انتشار این مقاله


چرا نوجوانان در قبال بسیاری مسایل از خود بی‌توجهی نشان می‌دهند ؟

اگر تابه‌حال احساس کرده‌اید که نوجوانان به عواطف شما اهمیتی نمی‌دهند احتمالا به این خاطر است که از انجام آن ناتوان‌اند ! بر طبق مطالعاتی جدید ، ناحیه‌ای از مغز که در تفکر سطح بالا ، همدلی و احساس گناه مشارکت دارد ، کمتر توسط نوجوانان مورد استفاده قرار می‌گیرد . به عنوان مثال ، […]

اگر تابه‌حال احساس کرده‌اید که نوجوانان به عواطف شما اهمیتی نمی‌دهند احتمالا به این خاطر است که از انجام آن ناتوان‌اند !
بر طبق مطالعاتی جدید ، ناحیه‌ای از مغز که در تفکر سطح بالا ، همدلی و احساس گناه مشارکت دارد ، کمتر توسط نوجوانان مورد استفاده قرار می‌گیرد .
به عنوان مثال ، قسمت داخلی بخش پره‌فرونتال قشر مخ – که در جلوی مغز قرار گرفته‌است – در نوجوانان به اندازه‌ی بزرگ‌سالان فعالیت نمی‌کند .
سارا جین بلیکمور از انستیتوی علوم اعصاب شناختی دانشگاه College London تصریح می‌کند :

با افزایش سن برای تصمیم گرفتن در مورد اعمالتان نسبت به دوران نوجوانی ، از شبکه های مغزی مشابه ، بیشتر یا کمتر استفاده می‌کنید اما تفاوت اصلی آن است که توزیع فعالیت‌های مغری از قسمت‌های عقب مغز – در نوجوانی – به قسمت‌های جلوی مغز – در بزرگ‌سالی – جابه‌جا می‌شود .

در تحقیق از نوجوانان و بزرگ‌سالان خواسته شده‌ بود که در مقابل موقعیت‌های خاصی از خود واکنش نشان دهند و با توجه به پاسخ‌هایشان ، محققان مغزهایشان را مجسم کردند .
گرچه پاسخ‌های نوجوانان مشابه پاسخ‌های بزرگ‌سالان بود اما فعالیت‌های مغزی در آن‌ها متفاوت بود ؛ درواقع قسمت داخلی بخش پره‌فرونتال قشر مخ در بزرگ‌سالان بسیار فعال‌تر بود .
با این وجود نوجوانان در شیار تمپورال فوقانی مغزشان فعالیت بیشتری داشتند . این ناحیه از مغز در پیش‌بینی حوادث آینده براساس وقایع گذشته دخیل است .
در عوض بزرگ‌سالان در درک این‌که اعمالشان چه تاثیری بر خود و اطرافیانشان خواهد گذاشت سریع‌تر هستند .
بلیکمور اضافه می‌کند :

ما فکر می‌کنیم که قضاوت یک نوجوان در مورد عملی که باید در مقابل یک موقعیت از خود نشان دهد توسط یک پرسش ساده هدایت می‌شود : ” چه باید بکنم ؟ ”
بزرگ‌سالان در عوض از خود می‌پرسند : ” با توجه به حس خودم و حس اطرافیانم در قبال نتایج اعمال من چه باید بکنم ؟ “

نتایج نشان می‌دهند که کودکان در حدود سن پنج سالگی شروع به اهمیت دادن به عواطف دیگران می‌کنند ، اما این قابلیت در سنین بالاتر به خوبی تکامل می‌یابد .
درحالی‌که بخشی از این حساسیت می‌تواند ناشی از مناطق تکامل نیافته‌ی مغز باشد ، تجربه‌ای که بزرگ‌سالان از تعاملات اجتماعی به دست می‌آورند نیز نقش مهمی را بازی می‌کند .
بلیکمور در نهایت اشاره می‌کند :

دلایل مدنظر هر چه که باشند ، واضح است که نوجوانان نه تنها با تغییرات هورمونی فراوان که با دگرگونی‌های نورونی اساسی نیز دست و پنجه نرم می‌کنند .
این تغییرات به طور آهسته و پیوسته بین سنین ۰ تا ۱۸ سالگی رخ نمی‌دهند بلکه با جهشی بزرگ از راه می‌رسند .
از همین روست که بلوغ از مهم‌ترین مرحله‌های تکاملی است .

نتایج تحقیقات در فستیوال علوم BA در انگلستان ارایه شد .

درسا سامانی


نمایش دیدگاه ها (0)
دیدگاهتان را بنویسید