بر اساس پژوهشی جدید، تقریباً دو سوم از جهش‌های سرطانی بر اثر خطاهای تصادفی که هنگام رونویسی DNA رخ می دهند، به وجود می آیند و پیشگیری از آن ها فارغ از سبک زندگی و ژن های انتقال یافته از والدین، غیرممکن است.
یافته های پژوهشگران می گوید که به طور تخمینی ۶۶ درصد از جهش های سرطانی بر اثر بدشانسی رخ می دهند و ما هم نمی توانیم هیچ کاری درباره ی آن ها انجام دهیم. به تازگی تیمی پژوهشی از دانشگاه جان هاپکینز تأکید دارند که یافته های آن ها هیچ تناقضی با دانسته های ما در مورد سرطان ندارد و چیزی از اهمیت عوامل محیطی و وراثت در ایجاد سرطان کاسته نمی شود.
کریستین توماسِتی (Christian Tomasetti) که یک زیست شناس است، در این مورد می گوید:
این کاملاً واضح است که ما باید از عوامل محیطی مانند سیگار دوری کنیم تا احتمال ابتلا به سرطان را پایین بیاوریم ولی روشن نیست که با هربار تقسیم سلولی و رونویسی DNA، چه تعداد خطا رخ می دهد؛ این خطاهای رونویسی مستعد ایجاد جهش های سرطانی هستند که در گذشته کم اهمیت انگاشته می شدند و این پژوهش برای تخمین این است که چه کسری از جهش ها بر اثر این خطاها رخ می دهند.
هنگامی که توماسِتی و داشمند ژنتیک به نام بِرت ووگل اشتاین (Bert Vogelstein) برای آخرین بار نقش جهش های تصادفی را در ایجاد سرطان بررسی نمودند، به دلیل بررسی محض داده های سلامت آمریکا و ارائه نکردن نتایج برای سرطان سینه و پروستات مورد انتقاد قرار گرفتند.
آن ها برای گسترش محدوده ی یافته هایشان، در بررسی های جدید اطلاعات پزشکی را از ۶۸ کشور و در مورد ۳۲ نوع سرطان جمع آوری کردند که سرطان های سینه و پروستات را نیز شامل می شد؛ با این هدف که متوجه شوند که چه سهمی از جهش های منجر به سرطان بر اثر خطاهای رونویسی DNA رخ می دهند.
تیم پژوهشی دریافت میزان مشارکت خطاهای تصادفی در ایجاد سرطان بسته به نوع سرطان متفاوت است ولی به نظر می رسد که فاکتور مهم و قابل توجهی باشد. در دیگر سرطان ها مانند پروستات، مغز و استخوان، پژوهشگران کشف کردند که ۹۵ درصد جهش های سرطانی نتیجه ی خطا در تقسیم سلولی هستند.
برای برخی سرطان ها به نظر می رسد شانس بد نقش بیشتری داشته باشد!
در سرطان ریه، ۶۵ درصد جهش ها مربوط به عوامل محیطی هستند؛ مانند سیگار کشیدن یا زندگی در مناظق آلوده. در حالی که رونویسی اشتباه DNA، نقش ۳۵ درصدی دارد و وراثت هیچ نقشی ندارد.
به طور کلی، تیم پژوهشی تخمین می زند که ۶۶ درصد از جهش های سرطانی تصادفی هستند و خطاهای غیرقابل پیشگیری هنگام تقسیم سلولی رخ می دهد، ۲۹ درصد به محیط زیست نسبت داده می شود و ۵ درصد بقیه به وراثت ربط دارد.
به رغم نتایج صد و نقیضی که در آخرین آزمایش خود به آن دست یافتند، یافته های آن ها در واقع متمم توافق علمی همگانی در مورد سرطان است: تقریباً ۴۰ درصد از سرطان ها قابل پیشگیری هستند.
دکتر ووگل اشتاین می گوید:
ما به تشویق کردن مردم برای دوری از عوامل محیطی و سبک زندگی هایی که خطر جهش های سطانی را در آن ها افزایش می دهد، ادامه خواهیم داد. به هر حال، بسیاری از مردم به دلیل خطاهای تضادفی رونویسی DNA به سرطان مبتلا خواهند شد و روش های جدید برای شناسایی سریع تر همه ی سرطان ها، در حالتی که هوز قابل درمان هستند، مورد نیاز است.
به رغم وسیع بودن پژوهش جدید، این موضوع شامل همه ی افراد نمی شود. برخی از محققان می گویند که تقسیم عوامل سرطان به سه دسته ی جهش های تصادفی، محیط و وراثت کار بسیار ساده و کودکانه ای است. بحث بر سر این است که فعل و انفعال میان این عوامل خود می تواند عامل دیگری باشد.
به گفته ی دکتر ووگل اشتاین:
ما نمی گوییم تنها چیزی که خطر سرطان را تعیین می کند، این جهش ها هستند یا این که جهش ها باعث مرگ بیمار می شوند؛ ما فقط می گوییم این ها (جهش ها) برای درک سرطان و یافتن راه درمان آن ضروری هستند.
در پایان یافته های آنان که توسط دیگر محققان سرطان مورد تأیید قرار گرفته، ایده ی تصادفی بودن یا به عبارتی همان بدشانسی، بیشتر از دیگر عوامل دخیل در ایجاد سرطان مهم به نظر می رسد. چیزی که دکتر توماسِتی آن را “تغییر کامل در تفکر ما راجع به سرطان و چگونگی ایجاد آن” می نامد.
از یک طرف، این موضوع تشخیص سرطان را برای بیماران و خانواده هایشان آسان تر کرده است؛ به خصوص در مواردی که به افراد حق انتخاب زندگی سالم نداده باشند. دکتر ووگل اشتاین در این باره می گوید:
در یک چنین وضعیت ناراحت کننده ای، ما نباید گناه دیگری را به گردن بیمار بیندازیم.
یافته های این پژوهش می تواند به شتاب بخشیدن تحقیقات دیگری برای بررسی فرایندهای زیست شناختی که در ورای جهش های تصادفی رخ می دهند، کمک کند.
