ویتامین b17، سم یا داروی سرطان؟!

استفاده از ویتامین b17 در سال ۱۹۸۰ توسط FDA (سازمان غذا و دارو) ممنوع شد در حالی که برخی از دیگر پزشکان، آن را به عنوانی درمانی برای سرطان معرفی می‌کردند. این اختلاف نظر بر سر بی‌زیان بودن ویتامین b17 همچنان ادامه دارد. این ویتامین فقط یک بار وارد بازار شد و بعد از آن عملا بدون هیچ ردی در جامعه پزشکی ناپدید گشت. اما امروزه با جستجوی اینترنتی این ویتامین، مقاله‌ها و مطالبی ارائه می‌شود که گاه از این ماده مغذی به عنوان یک معجزه درمانی، حمایت و یا از آن به عنوان یک دسیسه، بدگویی می‌کنند.

ویتامین ب۱۷ با نام های دیگر آمیگدالین و لائتریل، یک ماده مغذی گلیکوزیدی است که طبق نظر طب جایگزین با پیشگیری از سرطان در ارتباط است. همچنین ادعا‌های غیرکتبی نیز وجود دارد که به اثر درمانی آن بر سرطان اشاره دارد. ویتامین ب۱۷ از منابع غذایی طبیعی مشتق شده است و به طور فراوان در دانه‌های گیاهی خانواده prunasin، مانند زردآلو و سیب وجود دارد. این ویتامین B17 در تعامل با دیگر آنتی‌اکسیدان‌ها مانند ویتامین‌های A، C و E است و همراه با آنزیم های پانکراسی باعث شکستن و حذف کردن سلول های مضر از بدن می شود. این کار باعث سم‌زدایی شده و برای ایمنی و پیشگیری از بیماری‎ها مفید است.

ویتامین b17 با نلم علمی  mandelonitrile beta-D-gentiobioside، یک nitriloside در نظر گرفته می‌شود که در واقع یک ماده‌ی طبیعی حاوی سیانید است. لائتریل فرم عصاره این ویتامین می‌باشد که با تولید هیدروژن سیانید، به عنوان معروف ترین ماده برای پیشگیری از سرطان به طور بالقوه شناخته شده است. این ترکیب سودمند به درون بافت‌های بدن آزاد می‌شود و سلول های جهش‌یافته را از بین می‌برد. با وجود این که آزمایش‌های رسمی بیشتری لازم است تا اثرات ویتامین b17 اثبات شود، اما بسیاری از پزشکان طب جایگزین از این ماده برای افزایش ایمنی استفاده می‌کنند.

مزایای بالقوه ویتامین b17

۱. اثرات محافظتی احتمالی ویتامین ب۱۷ در برابر سرطان

به طور کلی، نتایج بررسی اثرات ضد سرطانی ویتامین ب۱۷ درهم آمیخته شده‌اند. بعضی ها نشان می‌دهند این ویتامین در جلوگیری از بروز سرطان مفید است و گسترش سلول‌های سرطانی را به حداقل می‌رساند، در حالی که نتایج دیگر نشان می‌دهد ویتامین b17 هیچ تاثیری بر سلول‌های سرطانی ندارد. اما بسیاری از پزشکان بر این باورند که لائتریل ویتامین در درمان سرطان بسیار خوب است و بسیاری نیز معتقدند نباید از آن به عنوان یک درمان اولیه در بیماران سرطانی استفاده کرد، بلکه توصیه می کنند که از آن به عنوان یک مکمل موثر استفاده شود.

ویتامین ب۱۷، به خصوص در فرم D-آمیگدالین ممکن است با تاثیر بر رشد سلول‌های سرطانی و تومورها کمک‌کننده باشد؛ چرا که باعث ایجاد اثرات کشندگی انتخابی بر روی سلول‌های جهش یافته، طی فرآیندی موسوم به آپوپتوز می‌شود. آپوپتوز یک مکانیسم مرگ سلولی برنامه‌ریزی شده است و به عنوان بخش مهمی از درمان سرطان در نظر گرفته می‌شود. ترکیبات ویتامین b17، سلول‌های سرطانی را آسان‌تر از سلول‌های طبیعی و سالم می‌کشد و این یک توانایی مهم آن‌هاست.

شاید این مطلب برای شما مفید باشد: سرطان چیست و چگونه باعث مرگ می‌شود؟

مطالعه‌ای که توسط دپارتمان فیزیولوژی دانشگاه کیونگ‌هی در کره جنوبی انجام شد، نشان داد هنگامی که عصاره آمیگدالین با سلول های پروستات سرطانی انسان ترکیب شود، عصاره به طور قابل توجهی به القاء آپوپتوز در سلول های سرطانی پروستات کمک می‌کند. محققان نتیجه گرفتند که آمیگدالین می‌تواند درمان طبیعی برای سرطان پروستات باشد. از سوی دیگر، در مطالعات دیگری که با استفاده از سلول‌های ریه و سرطان پستان انسان انجام شد، هیچ اثراتی از ویتامین b17 در توقف رشد تومور و سلول های سرطانی مشاهده نشد. برای همین در جامعه پزشکی هنوز هم درباره‌ی استفاده از این ویتامین در درمان سرطان توافقی حاصل نشده است.

