چه راهکارهایی برای محافظت از انسان‌ها در برابر گرمای آینده وجود دارد؟

چه راهکارهایی برای محافظت از انسان‌ها در برابر تغییرات آب‌وهوایی در آینده پیشنهاد شده است؟

دوست‌داران طبیعت و گیاهخواران تصور می‌کنند که با رژیم‌های غذایی خود می‌توانند از زمین در برابر گرم شدن محافظت کنند. اما بنابر اظهارات پیتر وادِمز^۱، مدیر گروه فیزیک اقیانوس در دانشگاه کمبریج، در حال حاضر کار چندانی برای توقف فاجعه انجام نمی‌شود. محققان این مجموعه نزدیک به ۵۰ سال است که یخ‌های دریا را مورد مطالعه قرار داده‌اند. او می‌گوید:

کاهش فعالیت‌های زیان‌بار انسانی نمی‌تواند مانع وقوع نتایج مخرب صنعتی شدن دنیا را شود.

در کتاب جدیدش؛ وداع با یخ^۲، تئوری‌هایی برای مقابله با این گرما پیشنهاد داده است که در آینده، می‌توانند برای نجات جان انسان‌ها مورد استفاده قرار گیرند.

مقاله‌ی مرتبط: ۲۲۱۷؛ به زمین خوش آمدید

مکنده‌های کربنی

یکی از روش‌های معکوس‌ کردن اثرات گرم‌شدن زمین، محدودکردن گازهای گلخانه‌ای است که پدیده‌ای بسیار نامطبوع هستند. وادمز اظهار دارد که به دام افتادن مستقیم گاز CO2 پدیده‌ای است که همه‌ی دنیا باید برای آن، هزینه‌هایی پژوهشی در نظر بگیرند. مشکل این است که میزان تلاشی که برای مقابله با این گازها می‌شود، بسیار کم است و به نظر می‌رسد که اضطرار این موضوع واقع‌بینانه تفهیم نشده است.

کشتی‌های اسپری‌کننده‌ی نمک

مهندسان دانشگاه ادینبرگ کشتی‌هایی طراحی کرده‌اند که می‌تواند آب دریا را صدها مایل در هوا بپاشد تا ابرها از کریستال‌های نمک غنی شوند؛ در نتیجه نور خورشید را بازتابیده و اثرات گرمایشی آن را کم‌تر کنند.
این کشتی‌ها مناطقی ابری را مورد هدف قرار داده‌اند؛ نظیر سواحل کالیفرنیا و شیلی.

بالون‌های پخش‌کنده‌ی ذرات درخشان!

محققان آمریکایی و بریتانیایی پیشنهاد ساخت بالون‌، هواپیما یا توپ‌های توپخانه را داده‌اند که می‌توانند سولفوریک‌اسید یا سولفور دی‌اکسید را به درون استراتوسفر وارد کنند. پخش کردن این آئروسول‌ها در این لایه‌ی جوی، آینده‌ای درخشان را جهت منعکس‌ کردن نشان می‌دهد اما ممکن است به تهدید جدی‌تری برای محیط زیست تبدیل شوند؛ با سوراخ کردن لایه‌ی اوزون!

آینه‌های عظیمِ فضایی

فضاشناسان در لابراتور ملیِ لارنس لیورمور^۳ آزمایش‌هایی برای تعبیه‌ی آینه‌ها در مدارهای فضایی انجام داده‌اند که می‌تواند زمین را در برابر تابش خورشید محافظت کند. اما وادمز شک‌های خود را در این زمینه دارد؛ او می‌گوید:

هیچ‌کس تا کنون به برنامه‌ای عملی که عواقبی جبران‌ناپذیر در پی نداشته باشد، دست نیافته است.

^{پی‌نوشت}

^{۱. Peter Wadhams}

^{۲. A Farewell to Ice}

^{۳. Lawrence Livermore National Laboratory}