تعریف
آسیب دیدگی همسترینگ زمانی ایجاد میشود که یکی از عضلات همسترینگ – گروهی از ۳ عضله که در پشت ران قرار دارند – دچار آسیب شوند.
امکان آسیب همسترینگ در افرادی که فوتبال، بسکتبال، تنیس یا ورزشهایی انجام میدهند که نیاز به ایستادن و استارت سریع دارند بیشتر است. همچنین میتواند در دوندگان و رقاصها نیز رخ دهد.
علائم
آسیب همسترینگ معمولاً دردی تیز و ناگهانی در پشت ران ایجاد میکند. فرد همچنین ممکن است احساس پارگی در پشت ران داشته باشد. اغلب طی چند ساعت، تورم و حساسیت ایجاد میشود. وی ممکن است دچار کبودی یا تغییر رنگ در پشت ران شود، همچنین ضعف عضلانی و ناتوانی در وارد کردن فشار روی پای آسیب دیده نیز پیش میآید.
چه موقع به پزشک مراجعه کنیم
کشش خفیف همسترینگ میتواند با درمان خانگی بهبود یابد. اما اگر فرد نتواند هیچ وزنی را روی پای آسیب دیده تحمل کند یا نتواند بدون درد قابل توجه بیش از ۴ قدم بردارد، باید به پزشک مراجعه کند.
دلایل
عضلات همسترینگ گروهی از ۳ عضله هستند که در پشت ران قرار دارند و درست تا زیر زانو کشیده میشوند. این عضلات سبب خم شدن زانو میشوند. اگر هر یک از عضلات هنگام فعالیت فیزیکی بیش از حد کشیده شوند، دچار آسیب میشوند.
عوامل خطرزا
عواملی که خطر آسیب عضلات همسترینگ را افزایش میدهند، عبارتنداز:
- انجام ورزشهای یا فعالیتهایی که نیاز به کشش شدید دارند
- سابقه آسیب همسترینگ
- انعطاف ضعیف
- عدم تعادل عضلانی: اگر جلوی ران(عضله چهارسر) قویتر از عضلات همسترینگ باشند، احتمال آسیب همسترینگ محتملتر است.
عوارض
اگر فرد قبل از بهبودی کامل به فعالیتهای شدید سابق برگردد، ممکن است آسیب دوباره عود کند.
تشخیص
پزشک در طول معاینه، تورم و نقاط حساس را در پشت ران بررسی خواهد کرد. محل و شدت درد میتواند به تعیین گستره و علت درد کمک کند.
پزشک برای بررسی آسیب احتمالی تاندونها و کمک به تعیین عضله آسیب دیده، پای آسیب دیده را به جهات مختلف حرکت میدهد.
تصویر برداری
در آسیب شدید همسترینگ، عضله میتواند پاره شده یا از محل اتصال خود در لگن یا ساق جدا شود. گاهی اوقات تکه کوچکی از استخوان از استخوان اصلی جدا میشود که به آن شکستگی انفجاری گویند. تصویر برداری با اشعه ایکس میتواند برای بررسی این نوع شکستگیها به کار گرفته شود، در حالیکه سونوگرافی و MRI برای بررسی پارگی عضلات یا تاندونها مناسب میباشند.
درمان
هدف اولیه در درمان آسیب همسترینگ کاهش درد و التهاب میباشد. برای انجام این کار، پزشک ممکن است انجام کارهای زیر را به وی پیشنهاد کند:
- دوری از فعالیتهای شدید برای کمک به التیام درد
- استفاده از عصا برای اجتناب از وارد کردن فشار به پای آسیب دیده
- استفاده از کیسه یخ برای کاهش درد و التهاب
- محل آسیب را با استفاده از باند فشرده کند تا تورم را کاهش دهد
- هنگام استراحت پای خود را بالا نگهدارد
- برای کاهش درد و التهاب از داروهای کاهنده درد مانند ایبوپروفن یا استامینوفن استفاده کند
فیزیوتراپی
پس از رفع درد و التهاب اولیه، پزشک یا فیزیوتراپیست میتواند چندین تمرین برای بهبود انعطاف و قدرت عضله تجویز کند.
جراحی
اگر عضله از محل اتصال خود در لگن یا ساق جدا شود، جراح ارتوپد میتواند آن را دوباره متصل کند. پارگی شدید عضله نیز میتواند درمان شود.
مطالب مرتبط:
حرکتی ضروری برای افرادی که زمان زیادی را پشت میز سپری میکنند