بر اساس تحقیقات دانشمندان مرکز UCL که میزان کورتیزول افراد را در نمونه‌های موی افراد بررسی می‌کردند، افرادی که در معرض استرس‌های طولانی‌تر هستند، استعداد بیشتری برای چاقی دارند.
کورتیزول هورمونی است که بدن در پاسخ به استرس تولید و به خون ازاد می‌کند. مقاله این گروه تحقیقاتی در مجله OBESITY به چاپ رسید که نشان می‌داد قرار گرفتن در معرض مقادیر بالای هورمون کورتیزول ارتباط نزدیکی با اضافه وزن و هم‌چنین چاقی مفرط افراد دارد.
در رابطه با استرس مزمن، عقیده کلی بر این بود که استرس منجر به بالا رفتن اشتها و مصرف غذاها به صورت بیش از حد بود که این پدیده به COMFORT EATING شهرت یافته است. به عبارت سادهتر، افراد برای فرار از استرس به غذا خوردن و گرفتن کالری های زیاد پناه می آورند. در عین حال هورمون کورتیزول است که میزان سوخت و ساز بدن و نیز اینکه چربی‌ها در کجا ذخیره شوند را تعیین می‌کند.
پژوهش‌های قبلی در این حیطه عموماً تکیه بر سنجش میزان هورمون خون و میزان ترشحات بزاقی و نیز میزان دفع ادرار داشت که این عوامل در زمان‌های مختلف روز و تحت تاثیر عوامل مختلفی دستخوش تغییرات قرار می‌گیرند لذا پژوهش‌های قبلی توفیق چندانی در رابطه با استرس مزمن و طولانی مدت حاصل نکردند.
تحقیق حاضر شامل ۲۵۲۷ مرد وزن ۵۴ ساله و یا مسن تر می‌شود که تحت ماینتورینگ ۴ ساله قرار گرفتند. دانشمندان از هر یک از شرکت کنندگان نمونه مویی به طول ۲ سانتی‌متر تهیه کردند به طوری که این ۲ سانتی‌متر تا حد ممکن به پوست سر نزدیک بود. این میزان مو تقریبن نشان‌دهنده‌ی تجمع کورتیزول ۲ ماهه در افراد مورد آزمایش بود چرا که به طور میانگین هر ماه موی انسان تنها یک سانتی متر رشد می کند. در کنار این اندازه گیری شاخص توده بدنی (BMI) و دور کمر این افراد نیز مورد سنجش قرار گرفت.
نتایج نشانگر این بود که افرادی که دارای مقادیر بالاتری از کورتیزول در موی خود بودند به طور میانگین شاخص توده بدنی و نیز دور کمر به مراتب بالاتری نسبت به دیگران بودند. اندازه گیری کورتیزول موجود در مو مشکلات بسیاری را که در تحقیقات قبلی بودند را حل کرد چرا که میزان تجمع کروتیزول را در بازه‌های زمانی طولانی‌تر نشان می‌داد و ضمنا میزان کورتیزول تجمعی ارتباط مستقیمی با در معرض قرار گرفتن استرس دارد. البته این آزمایش‌ها محدودیت‌هایی را نیز داشتند از جمله این که نمونه‌های تهیه شده از رنج سنی بالاتری از میانگین جوامع جوان هستند و ضمناً تقریبا تمام افراد مورد آزمایش سفید پوست بودند؛ لذا چنین محدودیت‌ها و اختصاراتی نتایج این آزمایش را به صورت عام و کلی به چالش می‌کشد؛ پس هنوز هم نیاز به تحقیقات بیشتر و تکمیلی با فضای نمونه قابل اتکاتر وجود دارد.
