آن طور که نتایج مطالعات جدید نشان می‌دهد؛ فرزند، یکی از عوامل افزایش طول عمر است.
بر اساس مطالعۀ جدیدی که به سرپرستی کرین مودیگ۱ از انستیتو کارولینسکا۲ انجام شده است؛ حضور فرزند در در زندگی می‌تواند طول عمر والدین را – نسبت به افراد هم‌سن بدون فرزند – چندین سال افزایش دهد. این افزایش طول عمر – که ارتباطی با جنسیت فرزند(ان) هم ندارد – پس از ۶۰ سالگی می‌تواند تا ۲ سال نیز بالا برود؛ که رقم قابل توجهی نسبت به متوسط طول عمر انسان محسوب می‌شود.
دکتر مودیگ و همکارانش در این مطالعه، سوابق مربوط به ثبت احوال ۷۰۴,۴۸۱ زن و ۷۲۵,۲۹۰ مرد ساکن سوئد را – که متولدین سال‌های ۱۹۱۱ تا ۱۹۲۵ بودند – از سن ۶۰ سالگی به بعد بررسی نمودند. این مطالعه شامل بررسی وضعیت تأهل و جنسیت فرزندان هر کدام از افراد – در صورت وجود – نیز می‌شد.
در ادامه، خطرات منجربه‌مرگ وابسه‌به‌سن محاسبه و با هر سال تقویمی از عمر افراد دارای حداقل یک فرزند و افراد بدون فرزند تطبیق داده شد.
مقاله‌ی مرتبط: حقیقت‌نامه؛ فرزندآوری در سنین بالا
طبق انتظار، خطر مرگ با افزایش سن، متعاقباٌ افزایش می‌یابد؛ بدون این که ارتباطی به تعداد فرزندان داشته باشد. ولی پس از اعمال نمودن تأثیر فاکتورهایی نظیر “سطح تحصیلات“؛ مشخص شد که خطر مرگ، افرادی با حداقل یک فرزند را – نسبت به افراد بدون فرزند – به میزان کم‌تری تهدید می‌کند. البته این اختلاف در احتمال مرگ در میان مردان – نسبت به زنان – در سطح بالاتری قرار داشت.
برای مثال خطر مرگی که در طی یک سال، یک مرد ۸۰ ساله را تهدید می‌کند؛ در صورت حضور فرزند %۷/۴ می‌باشد که در صورت عدم داشتن فرزند تا %۸/۳ افزایش می‌یابد.
این شکاف موجود بین مقادیر خطر مرگ با افزایش سن تقویت شده و همان‌طور هم که اشاره شد، در سمت مردان برجسته‌تر می‌باشد. به عنوان نمونه؛ خطر مرگ سالانۀ مربوط به سن ۶۰ سالگی، برای مردان و زنان به ترتیب %۰/۰۶ و %۰/۱۶ می‌باشد. با افزایش سن به ۹۰، مقادیر ذکر شده به ترتیب به %۱/۴۷ و %۱/۱۰ افزایش می‌یابد؛ که رقم بزرگ‌تری برای مردان محسوب می‌شود.
آخرین و احتمالاً مهم‌ترین بخش از آمار و ارقام این مطالعه متوجه حال مجردین می‌شود. بر اساس نتایج این مطالعه، تأثیر حضور فرزند در تقلیل میزان خطر مرگ در بین والدین مجرد – نسبت به والدین متأهل – قوی‌تر بود؛ تا جایی که تفاوت در خطر مرگ در بین افراد مجرد %۱/۲ و برای افراد متأهل %۰/۶ محاسبه شد.
مقاله‌ی مرتبط: اینفوگراف: تا چه حد می‌توان فرزندآوری را به تعویق انداخت؟
این بدین معنی است که اختلاف طول عمر یک فرد مجرد دارای فرزند با فرد مجرد هم‌سن خود که فرزند ندارد، بیشتر از همین اختلاف برای دو فرد متأهل با شرایط ذکر شده می‌باشد. دلیل این امر می‌تواند ریشه در اتکای بیشتر والدین مجرد به فرزندان‌شان داشته باشد.
نتایج این مطالعه در Journal of Epidemiology & Community Health منتشر شده است.
پی‌نوشت
۱. Karin Modig
۲. Karolinska Institute