۲. تقویت ایمنی با اثر ویتامین b17

ویتامین ب۱۷ شامل خواص ویژه ای است که باعث کم کردن سرعت شیوع بیماری با کشتن سلول‌های مضر در سراسر بدن می‌شود. اما این راه هنوز به طور کامل شناخته شده نیست. مطالعه ای که در مجله بین المللی تابش و زیست شناسی منتشر شد نشان داد، آمیگدالین ویتامین B17 با افزایش توانایی گلبول‌های سفید خون بیمار برای حمله به سلول‌های مضر، سیستم ایمنی را تحریک می‌کند. یکی از نظریه‌ها راجع به اثرات ویتامین b17 می‌گوید که تبدیل سلول‌های نرمال به سلول‌های خطرناک که می‌تواند باعث بیماری شود به طور معمول با آنزیم‌های مفید تولید شده در داخل پانکراس، جلوگیری می‌شود. بنابراین ویتامین ب۱۷ ممکن است با افزایش تولید آنزیم‌های پانکراسی که خواص مضر بدن را از بین می‌برد، کمک کند. همچنین به نظر می‌رسد که این ویتامین با حمایت از عملکرد کبد، باعث افزایش سم زدایی در بدن می‌شود. رهایی بدن از سموم، سلول‌های بدخیم و دیگر مواد بالقوه مضر، قبل از آن که باعث بیماری یا بیماری‌های مزمن جدی شود، باعث افزایش عملکرد سیستم ایمنی بدن می‌شود. در رابطه با دیگر مکانیسم‌های تاثیر ویتامین b17 می‌توان گفت زمانی که ویتامین b17 سیانید منتشر می‌کند، باعث افزایش اسیدیته تومورها و تخریب سلول‌های مضر در تومورها می‌شود.

۳. تأثیر ویتامین b17 در کاهش درد

در موردی که در سال ۱۹۶۲ منتشر شد، هنگامی که بیماران با طیف گسترده‌ای از دوزهای مختلف ویتامین b17 لائتریل، به صورت داخل وریدی تحت درمان قرار گرفتند، تسکین درد اولین علامتی بود که گزارش شد. برخی از دیگر پاسخ‌های بیماران شامل کاهش آدنوپاتی (تورم غدد لنفاوی) و کاهش اندازه تومور بود. با این حال بیماران به طور طوالانی مدت تحت نظر قرار گرفته نشدند تا مشخص شود که آیا با توقف مصرف ویتامین، درد ادامه می‌یابد یا خیر. برای همین سخت است که بگوییم ویتامین ب۱۷ می تواند به عنوان مسکن درد طبیعی برای شرایط دیگر مانند آرتروز استفاده شود.

بیشتر بخوانید: آیا دانشمندان پاسخی برای دردهای شدید و مزمن پیدا کرده‌اند؟

۴. ویتامین b17 فشار خون را پایین می‌آورد!

ویتامین b17 به علت تشکیل تیوسیانات، عامل قدرتمند کاهنده فشار خون، باعث کاهش فشار خون می‌شود. با این حال، مشخص نیست که می‌توان از آن به عنوان درمان موثر دراز مدت استفاده کرد یا این که اثر موقتی دارد.

ویتامین b17 هنگامی پس از متابولیزاسیون باعث تولید بتا گلوکوزیداز آنزیمی می‌شود که با باکتری‌های روده در سم زدایی از بدن و کاهش فشار خون در تعامل است. این واکنش به طور معمول برای بسیاری از افراد خطر ندارد و حتی ممکن است برای برخی مفید باشد، اما نکته‌ی مهم آن است که هنگامی که برای فشار خون بالا دارو درمانی می کنید، دیگر لازم نیست از این ویتامین استفاده کنید.

اگر مشکل قلبی دارید که ناگهان باعث افت فشار خونتان می شود، بهتر است از ویتامین B17 استفاده نکنید.

آیا ویتامین b17 ضرر دارد؟

اگر چه بسیاری از مطالعات نشان داده است که مصرف ویتامین b17 برای انسان بی‌ضرر است، اما اطلاعات بیشتری لازم است تا دوز موثر و بی‌خطر مشخص شود و از واکنش‌های سمی احتمالی و عوارض جانبی طولانی مدت با دوز بالا جلوگیری شود. هنگامی که ویتامین ب۱۷ به صورت خوراکی مصرف شود، سمیت ناشی از مسمومیت با سیانید بسیار بالاتر است، چرا که باکتری‌های روده حاوی آنزیم هایی هستند که انتشار سیانید موجود در ویتامین b17 را بیشتر کرده و باعث می‌شوند تا تاثیر آن بسیار شدیدتر شود و سریع‌تر عمل کند. با این حال، هنگامی که ویتامین b17 لائتریل تزریق می شود، این اتفاق به ندرت رخ می‌دهد.

