وجود این ۳ مورد عنصر طبیعی در چشم‌انداز محیط زندگی، کاهش افسردگی، تشویش و اضطراب نقش بزرگی دارد.
بررسی جدیدی انجام گرفته در انگلستان نشان می‌دهد افرادی که در محله‌هایی زندگی می‌کنند که در چشم‌انداز خانه آن‌ها عناصر طبیعی بیشتری وجود دارد، اضطراب کم‌تری تجربه می‌کنند و کم‌تر دچار افسرگی می‌شوند.
چه در محیط‌های شهری و چه در محیط‌های روستایی، وجود ۳ عنصر درختان، بوته‌ها و پرندگان در منظرهٔ محیط زندگی، در بهبود سلامت روانی ساکنان اثر بزرگی دارد و به کاهش میزان استرس منجر می‌شود.
این نتایج از مطالعه‌ای به دست آمد که در طی آن، ۲۷۰ نفر از نواحی مختلف انگلستان، و با قومیت‌ها و پیشینه‌های خانوادگی متفاوت، مورد نظرسنجی قرار گرفتند. یکی دیگر از نتایج مهم این بررسی این بود که افرادی که در هفته قبل از نظرسنجی، زمان بیشتری را در محیط داخل خانه سپری کرده بودند، در روز نظرسنجی از لحاظ روانی در حالت بدتری قرار داشتند. ولی افرادی که زمانی را در خارج از خانه و در طبیعت سپری کرده‌بودند و پرندگان بیشتری را دیده بودند، به مراتب کم‌تر احساس افسردگی می‌کردند. فرقی نمی‌کرد که این پرندگان سینه‌سرخ و طرقه باشند یا کلاغ.
دکتر Daniel Cox که سرپرستی مطالعه را بر عهده داشت، می‌گوید:
«این مطالعه، اثر برخی از کلیدی‌ترین عناصر طبیعت را در سلامت روانی انسان آشکار می‌کند. پرندگان اطراف محل زندگی و به طور کلی‌تر، طبیعت، نقش عظیمی در سلامت عقل انسان و جلوگیری از بروز اختلالات روانی ایفا می‌کند، و شهر‌ها را به مکان‌هایی سالم و شاد برای زیستن تبدیل می‌کند.»
در تحلیل اطلاعات، محققان شرایط شخصی افراد را نیز در نظر گرفتند، از جمله اینکه بعضی افراد در محیط‌های فقیر‌تری زندگی می‌کنند.
نتایج این بررسی، تأیید‌کننده یکی از تحقیقات پیشین دکتر Cox است که نشان می‌داد تماشای پرندگان، باعث ایجاد احساس آرامش در افراد می‌شود و احساس نزدیکی به طبیعت را در آن‌ها القا می‌کند.
طبیعت التیام‌بخش
این مطالعه، جدید‌ترین مطالعه در زمینه فواید بی‌پایان طبیعت در سلامت روان انسان است. مطالعات قبلی نشان داده‌اند که حضور در طبیعت، به ذهن آرامش می‌دهد و دستگاه ایمنی را تقویت می‌کند.
کمی وقت‌گذرانی در جنگل‌ها و زیر درختان موجب تعادل احساسات و عواطف می‌شود و حس وجد و شادی را در روان انسان بیدار می‌کند و حتی تماشای محیط‌های سرسبز از پنجره خانه نیز باعث تقویت سلامت روانی می‌شود.
متن اصلی این مقاله در ژورنال Bioscience به چاپ رسید.
