انتشار این مقاله


اولین مطالعه‌ی تصویربرداری ژنتیک، ژن‌های دوپامینرژیک را به موسیقی پیوند داده‌است

آواها (sounds)، مثل موسیقی و سر و صدا (noise)، می‌توانند از طریق تنظیم دوپامین مغز، نورو ترنسمیتری که در تنظیم رفتار و خلق تاثیر دارد، روی احساسات و خلق و خوی فرد تاثیر بگذارند. با این حال، ارتباط بین صدا‌های محیط با خلق و احساسات در افراد مختلف بسیار متفاوت است. یکی از دلایلی که […]

آواها (sounds)، مثل موسیقی و سر و صدا (noise)، می‌توانند از طریق تنظیم دوپامین مغز، نورو ترنسمیتری که در تنظیم رفتار و خلق تاثیر دارد، روی احساسات و خلق و خوی فرد تاثیر بگذارند.

با این حال، ارتباط بین صدا‌های محیط با خلق و احساسات در افراد مختلف بسیار متفاوت است. یکی از دلایلی که برای این تفاوت قلمداد می‌شود زمینه‌ی ژنتیکی است.

در این راستا، مطالعه‌ی جدید تصویر برداری ژنتیک (imaging genetics) با نظارت پروفسور الویرا براتیکو از دانشگاه آرهوس  که در دو بیمارستان ایتالیایی در همکاری با دانشگاه هلسینکی (فنلاند) انجام شد، شواهدی، برای اولین بار، ارائه داد که اثرات موسیقی و سر و صدا بر رفتار عاطفی و فیزیولوژی مغز با قابلیت عملکردی ژنتیکی دوپامین در ارتباط است.

این مطالعه، که در مجله‌ی neuroscience چاپ شد، نشان داد که تنوع عملکردی ژن گیرنده‌ی دوپامین D2 (DRD2 rs 1076560)، تاثیر موسیقی را همانند زمانی که در مواجهه با سر و صدا قرار می‌گیرد، بر روی  حالات خلق و فعالیت‌های مربوط به احساسات در نواحی پری‌فرونتال (prefrontal) و جسم مخطط مغز تعدیل می‌کند، که دال بر متفاوت بودن حساسیت برای اثر تعدیل تاثیرات موسیقی و سر و صدا بر روی ژنوتیپ‌های GG و GT بود.

در جزئیات بیشتر، نتایج، بهبود خلق و خوی افراد GG را پس از اینکه درمعرض موسیقی قرار گرفتند، و بدتر شدن خلق را وقتی افراد GT در معرض سر و صدا قرار گرفتند، نشان داد.

تیزیانا کوارتو، نویسنده اول این مطالعه و دانشجوی دکتری دانشگاه هلسینکی تحت نظارت پروفسور براتیکو، اظهار داشت:

“رویکرد ما، امکان مشاهده‌ی ارتباط بین ژن ها و فنوتیپ را از طریق یک مسیر بیولوژیکی فراهم کرد. استفاده از این روش، بخصوص زمانی مهم است که رفتار مورد بررسی پیچیده و در افراد مختلف بسیار متغیر است، چرا که این بدان معنی است که بسیاری از عوامل بیولوژیکی درگیر هستند. “

پروفسورالویرا براتیکو نیز اظهار داشت:

“این مطالعه اولین استفاده از روش  تصویربرداری ژنتیک در زمینه موسیقی و صداها است. ما واقعا در مورد نتایجمان هیجان زده ایم چرا که نشان می‌دهند حتی یک مداخله غیر دارویی مانند موسیقی، ممکن است خلق و خوی و پاسخ های عاطفی را در دو سطح رفتاری و عصبی تنظیک کند.

از همه مهم‌تر، این یافته‌ها جست‌وجو برای مداخله‌های شخصی‌سازی‌شده مبتنی بر موسیقی برای درمان اختلالات مغزی مرتبط با انتقال‌دهنده‌های عصبی دوپامینرژیک نابه‌جا و هم‌چنین خلق و خوی غیرطبیعی و فعالیت مغز مربوط به احساسات را تقویت می‌کنند.”

نمایش دیدگاه ها (0)
دیدگاهتان را بنویسید