حس همدلی و سخاوت و بخششی که به دنبال آن میآید از خصیصههای اصلی انسانیت است. با اینکه دانشمندان تاکنون تحقیقات زیادی راجع به این احساسات در انسان انجام دادهاند ولی مکانیسمهای عصبی آنها آنطور که باید هنوز روشن نشده است. با این حال مطالعات جدید سرنخهای تازهای به محققان میدهد.
انسان موجودی بسیار پیچیده است که در محیطی پیچیدهتر از خودش زندگی میکند. هر روزه مغز ما هزاران تصمیم میگیرد تا ما را در بین چالشهای اجتماعی مقابلمان هدایت کند. اکثر اوقات ما طوری رفتار میکنیم که به سود خودمان تمام شود؛ بعضی اوقات هم به سود دیگران!
انسان برای اجتماعی زندگی کردن نمو یافته است و در گروههای اجتماعی کسانی که فقط به فکر خودشان هستند نمیتوانند در گروه پیشرفت کنند. هر فردی باید به گونهای رفتار کند تا به بقای بقیه کمک کند و این هدف مستلزم حس وجود سخاوت و بخشش است!
برای سخاوتمند بودن، درک نیازهای دیگران لازم است؛ برای این درک، حس همدلی باید در افراد جامعه وجود داشته باشد؛ حسی که به ما کمک کند تا خودمان را جای دیگران بگذاریم! نشان دادن این حس و عمل بر اساس آن یک نیاز برای انسان بودن است. بر همین اساس گفته میشود که افراد جامعهستیز این قوه را در خود ندارند با این که دوست دارند به دیگران کمک کنند!
درک رفتارهایِ به نفع جامعه
اخیراً محققانی از دانشگاه آکسفورد تصمیم گرفتند که به درک ما از رفتارهای به نفع جامعه بیافزایند و جایگاه آن را در سیستم عصبی مشخص کنند.
دکتر Patricia Lockwood:
با این که تمایل قابل توجهی در طبیعتِ همه انسانها برای پیوستن به فعالیتهای اجتماعی وجود دارد، به همان انداره هم بین افراد مختلف تفاوت وجود دارد. همدلی، توانایی گذاشتن خود به جای دیگران و درک تجربههای ایشان، به عنوان محرکی شاخص برای انجام کارهایی به نفع جامعه مطرح شده است؛ اما ما میخواهیم بدانیم که این موارد چرا و چگونه به هم مرتبط اند.
برای مطالعهی این خصیصهی انسانی، محققان از تصاویر MRI افراد در هنگام انجام فعالیتها استفاده کردند. تکالیفی که به عهده افراد گذاشته شده بود بر این اساس بود که چگونه از آنها برای نفع رساندن به خود استفاده میشود. شرکتکنندگان باید یاد میگرفتند که کدام نماد بیشترین نفع را به آنها میرساند. برخلاف مطالعات قبلی این بار شرکتکنندگان باید نمادهای مربوط به کمک به دیگران را هم یاد میگرفتند. همان طور که قابل انتظار بود افراد خیلی زودتر یاد میگرفتند که چگونه به خودشان نفعی برسانند تا به دیگران! محققان با استفاده از تصاویر MRI بدست آمده ناحیهای از مغز را که در هنگام کمک به دیگران فعال میشود، شناسایی کردند.
قشر کمربندی قدامی subgenual
قشر کمربندی قدامی ناحیهای در مغز است که در کنترل شماری از پردازشهای اتوماتیک دخیل است؛ مثل تنظیم فشار خون و ضربان قلب. همچنین عقیده بر این است که در فعالیتهای سطح بالاتری هم دخالت داشته باشد که شامل پیشبینی پاداش، کنترل جریان، تصمیم گرفتن و احساسات میشود.
زمانی که شرکتکنندگان در پژوهش یاد میگیرند چگونه به دیگران کمک کنند، قسمت ویژهای از قشر کمربندی قدامی آنها فعال میشود که subgenual نام دارد. این ناحیه تنها قسمتی است که در اسکنهای مغزی روشن دیده شده و با واکنشهای مربوط به خودِ افراد تحریک نمیشود؛ با توجه به این یافتهها این قسمت از مغز نقش ویژهای در کنترل و نشان دادن حس سخاوت دارد.
نکته جالب دیگر این است که این قسمت از مغز در افرادی که خودشان گفته بودند روحیه همدلی بالاتری دارند فعالتر است و در افرادی که اذعان کرده بودند به کارهای اجتماعی علاقه زیادی ندارند، فعالیت کمتری نشان میدهد!
مطالعات قبلی نواحی مشخصی را در مغز تعیین کرده بودند که با هم همپوشانی داشتند ولی پژوهش اخیر بسیار تخصصیتر عمل کرده است.
با پی بردن به اینکه مغز، هنگامی که ما کار خاصی را انجام میدهیم، چه میکند و این که بین افراد چه تفاوتهایی وجود دارد، بهتر میتوانیم بفهمیم که در درون افرادی با مشکلات روانی و ضدجامعه چه میگذرد.
این یافتهها علاوه بر این که جالب هستند، میتوانند کمک شایانی به محققان در درمان بیماریها و ساخت داروها بکنند.
منبع: MedicalNewsToday