برای اولین بار محققان دریافته‌اند که دوپامین، یک نوروترنسمیتر حیاتی در مغز، در روابط بین فردی و گسترش دوستی (پیوند انسانی) نقش دارد.
پروفسور لیزا بارت، در این باره توضیح داد:
مطالعات جانوری نقش دوپامین در ایجاد پیوند را نشان داده بود، اما این مطالعه اولین سند علمی نقش دوپامین در پیوندهای انسانی‌ست.
این موضوع حاکی از آن است سایر تحقیقات جانوری در این زمینه می‌تواند مستقیما و به خوبی در انسان‌ها کاربردی باشد
برای این مطالعه، پروفسور برت و همکاران او از ایالات متحده و اسرائیل ۱۹ مادر و کودک را مورد بررسی قرار دادند.
مغز کودکان با مغز بالغ بزرگسالان بسیار متفاوت است و کاملا شکل نگرفته است.
کودکان کاملا به مراقبان خود وابسته هستند. اینکه غذای کافی با مواد مغذی درست دریافت کنند؛ و یا از گرما و سرما محفوظ باشند؛ یا اینکه به‌طور کافی بغل شوند و توجه اجتماعی کافی دریافت کنند ؛ همگی برای رشد طبیعی مغز مهم هستند
مطالعات ما به روشنی نشان می‌دهند پردازش زیستی در مغز یک فرد از مادران، با رفتاری که به کودک یک دریافت اجتماعی محسوب می‌شود و به مخابره نرمال مغز کمک میکند،ارتباط دارد.
این به این معناست توانایی والدین در مراقبت از فرزندانشان موجب بهبود رشد مغزی می‌شود که در طول سال‌ها موجب سلامت بزرگسالی بهتر و بهره‌وری بیشتر می‌شود
برای انجام این مطالعه از دستگاهی استفاده شد که توانایی انجام دو نوع اسکن مغزی همزمان را دارد. : fMRI و PET
دانشمندان بر روی دوپامین، ماده‌ای شیمیایی در سیستم‌های مختلف مغز که جرقه‌ی تحریکی ضروری برای “عمل برای پاداش” می‌باشد؛ تمرکز کردند.
آنها سطح دوپامین مادران را با میزان هماهنگی آنها با کودکانشان و همچنین پایداری ارتباط با شبکه‌ی مغزی که آمیگدال میانی نامیده می‌شود پیوند زدند؛ که در عرصه‌های اجتماعی، وابستگی‌های اجتماعی را تقویت میکند.
ما دریافته‌ایم وابستگی‌های اجتماعی یه محرک بالقوه‌ی دوپامین است. این ارتباط دلالت بر این دارد که روابط اجتماعی قوی دارای پتانسیل افزایش خروجی در صورت داشتن بیماری مثل افسردگی می‌باشد.
اکنون ما میدانیم افرادی که شبکه‌ی اجتماعی قوی دارند با بیماری ها بهتر کنار می‌آیند. چیزی که مطالعه‌ی ما نشان می‌دهد حاکی از آن است که؛ نه فقط تحت مراقبت بودن، بلکه مراقبت از دیگران هم ممکن است سطح دوپامین شما را افزایش دهد.
