پژوهشگران در تلاشی جدید با استفاده از دوز معینی از آنتی‌بادی‌ها موفق به جلوگیری از عملکرد ویروس HIV به مدت ۶ ماه در میمون‌ها شدند.
این نتایج امیدوار کننده، نوید‌بخش توسعه روش درمانی بلندمدتی برای مقابله با ویروس HIV است. با وجود تلاش‌های متعدد شکست‌خورده در زمینۀ تولید واکسن علیه این ویروس، روش درمانی جدید ممکن است راه مناسبی برای کاهش سرعت پیشرفت HIV در انسان ارائه نمایند.
این مطالعه برای نخستین بار نشان می‌دهد که استفاده از آنتی‌بادی‌های مونوکلونال، عاملی برای جلوگیری از بیماری بوده و می‌توان از آن به عنوان جایگزینی برای ایده‌ی واکسن‌های کلاسیک استفاده نمود.
تفاوت میان واکسن‌ها و آنتی‌بادی‌های مرتبط با سیستم‌ایمنی در نبود ویروس حقیقی و یا ضعیف شده است. ویروس‌های تضعیف شده موجود در واکسن‌ها سبب تحریک سیستم ایمنی فرد و پاسخ پیش از ابتلا می‌گردد. با این حال در روش تزریق آنتی‌بادی، تنها پادتن‌ها به جریان خون فرد وارد شده و موجب ایجاد مصونیت می‌گردند.
این نخستین باری نیست که دانشمندان از روش تزریق آنتی‌بادی علیه ویروس HIV استفاده کرده‌اند. با این حال در گذشته این روش با استفاده از تزریق دوز بالایی از ویروس‌ها به میمون‌ها مورد آزمایش قرار گرفته بود. در دنیای واقعی انسان‌ها هنگام مواجهه با دوز بسیار پایینی از این ویروس در زمان‌های متعدد آلوده می‌گردند.
بر اساس گزارشات منتشر شده در Nature میمون‌هایی که به وسیله آنتی‌بادی‌ها مورد درمان قرار گرفته بودند مصونیتی ۲۳ هفته‌ای در برابر قرارگیری در معرض دوز پایین این ویروس نشان دادند. بر اساس گفته‌های دکتر Ruth Ruprecht، سرپرست تحقیقات بیومدیکال تگزاس، این نتایج حیرت‌آور است!
با وجود متدهایی از جمله PrEP که موجب کاهش ریسک ابتلا به HIV حین روابط جنسی به میزان ۹۰ درصد می‌گردد، مشکلاتی از قبیل مصرف روزانه قرص و عدم اطمینان به اثرات آن، محبوبیت این روش‌ها را زیر سوال برده و تحقیقات اخیر نیز این متدها را استراتژی مناسب برای جلوگیری از این ویروس به حساب نمی‌آورند. طبیعتاً جایگزین مناسب‌تر برای این‌گونه درمان‌ها روش‌هایی بلند‌مدت خواهند بود؛ بهعنوان مثال، تزریقات مداوم با فاصله شش ماهه.
پژوهشگران برای آزمایش این متد از چهار آنتی‌بادی قدرتمند علیه ویروس HIV استفاده کردند. این آنتی‌بادی‌ها در بدن انسان‌های آلوده به این ویروس تولید‌شده و خالص‌سازی شده بودند. سپس این پادتن‌ها به شش گروه از میمون‌های Rhesus macaque تزریق شد.
یک هفته پس از تزریق آنتی‌بادی‌ها، میمون‌ها را با دوز پایینی از نوع خاصی ویروس HIV مواجه ساختند (نوع انسانی این ویروس تنها قابلیت آلوده ساختن انسان‌ها را دارا می‌باشد). نتایج حاکی از ایجاد مصونیت به مدت ۱۲ تا ۱۴ هفته در میمون‌ها، و بررسی‌های آزمایشگاهی حاکی از محافظت ۲۳ هفته‌ای پادتن‌ها علیه HIV در این حیوانات است.
بررسی نتایج به‌دست‌آمده از گروه کنترل این آزمایش، نشان از مقاومت ۳ هفته‌ای میمون‌هایی که پادتن‌ها را دریافت نکرده بودند، داشت. با این وجود محدودیت‌هایی نيز در مطالعات این زمینه وجود دارند. بر اساس گفته‌های دکتر Ruprecht استفاده از مجموعه‌ای از آنتی‌بادی‌ها یقیناً تأثیرگذاری بالاتری نسبت به آنتی‌بادی مونوکلونال خواهد داشت. اما در این مرحله، گروه تنها قصد بررسی نحوه تأثیرگذاری آنتی‌بادی‌ها پیش از ترکیب‌کردن آن‌ها داشته است.
دکتر David Montefiori در پایان اظهار داشت:
“با وجود پیشرفت‌های خارق‌العاده در ۶ سال گذشته، من بسیار خوش‌بین هستم که طی ۱۰ سال آینده بتوان روشی بسیار مطمئن برای جلوگیری از این ویروس یافت.”
