌های مشترک در مطالعات اپیدمیولوژیک درمورد سرطان رحم تخمین می‌زنند که در ۵۰ سال گذشته (۱۹۶۵-۲۰۱۴) در کشورهای با درآمد بالا با مصرف داروهای بارداری خوراکی از حدود ۴۰۰،۰۰۰ مورد سرطان رحم جلوگیری شده‌است، که شامل ۲۰۰،۰۰۰ مورد دهه( ۲۰۰۵-۲۰۱۴) نیز می‌باشد.
نویسنده ارشد این مطالعه پروفسور والری برال، از دانشگاه آکسفورد در انگلستان می‌گوید:
“اثر حفاظتی قوی قرص‌های ضد بارداری در برابر سرطان رحم -که برای چندین دهه پس از قطع مصرف قرص همچنان ادامه دارد- به این معنی است که زنانی که مصرف این قرص‌ها را از ۲۰ سالگی و یا حتی سن کمتر اغاز می‌کنند، ادامه مصرف در سن ۵۰ سالگی که زمان شایع سرطان است، فایده خود را نشان خواهد داد.”
او افزود:
“تحقیقات قبلی نشان داده است که این قرص‌ها از فرد در برابر سرطان تخمدان نیز محافظت می کند. افرادی که از این قرص‌ها استفاده می‌کنند نگران هستند که ممکن است این قرص‌ها باعث سرطان شوند، اما در دراز مدت قرص خطر ابتلا به سرطان را کاهش می‌دهد.”
محققان اطلاعات ۲۷۲۷۶ زن مبتلا به سرطان رحم در ۳۶ مطالعه از شمال امریکا، اروپا، آسیا، استرالیا و آفریقای جنوبی ؛ یعنی تقریبا تمام شواهد اپیدمیولوژیک که تا کنون در اثر قرص‌های ضد بارداری خوراکی جمع آوری شده‌است؛ را با هم تلفیق کردند.
این یافته‌ها نشان می‌دهد که هر ۵ سال استفاده از داروهای ضد بارداری خوراکی خطر ابتلا به سرطان رحم را درحدود یک چهارم کاهش می‌دهد. در کشورهای با درآمد بالا، هر ۱۰ سال استفاده از داروهای ضد بارداری خوراکی خطر ابتلا به سرطان آندومتر را قبل از سن ۷۵ سالگی از ۲.۳ به ۱.۳ مورد در هر ۱۰۰ کاربر کاهش می‌دهد.
کاهش خطر به‌صورت قابل ملاحظه ای با تاریخ باروری زنان، چاقی (مقدار چربی بدن)، مصرف الکل، مصرف تنباکو و تفاوت‌های قومیتی متناسب نیست.
با توجه به مطالعه نویسنده دکتر نائومی الن، همچنین طبق تایید دانشگاه آکسفورد بریتانیا “شواهد موجود نشان می‌دهد که استفاده متوسط تا طولانی مدت از قرص‌های ضد بارداری (یعنی به مدت ۵ سال یا بیشتر) باعث کاهش قابل ملاحظه‌ای در خطر ابتلا به سرطان رحم می‌شود. ما تخمین می‌زنیم که در طول ۵۰ سال گذشته (۱۹۶۵-۲۰۱۴)؛ ۴۰۰،۰۰۰ مورد سرطان رحم در زنان زیر ۷۵ سال در کشورهای با درآمد بالا از طریق استفاده از قرص‌های ضد بارداری جلوگیری شده‌است.”
بودجه این مطالعه توسط شورای تحقیقات پزشکی و مرکز تحقیقات سرطان بریتانیا تامین شده‌است.
