مطالعه جديد UCl منتشر شده در Nature Neuroscience نشان مى‌دهد كه بزرگسالان مبتلا به اوتيسم احتمالا بيش از اندازه نسبت به نوسانات محيط اطراف‌شان حساس هستند.
در يك تكليف آموزشى ساده، محققان دريافتند بزرگسالانى كه اوتيسم داشتند نسبت به كسانى كه مبتلا به اوتيسم نبودند از مشاهده عكس‌هاى غيرمنتظره كمتر سورپرايز مى‌شدند و كسانی كه علائم شديدترى از بيمارى را نشان مى‌دادند بسيار كمتر از بقيه سورپرايز مى‌شدند.
دكتر ربكا لاوسون، نويسنده ارشد، گفت:
از مطالعات پيشين مى‌دانيم كه در شرايطى كه افراد عادی سورپرايز مى‌شوند، افراد مبتلا به اوتيسم سورپرايز نمى شوند. نتايج مطالعات ما نشان مى‌دهد كه ممكن است دليل آن تفاوت انتظارات و توقعات افراد مبتلا به اوتيسم باشد. انتظارات ما رفتارمان را تحت تاثير قرار مى‌دهد، نسبت به تاثيرات محيط اطراف حساس نبودن به همان اندازه كه مشكل‌ساز است نوعى قدرت نيز محسوب مى‌شود.
اصرار به تكرار و عدم تحمل تغييرات بخشى از ملاك‌هاى تشخيص اوتيسم است، اما تحقيقاتی انجام گرفته است كه نشان مى‌دهد چگونه افراد مبتلا به اوتيسم به تغييرات غيرمنتظره اطراف‌شان پاسخ مى‌دهند.
در اين تحقيقات ٢٤ بزرگسال مبتلا به اوتيسم و ٢٥ بزرگسال غير مبتلا در آزمايشى شركت كردند كه طى آن ياد مى‌گرفتند در پاسخ به صدای بلند يا آرام انتظار مشاهده تصاويرى متفاوتى را در كامپيوتر داشته باشند.
محققان مدل‌های محاسباتى را در اطلاعات به كار بردند تا روند يادگيرى هر شخص را مشخص كنند. آن‌ها مشاهده كردند افراد مبتلا به اوتيسم تغييرپذير بودن محيط اطراف‌شان را بيشتر ارزيابى مى‌كنند كه ميزان تاثير توقعات بر رفتارشان را كاهش مى‌دهد.
به طور كلى افراد مبتلا به اوتيسم به خوبى روند كار را ياد مى‌گرفتند اما هنگامى كه به طور ناگهانى نوساناتى در محيط اطراف رخ مى‌داد تفاوت‌هايى در تغيير انتظارات‌شان نشان مى‌دادند.
دكتر لاوسون گفت:
زماني كه نسبت به گمان‌هاى خود مطمئن نيستيم، مانند مواقعى كه در شرايط نوسانى هستيم، بيشتر تحت تاثير احساسات‌مان قرار می‌گیریم تا انتظاراتمان. اگر افراد مبتلا به اوتيسم اغلب نوسانات را پيش‌بينى مى‌كنند اين مى‌تواند تمايل به احساسات زياد، ادراك بيش از حد از محيط و عدم حساس بودن آن ها به شرايط را توضيح دهد.
تحقيقات نشان دادند كه داشتن انتظاراتى از عكس‌هاى پيش رو با شدت مشكلات افراد مبتلا به اوتيسم در برقرارى ارتباط با ساير افراد مرتبط بود. پروفسور گرينت رِيس گفت:
اين ايده كه بين شكل گيرى انتظارات ديدارى و مشكلات اجتماعى در افراد مبتلا به اوتيسم ارتباطى وجود دارد يك امكان بسيار انگيزه‌دهنده است، امكانى كه مايل هستيم در مذاكراتمان با اجتماع اوتيسم پيگيرى كنيم.
سنجش هاى محاسباتى از يادگيرى و شدت سورپرايز شدن با اندازه مردمك چشم نيز مرتبط بودند، كه معتقديم تحت تاثير تعديل كننده‌هاى فعاليت مغز مانند نورآدرنالين مى‌باشند.
طبق گفته دكتر كريستوف متيز، اين تحقيقات امكان استفاده از مدل‌هاى محاسباتى براى ارزيابى عملكرد مغز را فراهم مى‌كند تا پايه عصبى اختلافات در يادگيرى تغييرات محيط اطراف را درك كنيم.
دكتر لاوسون در ادامه گفت:
تفاوت هاى فردى در درك و پاسخ به محيط نسبت به شباهت‌ها متمايزتر هستند. اين تحقيق در درك اين كه چگونه افراد مبتلا به اوتيسم جهان را متفاوت مى‌بينند پيشرفت مهمى محسوب مى‌شود.
