بر اساس مطالعه‌ی جدید بر روی کشف ارتباط بین رضایت از زندگی در نوجوانی و استفاده از نمایشگرهای دیجیتالی؛ خوشحالی یک گوشی گرم نیست! جین م.تونگ، استاد روانشناسی، می‌گوید: نوجوانانی که از روی عادت همواره چشمشان به گوشی تلفن همراهشان چسبیده است، به طور قابل ملاحظه‌ای غمگین‌تر هستند.
برای کشف این ارتباط، تونگ همراه با همکارانش گابریل مارتین از دانشگاه ایالتی سن دیگو و کیت کمپبل از دانشگاه جورجیا، یافته هایشان را از طریق مطالعه‌ی طولانی‌مدت (Monitoring the Future (MtF – یک بررسی نمونه ای از بیش از یک میلیون نوجوان امریکایی کلاس هشتم، دهم و دوازدهم – به دست اوردند. در این بررسی از دانش اموزان سوالاتی در مورد مدت زمانی که بر روی گوشی، تبلت یا کامپیوترهایشان می‌گذرانند، و همچنین سوالاتی در مورد تعاملات اجتماعی حضوری و سطح خوشحالی کلی‌شان پرسیدند.
مقاله مرتبط: نوجوانان و تلفن همراه آن‌ها: چیزهایی که باید بدانید
به طور میانگین، نوجوانانی که زمان بیشتری در مقابل صفحه‌ی نمایشگر دستگاه‌ها می‌گذرانند – در حال انجام بازی کامپیوتری، استفاده از شبکه‌های اجتماعی، پیام دادن و چت ویدئویی – نسبت به کسانی که زمان بیشتری را در فعالیت‌های خارج از گوشی و کامپیوتر مثل ورزش، خواندن روزنامه و مجله، و تعاملات حضوری (صورت به صورت) می‌گذرانند، کمتر شاد بودند.
تونگ اعتقاد دارد که مدت زمانی که پشت صفحه‌ی نمایشگر می‌گذرانند، بیشتر از راه‌های دیگر باعث ناراحتی می‌شود.
تونگ – نویسنده‌ی کتاب ” iGen: چرا کودکان فوق العاده وابسته‌ی امروزی کمتر سرکشند و پرتحمل‌تر و غمگین‌تر هستند و به‌هیچ‌وجه برای بزرگسالی آماده نیستند؟” – می‌گوید: هرچند که این مطالعه علت را نشان نمی‌دهد، ولی مطالعه‌های دیگر زیادی هستند که نشان داده‌اند استفاده‌ی بیشتر از شبکه‌های اجتماعی موجب غمگینی می‌شود، اما غمگینی موجب استفاده‌ی بیشتر از شبکه های اجتماعی نمی‌شود.
تونگ دریافته است که پرهیز کامل از استفاده از گوشی و کامپیوتر و … نیز باعث شادی نمی‌شود. شادترین نوجوانان روزانه کمتر از یک ساعت از شبکه های دیجیتالی استفاده می‌کردند. محققان در مجله‌ی Emotion گزارش می‌کنند که با افزایش استفاده از دستگاه‌های دیجیتالی از بیشتر از یک ساعت در روز، میزان غمگینی نیز همراه با افزایش ساعات استفاده، افزایش میابد.
مقاله مرتبط: تغییر سن پایان دوره‌ی نوجوانی به ۲۴ سالگی!
تونگ ادامه می‌دهد: کلید استفاده از رسانه های دیجیتالی و خوشحالی، استفاده‌ی محدود شده از آنهاست. به این معنا که روزانه بیش از دو ساعت از رسانه‌های دیجیتالی استفاده نشود، و سعی شود که میزان زمانی که برای دیدن حضوری دوستان و ورزش کردن – دو فعالیتی که به طور قطع باعث خوشحالی بیشتر می‌شوند – مصرف می‌شود، بیشتر شود.
با نگاه به تاریخچه‌ی مد روز این گروه سنی از سال ۱۹۹۰ به بعد، محققان دریافتند که افزایش استفاده از دستگاه‌های دیجیتالی در طول زمان همزمان با یک افت عمومی در میزان گزارش شده‌ی خوشحالی در میان نوجوانان بوده است، به خصوص رضایت از زندگی جوانان، اعتماد به نفس و خوشحالی به طور ناگهانی بعد از سال ۲۰۱۲ افت کرده است. تونگ می‌گوید سال ۲۰۱۲ سالی است که تعداد امریکایی های دارای موبایل هوشمند بیش از ۵۰% افزایش یافته است.
وی ادامه می‌دهد: تا کنون بزرگترین تغییر در زندگی نوجوانان بین سالهای ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۶ مربوط به افزایش مدت زمان استفاده از رسانه‌های دیجیتالی، و در نتیجه کاهش فعالیت‌های اجتماعی حضوری و خواب بوده است. پیدایش تلفن همراه هوشمند محتمل ترین توضیح کاهش ناگهانی سلامت روانی نوجوانان است.
