شاید این موارد برای شما آشنا باشند؛ وقتی دور خود می‌چرخید، تا شعاع ۱.۵متری‌تان خیس می‌شود، یا بعد از پرس سینه نیمکتی خیس را بر جای می‌گذارید و در تمرینات دوره‌ای با صورتی پُر از عرق روبه‌رو می‌شوید. اما از کجا می‌توان مطمئن شد که شرایط شما با شرایط یک ورزشکار عادی متفاوت است؟ برای پاسخ به این سوال، مشخصه‌های زیر را مطالعه کنید.
هایپرهیدروزیس چیست؟
دکتر Robert Korst، رئیس دپارتمان هایپریدروزیس بیمارستان Valley، هایپرهیدروزیس را تعریقی بیشتر از تعریق عادی بدن می‌داند که شخص در هنگام ورزش تجربه می‌کند و مشخصۀ آن را تعریق بیش از نیاز تعدیل دمایی بدن ذکر می‌کند. مهم‌ترین نکته غیرارادی بودن این عمل در بدن است.
بیشتر افراد نسبت به این اختلال بی‌توجه هستند و صرفاً به چشم یک “عرق کردن بیش از حد” ساده به آن نگاه می‌کنند، اما حدود ۷میلیون آمریکایی از هایپرهیدروزیس رنج می‌برند.
علل
محققان از علت در معرض هایپرهیدروزیس بودن افراد اطلاع دقیقی ندارند، اما وراثت می‌تواند نقش مهمی در این زمینه ایفا کند؛ چراکه بر اساس نتایج مطالعه‌ای که در ژورنال Vascular Surgery منتشر شد، بیشتر افراد مبتلا به تعریق بیش از حد کف دست، والدین یا خواهر و برادر مبتلا دارند. با این وجود، تحریک‌کننده‌های خاص – مثل استرس، اضطراب، غذاها و نوشیدنی‌های خاص، نیکوتین و کافئین نیز می‌توانند باعث تشدید هایپرهیدروزیس شوند.
انواع هایپرهیدروزیس
هایپرهیدروزیس می‌تواند منجر به تعریق شدید در کل بدن، یا صرفاً در نواحی خاصی مثل دست و پا، زیربغل و کشالۀ ران – که بیشترین تمرکز غدد عرقی را دارند – شود. اما هایپرهیدروزیس مشخصاً سه حالت کلی دارد: هایپرهیدروزیس اولیۀ کانونی، هایپرهیدروزیس ایدیوپاتیک (بدون دلیل مشخص) عمومی و هایپرهیدروزیس عمومی ثانویه
۱. هایپرهیدروزیس اولیۀ کانونی
محل تعریق: محل‌های خاص مثل دست‌ها و پاها، زیر بغل و صورت. این تعریق حتی می‌تواند تا حدی شدید باشد که به معنای واقعی از دست، پا یا زیر بغل بچکد! تاثیر این حالت هایپرهیدروزیس بر صورت می‌تواند به تعریق و سرخی چهره در تعاملات اجتماعی بینجامد.
تاثیر: خجالت‌زدگی و درماندگی می‌تواند به اصظراب و افسردگی دامن بزند. از نظر جسمانی نیز هایپرهیدروزیس اولیه با تامین دائمی محیط مرطوب می‌تواند زمینه‌ساز بسیازی از عفونت‌های پوستی باشد؛ به‌عنوان مثال می‌تواند در زیربغل زمینه را برای بیماری بدبوی برام‌هیدروزیس (Bromhidrosis) فراهم کند.
راهکارهای درمانی: دارودرمانی و جراحی گزینه‌های مقابله با هایپرهیدروزیس اولیۀ کانونی هستند.
۲. هایپرهیدروزیس ایدیوپاتیک عمومی
محل تعریق: قسمت‌‌های وسیعی از بدن
تاثیر: تعریق مداوم می‌تواند منجر به ناراحتی‌های پوستی شود.
راهکارهای درمانی: عمدتاً از دارودرمانی برای درمان این نوع هایپرهیدروزیس استفاده می‌شود.
۳. هایپرهیدروزیس عمومی ثانویه
محل تعریق: کل بدن یا نواحی وسیعی از آن، در نتیجۀ شرایط پزشکی دیگر مانند دیابت و پُرکاری تیروئید یا سکتۀ مغزی. لازم به ذکر است که داروهای خاص، ورزش و گرما می‌توانند این نوع هایپرهیدروزیس را تحریک کنند. هایپرهیدروزیس عمومی ثانویه می‌تواند در زمان خواب نیز اتفاق بیفتد.
تاثیر: با توجه به این نکته که این نوع از هایپرهیدروزیس می‌تواند نتیجۀ بیماری باشد، برای بررسی علت آن به متخصص پوست مراجعه کنید.
راهکارهای درمانی: به توصیه‌های متخصص پوست خود عمل کنید.
اگر فکر می‌کنید به هایپرهیدروزیس مبتلا هستید، ملاقاتی را با پزشک خود برای بررسی علائم و تدوین طرح درمانی مناسب تدارک ببینید.
