تیمی از دانشمندان آمریکایی بیومتریالی استخوانی را با تکنولوژی چاپ سه‌بعدی طراحی کرده‌اند که می‌تواند به صورت هم‌محور با استخوان‌های طبیعی رشد کرده و آسیب‌ها را جبران کند. آن‌ها هنوز این تکنولوژی را روی انسان آزمایش نکرده‌اند ولی توانسته‌اند جمجمه‌ی یک میمون و مهره‌های یک موش را ترمیم کنند. این ماده‌ی سنتزشونده “استخوان هایپرالاستیک” نام دارد؛ این ماده را با سرامیک و پلیمر توسط چاپگر سه‌بعدی می‌سازند. نام الاستیک این استخوان‌ها نظر را جلب می‌کند؛ چون هر تصوری که ما از استخوان و موادی که در ترمیم آن به کار می‌‍رود داریم، شامل مواد سخت است ولی ماده‌ی مورد بحث ما الاستیک می‌باشد؛ یعنی مقاوم و انعطاف‌پذیر!
حتی مهم‌تر از این، این ماده متخلخل و جاذب است! بنابراین کوچک‌ترین فضاها را می‌توان با آن پر کرد. این ویژگی‌ها معنادار است؛ چون مواد زیستیِ ما مثل رگ‌های خونیمان، به منظور تغذیه بافت‌ها نیاز به نفوذ دارند. سازندگان این ماده اظهار می‌دارند که اختراعشان سنتزشونده و ارزان است و به راحتی می‌توان آن را ساخت. آن‌ها امیدوارند بتوان از این تکنولوژی در کشورهای در حال توسعه هم استفاده کرد.
قبل از این که هرگونه استفاده‌ی بالینی بتوان از این ماده کرد، باید آزمایش‌های زیادی انجام داد. تیم تحقیقاتی اظهار کرده‌اند که تا ۵ سال آینده آزمایش‌های انسانی را هم انجام خواهند داد ولی همه چیز به تأیید سازمان غذا و داروی ایالات متحده بستگی دارد.
