بیماری صرع یک اختلال مزمن عصبی است که با حملات ناگهانی مکرر و بی دلیل(ناپایداری های الکتریکی در مغز) شناخته می شود و دامنه اش هم می تواند از فراموشی های لحظه ای جزئی یا گرفتگی سریع و کوتاه مدت عضلات تا تشنج های شدت دار و طولانی متفاوت باشد
حدود ۵۰ میلیون نفر در سرتاسر جهان صرع دارند و نزدیک به ۹۰% از آنها در مناطق در حال توسعه زندگی می کنند. مطابق سازمان جهانی بهداشت مراکز کنترل و جلوگیری از بیماری ها تخمین می زنند در US حدود ۲ میلیون نفر مبتلا به صرع هستند و ۱۴۰۰۰۰ نفر از آمریکایی ها هم هر ساله به این بیماری مبتلا می شوند
علل و نشانه ها
بیماری صرع در ۴ گروه اصلی دسته‌بندی می شود: ۱.صرع مادرزادی(صرع اولیه یا ناشناخته هم گفته میشود) علت شناخته شده ای ندارد(شاید علل ژنتیکی یکی از دلایلش باشد ) ۲.صرع های اکتسابی یا ثانویه می تواند به دلایل مختلفی مانند : عوارض قبل از تولد ، آسیب های مغزی ایجاد شده در اثر ضربه، سیگار کشیدن، تومور یا بیماری های مغزی_عروقی باشد ۲ نوع صرع دیگر یکی ۳.صرع ترکیبی هست که شامل ناپایداری های الکتریکی در نقاط مختلفی از مغز می شود در نهایت آخرین گروه ۴.صرع موضعی است که در آن ناپایداری مربوط به یک مکان در مغز است
در هر مورد نشانه های صرع دیده می شوند زیرا رد و بدل کردن اطلاعات بین سلول های عصبی و مغز قطع شده است(شاید به علت غیر نرمال بودن سیم کشی اعصاب! در مغز یا ناهماهنگی در فعالیت نوروترنسمیتر ها یا ترکیبی از این دو). گاهی اوقات صرع بعد از یک آسیب مغزی اتفاق میفتد.
یکی از نشانه های برجسته و غالب صرع حمله ی ناگهانی است البته داشتن حمله ی ناگهانی حتما به معنی مبتلا بودن فرد به صرع نیست طوری که سابقاً رخ دادن ۲ حمله ی ناگهانی سریع و ناگهانی کافی بود تا پزشک تشخیص دهد فرد مبتلا به صرع است اما در حال حاضر با استفاده از Epidemiology پی می بریم که اگر کسی حمله ی ناگهانی منفرد داشته باشد و تعدادی ریسک فاکتور مانند :آسیب مغزی قابل توجه، ضربه فیزیکی قبلی به مغز ، ناهنجاری در EEG را هم نشان دهد می تواند بعد از یک حمله ی ناگهانی برای تشخیص صرع کافی باشد.
نشانه های موقتی و خود به خودی مانند گیج بودن ، تشنج عضلانی، حملات خیره کننده(به گونه ای که فرد به مدت کوتاه ناخودآگاه به یک نقطه خیره شود .) کاهش هوشیاری و اختلال در حالات و عملکردهای ذهنی می تواند در حین حملات ناگهانی اتفاق بیفتد. روی هم رفته این حملات بسته به این که در کدام قسمت مغز اتفاق بیفتد و با توجه به میزان انتشار و شدت علایم می توانند به انواع مختلفی تقسیم شوند.
معاینه و تشخیص
از انجایی که افراد مبتلا به صرع حتی زمانی که در حال تجربه ی حمله ی ناگهانی نیستند هم اغلب الگوهای غیر عادی را در امواج مغزی نشان می دهند؛ آزمایش EEG در طول ۲۴ ساعت بعد از اولین حمله ی ناگهانی می توانند به یافتن فعالیت های مغزی غیرنرمال کمک کنند. صفحه ی نمایش EEG همراه با بررسی فیلم های گرفته شده در طول دوره های شب بیداری و خواب می توانند هم چنین از اختلالات دیگر مانند نارکولپسی،که می تواند نشانه های شبیه به صرع داشته باشد، جلوگیری کنند.
اسکن های مغزی مانند MRI, SPECT, سی تی اسکن نیز برای مشاهده ی ساختار مغز و مشخص کردن بخش های آسیب دیده و ناهنجاری ها مثل تومور و کیست (که می تواند منبع اصلی حمله ی ناگهانی باشد) به کار می رود.
دارو و درمان
دارو های Anticonvulsan* رایج ترین داروهای تجویز شده برای صرع هستند. بیش از ۲۰ نوع دارو برای درمان این بیماری هست از جمله carbamazepine , gabapentin , levetiracetam , lamotrigine , oxcarbazepine , pregabalin , tiagabine , topiramate , valproate. حدود ۲/۳ افراد مبتلا به صرع تقریبا به هر نوع دارویی جواب می دهند در حالی که ۱/۳ افراد این گونه نیستند.