از آنجا که شواهد نامشخص است، توصیه می‌شود که به جای مکمل ویتامین b17، مواد غذایی حاوی ویتامین b17 بالا مصرف شوند.

ویتامین b17 در چه موادی وجود دارد

آیا استفاده از ویتامین b17 روش درمانی جدیدی است؟

می توان گفت استفاده از ویتامین b17 روش درمانی جدیدی نیست چرا که بادام تلخ، یکی دیگر از منابع ویتامین B17، به عنوان یک درمان سنتی برای هزاران سال توسط فرهنگ‌های مختلف استفاده شده است. از جمله مصریان باستان، چینی‌ها و هندیان پوئبلو. ترکیبات موجود در ویتامین ب۱۷ در حدود سال ۱۸۰۲ توسط یک شیمیدان کشف شد. او فهمید که با تقطیر آب از بادام تلخ،  اسید هیدروسیانیک آزاد می شود و این ماده می تواند به فرم آمیگدالین که فرم فعال ویتامین b17 است، خالص سازی شود.

ویتامین ب۱۷ در قالب لائتریل، اولین بار به عنوان یک روش درمان سرطان در روسیه در اواسط ۱۸۰۰ سال مورد استفاده قرار گرفت و سپس در سال ۱۹۲۰ به ایالات متحده گسترش یافت. تا سال ۱۹۷۰ لائیتریل به عنوان یک عامل ضد سرطان محبوبیت یافت بطوری که هفتاد هزار نفر در ایالات متحده از این ویتامین برای درمان سرطان استفاده می کنند.

امروزه ویتامین ب۱۷ در قالب لائتریل برای پیشگیری از سرطان یا درمان آن در ایالت متحده مورد تایید نیست. دلیل آن این است که شواهد کافی مبنی بر بی خطر بودن آن وجود دارد.

درحالیکه این ویتامین به یک ماده ممنوع شده برای خرده فروشان تبدیل شده، اما استفاده از آن غیر قانونی نیست. بنابراین، برخی از پزشکان هنوز هم از ویتامین ب۱۷ در قالب لائتریل برای درمان سرطان استفاده می کنند. آن‌ها اغلب این مکمل و عصاره‌ها را از مکزیک، جایی که ویتامین b17 به عنوان اهداف دارویی تولید می‌شود، به دست می آورند.

مقدار مصرف توصیه شده‌ی ویتامین b17

در حال حاضر ارزش روزانه ویتامین B17 توسط دپارتمان کشاورزی ایالات متحده (USDA) منتشر نشده است اما بسیاری از پزشکان متخصص برای درمان سرطان از مقادیر بالای این ویتامین استفاده می کنند، بدون آن که اثرات جانبی آن را مشاهده کنند.

ویتامین ب۱۷ توسط بسیاری از افراد سالم و کسانی که از یک بیماری جدی مانند سرطان رنج نمی برند، استفاده نمی شود. بنابراین تعیین بهترین دوز پیشگیرانه ممکن است بدون شواهد و یا تحقیقات بیشتر سخت باشد.

بنا بر گزارشی در مجله انجمن پزشکی آمریکا، ویتامین b17، در قالب آمیگدالین را می توان تا ۴/۵ گرم در روز به صورت داخل وریدی تزریق کرد، بدون آن که هیچ شواهد بالینی یا آزمایشگاهی از واکنش های سمی یافت شود.

دستور غذاهای ویتامین b17 در چه موادی وجود دارد

برای حمایت از سیستم ایمنی بدن، لازم است که ویتامین ب۱۷ به طور طبیعی از طریق مواد غذایی (همانطور که در بالا لیست شده است) مصرف شود. گرفتن غذای کامل بدین معنی نیست که لزوماً باید از مکمل های غذایی استفاده کرد.

ویتامین b17 در چه موادی وجود دارد ؟

مرغ با بادام هندی و سس زردآلو 

انواع توت های منجمد با نارگیل و آهک

شکلات تلخ بادامی

تداخلات و عوارض جانبی ویتامین B17

بسیاری از تحقیقات نشان می‌دهد که ویتامین B17 معمولا به خوبی تحمل می شود و ایجاد مسمومیت و آسیب نمی‌کند.  اما برخی از مردم عوارض جانبی همراه با علائم مسمومیت با سیانید را تجربه می کنند. سیانید نوعی سم است که  باعث بروز طیف وسیعی از عوارض جانبی می شود؛ از جمله تهوع و استفراغ، سردرد، سرگیجه، تغییر رنگ پوست ناشی از هموگلوبین خالی از اکسیژن، آسیب کبدی، افت فشار خون، سردرگمی ذهنی و حتی مرگ است.

ویتامین b17 خوراکی نسبت به لائتریل تزریقی خطرات بیشتری دارد و مسمومیت با سیانید در آن شدیدتر است. این عوارض جانبی به دنبال خوردن بادام خام و میوه‌ها و سبزیجاتی که حاوی آنزیم بتا گلوکوزیداز است (کرفس، هلو، جوانه لوبیا و هویج) افزایش می‌یابند.