انسان ها می توانند طعم های مختلف را با درجات مختلف در دهان خود حس کنند و شما می توانید حداقل دو طعم دیگر را به چهار طعم معمول (شیرینی، شوری، تلخی و ترشی) اضافه کنید: خوش طعمی و چرب بودن!
بله! کاملاً درست است؛ چربی نیز دارای طعم است و چندین پژوهش در سال ۲۰۰۱ از جمله تحقیق دانشگاه Purdue و تحقیق دانشگاه Burgundry که توسط متخصص تغذیه ای به نام فیلیپ بسنارد (Philippe Besnard) انجام شده است، نشان داده اند که حتی چشیدن چربی باعث افزایش سطح چربی خون و دیگر تغییرات گوارشی می شود.
دوران غارنشینی انسان
وقتی به این موضوع فکر کنید، می فهمید توانایی چشیدن و لذت بردن از چربی مزیت بزرگی است. در طول تاریخ، پرخوری مشکل زیادی ایجاد نکرده است ولی برعکس آن، قحطی باعث مشکلات بسیاری بوده است. چربی ها به آسانی به انرژی تبدیل می شوند و همچنین چربی ها پرکالری ترین گزینه غذایی در این سیاره هستند پس در شرایطی مانند سرمای سخت زمستان می توانند نقشی حیاتی در نجات انسان بازی کنند.
وقتی در مورد میل کردن غذا صحبت می کنیم، چربی ها چندین مزیت دیگر هم دارند؛ آن ها از اجزای مهم بسیاری از غذاهای لذیذ مانند دسرها و سس ها می باشند زیرا به خوبی با غلات و مواد قندی مخلوط شده و ترکیب آن ها با گوشت، موجب نرم تر شدن گوشت می شود.
طعم چه می شود؟
در بسیاری از غذاهای کم کالری، چربی به دلیل داشتن کالری بالا از اجزای غذا حذف می شود. مشکل اینجاست که کاهش چربی باعث کاهش طم غذا نیز می شود. برای کاهش دریافت کالری و در عین حال حفظ طعم غذا، می توان حجم غذایی وعده ها را کاهش داد؛ افزایش میزان چربی می تواند حجم غذایی کاهش یافته را جبران کند و با میزان غذای کمتر، بدن شما بیشتر احساس سیری خواهد کرد.
هر رویکردی که برای کاهش کالری غذای خود درعین حفظ طعم غذای خود انجام می دهید، باید به خاطر داشته باشید که سهم چربی ها در تأمین کالری بدنتان نباید کمتر از ۲۵ تا ۳۰ درصد باشد و اگر کمتر از ۱۰ درصد باشد، رژیم غذایی فرد باید با چربی اشباع گردد.
بنابراین حتی هنگامی که رژیم گرفته اید هم نباید مصرف چربی ها را به طور کامل قطع کنید؛ زیرا همان مقدار چربی که به انتخاب خودتان در سس سالاد یا در سیب زمینی سرخ شده استفاده کرده اید، می تواند همان چیزی باشد که بدنتان به آن نیازمند است.
