پژوهشگران به تازگی مطالعات خود را بر روی آنزیمی متمرکز کرده‌اند که قادر است سرعت فرآیند سالخوردگی را کاهش دهد.
پژوهشگران تصمیم دارند اثرات ضدپیری نوعی آنزیم را – که به طور طبیعی در کلم بروکلی و خیار یافت می‌شود – بر روی انسان نیز تست کنند. مطالعات آزمایشگاهی درباره‌ی تأثیرات این آنزیم بر فرآیند سالخوردگی در موش‌ها، نتایج مثبتی در پی داشته است.
محققان دانشکدۀ پزشکی دانشگاه واشنگتن (Washington University) اخیراً مقاله‌ای را در ژورنال Cell Metabolism منتشر نموده‌اند. آن‌ها در این مطالعه موفق به کشف ترکیبی شده‌اند که قادر است با تعدیل وقایع درون‌سلولی در موش‌ها منجر به تغییر رفتار‌های سلولی با گرایش به سوی مشابه این رفتارها در سلول‌های جوان‌تر شود. آن طور که مشخص شده‌است این ترکیب به صورت طبیعی در تعدادی از سبزیجات از جمله کلم بروکلی، خیار، کلم برگ و لوبیا سبز، یافت می‌شود.
این آنزیم با نام نیکوتین‌آمید مونونوکلئوتید (Nicotinamide MonoNucleotide) یا به‌اختصار NMN منجر به ساخته‌شدن ترکیب دیگری می‌شود که برای متابولیسم انرژی ضروری است. محققان مشاهده کردند که در موش‌هایی که این آنزیم را دریافت می‌کنند، میزان تولید این مادۀ ثانویۀ ضروری افزایش یافته و به تبع آن پاره‌ای از مشکلات مرتبط با پیری رفع می‌شود. موش‌های تیمار شده با NMN دچار اضافه وزن نشدند، متابولیسم کارآمدتری داشتند و قند خون‌شان نیز در سطح بهتری قرار داشت. حتی قدرت بینایی این موش‌ها نیز تا حدودی تقویت شده بود؛ ولی مهم‌تر از همه این است که NMN توانست از بروز دسته‌ای از تغییرات ژنتیکی مرتبط با پیری جلوگیری کند.
بیشتر موش‌های آزمایشگاهی فقط چند سال عمر می‌کنند؛ از همین رو محققان مطالعات خود را بر روی موش‌های ۵ ماهه آغاز کرده و به مدت یک سال ادامه دادند. در این مطالعه نتیجه‌ای مبنی بر افزایش طول عمر آزمودنی‌ها ثبت نشد، با این حال مشکلات مربوط به سالخوردگی به میزان کم‌تری در این موش‌ها بروز پیدا کردند.
دکتر شین-ایچیرو ایمای (Shin-Ichiro Imai) استاد زیست‌شناسی تکاملی و پزشکی دانشگاه واشنگتن و نویسندۀ ارشد این مقاله در این باره می‌گوید:
اگر یک دودوتا چهارتا انجام دهید می‌بینید که این امر کاملاً غیرممکن نیست؛ ولی با این حال شما نمی‌توانید تمام نیازتان به این آنزیم را صرفاً از طریق سبزیجات تأمین کنید.
نتایج این مطالعه به قدری مطلوب بوده است که گروهی از تیم تحقیقاتی در دانشگاه کیو (Keio) در توکیو، مطالعۀ جدیدی را به تاثیرات قرص‌های NMN بر نمونه‌های انسانی آغاز کرده است.
ایمای ادامه می‌دهد:
واضح است که در انسان و جوندگان (موش‌ها) با افزایش سن میزان اتلاف انرژی بدن نیز سیر صعودی می‌یابد. ما در حقیقت آنزیم NMN خود را از دست می‌دهیم، ولی اگر بتوانیم این فرآیند را با افزودن NMN به رژیم غذایی دور بزنیم، قادر خواهیم بود انرژی لازم برای بدنمان را تولید کنیم. نتایج به‌دست آمده از مطالعات قبلی زیربنای بسیار مستحکمی را جهت آزمایش این آنزیم بر روی نمونه‌های انسانی پی‌ریزی کرده‌است.
