پژوهش‌های جدید نشان می‌دهند که اسکیزوفرنی می‌تواند تمام سیستم ارتباطی مغز یک فرد را نابود کند. به نظر می‌رسد این بیماری مناطق بیش‌تری را در مغز، نسبت به آن‌چه دانشمندان سابقاً تصور می‌کردند تحت تأثیر قرار می‌دهند و طی تحقیقات، دانشمندان توانستند اطلاعاتی جدید به چگونگی عملکرد این بیماری بیافزایند.
این مجموعه، که بزرگ‌ترین پژوهشی است که تا کنون روی ماده‌ی سفید (بافت چربی مغز که اجازه‌ی برقراری ارتباط بین نورون‌ها را می‌دهد) انجام شده و به حوزه‌ی روان‌شناسی مربوط است؛ کمک می‌کند مکانیسم پشت پرده‌ی اسکیزوفرنی و سایر بیماری‌های روانی را بفهمیم. بنابر اظهارات تیمی بین‌المللی از محققان، در صورتی که بدانیم برای علت و پیامدهای اسکیزوفرنی کدام ناحیه از مغز را مورد مطالعه قرار دهیم، اطلاعات بسیار بیش‌تری درباره‌ی این بیماری کسب خواهیم کرد. این پژوهش به شکل جامعی به ریشه‌های اسکیزوفرنی می‌پردازد. سینید کلی۱ از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی (USC) که اکنون عضوی از دانشگاه پزشکی هاروارد است،، از پژوهشگران این تیم می‌گوید:
ما به طور قطعی می‌توانیم بگوییم این نخستین باری است که نشان داده شده است اسکیزوفرنی بیماری‌ای است که در آن، ماده‌ی سفید رابط مغز از بین می‌رود.
سازمان سلامت جهانی اظهار دارد که ۲۱ میلیون نفر در سراسر دنیا از بیماری اسکیزوفرنی رنج می‌برند. تا کنون تصور می‌شد که قسمت عمده‌ای از این آسیب به ناحیه‌ی پره‌فرونتال مغز و لوب‌های تمپورال وارد می‌شود.
این نواحی از مغز حس شنوایی، تعیین هویت و شخصیت و تصمیم‌گیری را عهده‌دار هستند. اما پژوهش جدید نشان داده است که تمامی ارتباطات مغزی توسط این بیماری تحت تأثیر قرار می‌گیرند؛ همانن یک سیم‌کشی در سراسر مغز. خصوصاً ناحیه‌ی کورپوس کالوزوم یا جسم پینه، که ارتباط بین دو نیمکره‌ی مغزی را فراهم می‌کند.
از سایر نواحی که مورد آسیب جدی قرار می‌گیرد می‌توان به کورونا رادیاتا، یکی از بخش‌های اساسی مغز برای پردازش اطلاعات اشاره کرد.
محققان مجموعه‌ای گسترده از اطلاعات حاصل از ۱۹۶۳ بیمار برای مطالعه و ۲۳۵۹ فرد سالم برای گروه کنترل استفاده کردند که از ۲۹ پژوهش بین‌المللی جمع‌آوری شده بود.
مقاله‌ی مرتبط: دارویی قدیمی و محبوب برای درمان اسکیزوفرنی
اطلاعاتی که از نوعی از MRI با نام diffusion tensor imaging جمع‌آوری شده بود، نشان می‌داد که چگونه مولکول‌های آب درون ماده‌ی سفید مغز جابه‌جا می‌شوند و بنابراین می‌توان نتیجه‌گیری کرد که شبکه‌ی ارتباطی مغز آن‌طور که به نظر می‌رسد، عایق نیست.
تصاویر به دست‌آمده از آسیب‌های مغزی اسکیزوفرنی وحشتناک هستند.، اما هرچقدر اطلاعات ما بیشتر باشد، بهتر می‌توانیم برای درمان این بیماری اقدام کنیم. کلی می‌گوید؛ “پژوهش ما به فهم بهتر مکانیسم‌های اسکیزوفرنی کمک می‌کند؛ بیماری روانی که در صورت عدم اقدام به درمان، می‌تواند عواقب بسیار خطرناکی در پی داشته باشد.”
این نتایج ممکن است به کشف بیومارکری که پژوهشگران را قادر می‌سازد پاسخ‌های درمانی بیماران را بسنجند، منجر شود.
در حالی که دانش ما درباره علائم و عواقب این بیماری نسبتاً در جایگاه خوبی قرار دارد، درباره‌ی چگونگی شروع و ابتلای به این بیماری اطلاعات چندانی در دسترس نیست.
بیماران اسکیزوفرنی با مشکلاتی از قبیل توهم، عدم توانایی تفکر صحیح و تصمیم‌گیری دست‌وپنجه نرم می‌کنند. با وجود این که به وسیله‌ی دارو، قابل کنترل است، داروهایی که در این زمینه استفاده می‌شوند، اغلب عوارض جانبی جبران‌ناپذیری را در پی دارند.
بخشی از کاری که در پیش‌روی محققان قرار دارد، این است که در ابتدا، کشف کنند راه‌های ارتباطی مغز چگون آسیب می‌بینند، در قدم بعد، باید ژن‌هایی که کل بخش‌های سفید را کد می‌کنند، شناسایی کنند. آنان اکنون می‌دانند باید به دنبال ژنی باشند که کل این ساختار را تحت تأثیر قرار می‌دهد، نه فقط یک ناحیه را.
مقاله‌ی مرتبط: ژنتیک مشترک در اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی
پژوهشگر ندا جهان‌شاد، از دانشگاه USC می‌گوید:
بدون این پژوهش، تحقیقات آینده ممکن بود در مسیرهای کاملاً اشتباهی هدایت شوند. ما موفق شدیم که نشان دهیم مطالعه‌ی یک بخش خاص مغز برای پی بردن به علت دقیق اسکیزوفرنی روش مناسبی نیست. تمرکز بر تنها یک بخش مغز که به نظر می‌رسد تحت تأثیر بیماری قرار گرفته است، همه‌ی جنبه‌ها را به شما نشان نخواهد داد.
نتایج این پژوهش در Molecular Psychiatry منتشر شده‌اند.
